Deal With Klairey

Chapter 22. Best Is To Keep My Mouth Shut

Klairey

-

I enjoyed the food as much as I enjoyed Renz' company. He's too talkative, and obviously I didn't expected him to be one. He's the type na makwento pero alam mo namang hindi mayabang ang dating although he's talking about some of his accomplishments.

Gusto pa sana niyang mag-stay kaya lang ay tinawagan na ito ng mom niya at may inutos ito na ipabili on his way home.

"I'm really sorry, Klai. Ihahatid pa sana kita," he apologized for the nth time. He looked really sorry and I assure him na okay lang talaga.

"Magta-taxi na lang ako."

"You sure?" I nodded. "Then, hintayin na lang kita na makasakay."

Mayamaya nga ay may dumaan kaagad na taxi at pinara iyon. Sumakay ako kaagad sa passenger seat after he opened the car door for me.

"Thanks."

"Thank you rin, Klai. See you tomorrow," paalam nito bago isinara ang pinto.

Mistulang nakahinga naman ako nang maayos dahil parang kanina pa ako hindi mapakali. Parang naiilang ako na ewan.

Medyo napaplastikan din ako sa sarili ko dahil tawa ako nang tawa kahit hindi naman totally nakakatawa yong ibang kinukwento niya.

Masaya naman... Masaya naman talaga pero kasi, basta! Di ako makagalaw nang maayos, puro lang ako tango, ngiti, paalam pupunta ng CR. Ganoon lang. Ni hindi ako makasingit ng kwento pero okay lang kasi wala naman akong maikukwento.

He'll ask me few things about me at yon na ang ambag ko sa mga oras na iyon.

"Saan ka, Ma'am? Sa bahay n'yo o sa puso ko?" Halos mapatalon ako sa kinauupuan ko. Eh?

"P-po?"

Namilog ang mga mata ko nang mapagtantong kilala ko ang boses nito, ang korni nitong banat, ang likod niya, ang buhok niya at ang ngiti ng mata niya sa rear view mirror.

"YULIAN?!"

"At your service!" nag-salute ito at binalik ang atensyon sa kalsada.

Nakabawi naman na ako at naalala kong maraming raket ang taong ito. "Kailan ka pa naging taxi driver?"

"Matagal na rin," tipid nitong sagot.

Uh! Ang awkward naman! Ano na? Ngayon lang ulit kami nagkita after that incident. Tapos, sobrang awkward pa talaga ng pagkakataon.

"Mukhang may date tayo, ah?" biro nito which made me flinch. May halong bitterness sa boses nito or imagination ko lang. "Kaya ba hindi ka nagre-reply sa akin? Kaya ba parang umiiwas ka? Kasi may, alam mo na, may magagalit na?" this time, totoo na. Totoo na talaga na may bahid ng bitterness sa tono niya, maging kalungkutan. His eyes speaks for himself the most. Hindi ko ito matagalan ng tingin kaya binaling ko na lang ang tingin sa labas.

Huminga ako nang malalim bago sinubukang muling titigan siya sa salamin. "Hindi ko kasi alam kung ano bang sasabihin ko sa yo," I honestly told him.

Itinigil nito ang taxi napayuko. Napansin kong nasa tapat kami ng isang convenience store. Mayamaya ay nilingon niya ako nang may ngiti sa mga labi, pero hindi umabot sa mga mata niya.

"Gusto mo mag-Yakult?"

**

Masyadong tahimik si Yulian. Ni hindi niya ako nililingon nang makabili na kami at umupo muna sa labas ng convenience store at pareho kaming may hawak na tig-isang pack ng Yakult.

Akala ko, uupo siya sa tapat pero sa tabi ko ito umupo.

"Ah, Yulian. Gabi na kasi," sabi ko na ikinagulat niya. Ganoon na ba kalalim ang iniisip nito? "Uy, okay ka lang?"