Heartless Series 2: Levi Anderson

Kabanata 8

WHAT?! NO! NEVER IN MY WILDEST DREAMS.

"Wait, wait! Bakit ka aalis? Stay here, Zav." pagpipigil niya sa akin. Hinablot niya ang kamay ko para pigilan ako. Nagpumiglas naman ako.

"No! I am leaving this place. I am not participating in this vacation. Uuwi na lang ako sa amin." sabi ko sa kanya.

Paano ba naman kasi, dahil nga wala akong kapares para sa bakasyon na ito, siya na ang papalit sa lalaking iyon. Is he crazy? No way! Ayoko!

"You can't, Zav. You'll be staying here for a month. Whether you like it or not." sabi niya pa.

"Bakit ba kasi kailangan na may kapares ako? Hindi ba pwedeng ako na lang mag-isa? Alam mo yon? Kaya ko ang sarili ko." sabi ko at pinandilatan siya.

"This vacation is supposed to be spent with a partner. May mga activity na magagawa mo lang pag may ka-partner ka." pagpapaliwanag niya sa akin.

"Then I won't participate in that activity. Easy as pie."

"No, you don't understand me, Zav. This vacation has its own mission. At nakaplano nang ang bawat participant ay kailangan by pair for the whole month." sabi na naman niya. Bumalik ako at umupo sa upuan at siya naman ay naupo sa table at nag-dekwatro.

"At kasama ba sa plano na iyan ang pagiging substitute mo pag kulang ang participant? Sa dinami-rami ng pwedeng ipalit, bakit ikaw pa?" tanong ko sa kanya. Natigilan naman siya at napatikhim.

"I was the one who made this. Responsibilidad ko ring punan ang kulang. Para hindi masira ang plano ko. Tama, ganon nga." he said at pinanliitan ko siya ng mata.

"I am now more convinced to leave this place, Sir Anderson. I'm sorry but I think I have to forfeit my participation in this vacation. Find me a substitute and let me go home. I think I'm wasting my time on this." seryosong sabi ko at tatayo na sana nang pigilan niya ako at ikinulong sa upuan gamit ang mga braso niya na nakatukod doon. Napatingin naman ako sa braso niya at tinitigan siya sa mata.

"Is this necessary, Sir Anderson?" tanong ko at tinignan ang kamay niyang nakatukod sa upuan.

"I can't let anyone ruin my plans for L.A. Paradise, Zav. This is for the celebration of the 7th anniversary of my business. I have to make it special. No one is an exception." seryosong sabi rin niya sa akin.

Napaiwas ako ng tingin. Masyadong malapit ang mukha namin. Hindi ako nakapagsalita ng ilang minuto. Tanging yung tunog lang ng aircon ang naririnig ko. Awkward.

"So. You'll stay here, eh?" tanong niya.

"What about my supposed-to-be-partner? Why did you let him leave? I thought no one is an exception?" finally! A reasonable reason!

"He had an emergency. It's something private." rason niya. Matalim ko siyang tinignan.

"Then I have an emergency too. It's something private. Now, will you let me go?"

"No." umayos na ulit siya ng uposa table. I blinked a few times. Is he serious?

"And why?"

"What kind of emergency, Zav?" agad naman akong nag-isip ng maaaring isasagot sa kanya.

"I have too many jobs. I need to work for my mother. At kapag di ako nagtrabaho ngayon, baka mapaano si mama. Hindi maganda ang lagay niya." sabi ko sa kanya. Ngumisi naman siya sa sinabi ko. Huh. Take that.

"Seeing that you went here all by yourself without even complaining about that before, it means you already solved that problem. And you have too many jobs? More reason for you to enjoy this vacation." kontra niya sa sinabi ko. At naiisip niya pa talaga iyon?