❝Dla Taehyunga, blizna na jego ciele była największą skazą. Dla Jungkooka blizna na ciele Taehyunga, była znamieniem, które on sam nakreślił.❞
❝I Taehyung naprawdę chciał w to uwierzyć. Chciał, on pragnął być wiecznym, beztroskim dzieckiem, które ch...
Йой! Нажаль, це зображення не відповідає нашим правилам. Щоб продовжити публікацію, будь ласка, видаліть його або завантажте інше.
Namjoon wszedł bez pukania do biura Jungkooka i rzucił na blat biurka kilka egzemplarzy dzisiejszego wydania gazet. Różnych pras, lecz o tym samym temacie. Na ich okładkach widniało zdjęcie Jeon Jeongguka z pięknym, nieznajomym Korei młodym mężczyzną u boku, którego nazywa się jego narzeczonym.
– Chyba będziesz musiał tu nocować, Guk. – stwierdził Kim, siadając naprzeciw wspomnianego. – Dziennikarze już okupują firmę.
Jeon uniósł kącik ust w zadowoleniu.
– Od czegoś mam ochroniarzy. – zmarszczył brwi. – I tak nie mam zamiaru udzielać wywiadów. Ci ludzie z jednego zdania potrafią zrobić całostronicową wypowiedz, ubarwiając ją jak tylko mogą.
– Prawda. Na razie wystarczy informacja o twoich niespodziewanych zaręczynach.
Młodszy skinął głową.
– Pewnie już węszą. Widziałem jak Lee lustruje wczoraj Taehyunga wzrokiem.
– I pewnie coś podejrzewają. To dobrze. – Namjoon przeczesał swoje, teraz przefarbowane na biało włosy. Musiał dodać swojej czarnej duszy nieco czystości. – Powinniśmy zastosować większą ochronę dla Taehyunga.
– Myślisz, że Choi mogliby zbliżyć się do mojego domu?Zniżyliby się do tego poziomu? – zadrwił.
– Teraz jeszcze nie, ale już niedługo mogą być zdolni do wszystkiego, żeby zdobyć Taehyunga.
Jeongguk o tym wiedział. I był na to przygotowany, jak każdy z Jeon'ów.
– Zamontuję kamery w domu i wokół niego. Na razie Hoseok ma dla niego czas.
– Nie na długo. Będzie nam potrzebny w sobotę.
– Wiem. Znajdę kogoś kto odpowiednio się nim zaopiekuje, dopóki się nie oswoi. A potem zobaczymy jak wszystko się potoczy.
Kim przytaknął.
– Nadal jest przestraszony. – bardziej stwierdził niż zapytał.
– Zagubiony. – poprawił czarnowłosy. – Ale zaczyna mi się buntować...
Namjoon uniósł brew.
– Czyżby charakterek matki?
– Wolę bunt niż zdradę. Z jego pyskowaniem skutecznie sobie poradzę. – przygryzł wargę.
– Tylko delikatnie. Taehyung jest naszym Asem, a łatwo go spłoszyć.
– Asem? – Jungkook spojrzał na zdjęcie chłopca na okładce gazety. – Nazwałbym go perłą. Najdroższą i najpiękniejszą.
❁
Jung przełknął ślinę, nie wiedząc co robić. Siedział w salonie, podczas gdy Taehyung spał na górze w swoim pokoju. Nie był pewien czy powinien dać chłopcu tę swobodę zostania samemu. Nie wiedział przecież co Tae ma teraz w głowie, kiedy jest przerażony i zmęczony tym, co się wokół niego dzieje.
