Deal With Klairey

Chapter 28. No More Tears

Klairey

-

Bakit pakiramdam ko, bigla akong nagiging teenager na kinikilig tuwing nakikita ko siya sa harap ng bahay namin o sa labas ng opisina?

Okay, the truth is kinikilig naman talaga ako. Yulian has been my happy pill every time he keeps that loving smile on his face when he looks at me. After a stressful and tiring day at work, nare-recharge ako kaagad tuwing nakakasama ko na siya.

Sometimes, he fetch me with his motorcycle, sometimes, the taxi which he was about to drop because he said, he's finding another job.

"Yong totoo, ilang trabaho ba ang kailangan mo? Aminin mo nga, sa akin... may anak ka na, 'no?"

He burst out laughing at me. "Ma'am naman? Tatay na ba ang tingin mo sa akin?"

Ugh, my hunch sometimes are horrible but I can't help but think about it.

"No, but--"

"Wala po, wala pa akong anak." Tumingin ito nang naka-smirk sa akin. "Wag mong sabihin na nagsa-suggest ka sa akin, Ma'am, ha? Pwede naman--"

"Tusukin ko ng stick mata mo, gusto mo yon?" pagbabanta ko. Ang sarap niya talagang tusukin sa mata!

"Joke lang! Pulang pula ka naman diyan, gusto mo tala--hindi na nga, sabi ko nga hindi naman ako nagsa-suggest, kalma ka lang, Ma'am. Puso mo."

"Shut up!" minsan nakakainis na talaga ang pagiging madaldal nito. Yong mga green jokes pa naman niya, hindi nakakatuwa.

Natawa lang ito ulit. "Tara sa park?" pagyaya niya.

Dala ang pinamili naming Yakult ay dumiretso na kami sa park. Umupo kami sa isang bench na may shed. Cold wind blew my hair and I felt shivers run down my spine. Ber month na nga, Christmas is already in the air. I looked up and saw the sky blanketed with stars. Good thing, we came here. It calms my senses.

"Nilalamig ka ba, Ma'am? Sorry, wala akong dalang jacket ngayon. Dumiretso kasi ako galing trabaho, eh."

"Ayos lang." sagot ko.

"Di bale, hot naman ako."

I glared at him. "Okay."

"Ikaw talaga, Ma'am, hindi ka na lang matawa o kaya kiligin man lang kahit kaunti! Saka kaunting support naman diyan," may halong pagtatampo nitong sabi.

Hindi ko maamin na natatawa naman talaga ako, at oo na, kinikilig din minsan kaso nga mas nauunang mag-react ang mukha ko. Nasanay na rin kasi akong laging naiirita at nambabara, kay Klover palang, eh.

"Hayaan mo, pag-iisipan ko 'yan," biro ko.

"Pramis 'yan, Ma'am ha?"

Tumango naman ako kunyari pero natatawa.

"Kasi kailangan masanay ka na," sabi nito nang nakangiti. Nakakagigil talaga yong maliit niyang dimple, gusto ko sanang i-poke, minsan lang.

"Bakit naman?"

"Kasi kapag kinasal na tayo, araw-araw mo nang maririnig ang mga havey kong pickup lines. Pagkagising mo pa lang sa umaga, hanggang sa matutulog na, pero bago matulog, alam mo na--"

"Yulian, isa!"

Humagalpak na naman ito ng tawa. "Totoo naman, Ma'am."

"What makes you think na pakakasalan kita?"

"Hala, hindi ba? Paano yon Ma'am, live in lang tayo, gano-- aray! 'Wag diyan, may kilit ako diyan!"

Di ko na talaga napigilan at nakurot ko na siya sa tagiliran. Napaangat pa ito sa inuupuan. Hindi niya talaga ramdam na hindi ako komportable sa ganiyang topic. Hindi naman sa conservative ako, okay!