To Παιχνίδι Της Λίνας

Σκληρό αγόρι

Δυο μέρες μετά

Πίνω τον καφέ μου και κοιτάω ανόρεχτα το πρωινό στο πάσο της κουζίνας. Δεν έχω διάθεση να φάω κάτι. Πίνω λίγο καφέ ακόμη και κοιτάω στο τάμπλετ τον δείχτη του χρηματιστηρίου. Η μετοχή του ομίλου έχει ανοδική πορεία . Είμαι εθισμένος στα νούμερα. Ξέρω τους δείχτες όλων των εταιριών απ'έξω. Γενικά αγαπώ τους αριθμούς . Είναι ξεκάθαροι και έχουν μια σαφήνεια . Ξέρεις με τι έχεις να κάνεις. 

Κανονικά όταν το πρωί βλέπω ανεβασμένους τους δείχτες πάνω απο την προσδοκώμενη ανάλυση των στατικογράφων μας , η μέρα μου ξεκινά πολύ ωραία. Όχι όμως σήμερα. Κάτι με ενοχλεί.

Πειράζω την βάφλα μου και στο τέλος σπρώχνω το πιάτο μακριά απο εμένα. 

"Που είναι η Λίνα?" ρωτάω τον Στέφανο που κάθεται όρθιος στην πόρτα και με περιμένει να ξεκινήσουμε για τα γραφεία του ομίλου.

Έχω να την δω απο το πάρτυ. 

"Έχει ακόμη ημικρανία κύριε Μεβεζή δεν έχει βγει απο το δωμάτιο της"

"Ωραία να ηρεμήσει το κεφάλι μας μια φορά" λέω χαμογελώντας λοξά  και κοιτάω την βάφλα μου. Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν έχω καμία όρεξη να πάω για δουλειά. Και αυτό είναι πολύ περίεργο για μένα. Θέλω να πω ..δεν υπάρχει μεγαλύτερη συγκίνηση απο την δουλειά. 

"Δεν έχετε πολύ όρεξη κύριε Μεβεζή να φάτε.." ο Στέφανος με κοιτά σοβαρός. "Θέλετε να πω στην Μάρθα να σας ετοιμάσει κάτι άλλο?"

"Όχι" απαντώ και πίνω απο τον καφέ μου. Η κουζίνα έχει περίεργη ηρεμία. Συνήθως το πρωινό μου, το ετοιμάζει η Λίνα. Και όχι απλά το ετοιμάζει αλλά είναι ικανή να με ταίσει στο στόμα αν δεν φάω όσο κρίνει. Είναι πλήρως εκνευριστική. 

"Τρώει?" λέω στον Στέφανο που κοιτά έξω προσηλωμένος.

Μου γνέφει αρνητικά.

Ξεφυσάω. Όταν την πιάνουν οι ημικρανίες της δεν αγγίζει τίποτα.

"Ίσως πρέπει να πάω απο το δωμάτιο της"

Ο Στέφανος με κοιτά ανέκφραστα.

"Ίσως να χρειάζεται κάτι"

Συνεχίζει να μην απαντά. Έχει τα χέρια του διπλωμένα μπροστά του και φοράει το συνηθισμένο μαύρο κουστούμι του.

"Αν και θα το μετανιώσω ..όταν μπαίνω στο δωμάτιο της μικρής βρίσκω τον μπελά μου" του χαμογελώ λοξά ενώ συνεχίζει να με κοιτά ανέκφραστος.

Γιατί προσπαθώ να δικαιολογηθώ που θέλω να πάω στο δωμάτιο της?

"Καλά θα πάω" λέω καθώς πίνω αδιάφορα τον καφέ μου.