To Παιχνίδι Της Λίνας

Ποιός είναι ο Ντόμινικ?

"ΠΟΥ .ΕΙΝΑΙ .Η ΛΙΝΑ" του ουρλιάζω και είμαι έτοιμος να του επιτεθώ. Θα τον σκίσω και θα τον γαμήσω απ'όλες τις πλευρές τον προδότη.

"Ήρεμα Ντόμινικ. Κανείς δεν έκανε κακό στην Λίνα. Κανένας δεν θα τολμούσε να πειράξει την Λούνα. Εκείνη είναι ήδη στη φυλή της. Αποδέχτηκε απλά το πεπρωμένο της"

Ο Δίας γυρνά την πλάτη του σ'εμένα αδιάφορα και ξεκλειδώνει την πόρτα του δωματίου καθώς αυτόματα   μέσα απο το δωμάτιο διαχέεται το εκτυφλωτικό φως του πρωινού. Αυτόματα κλείνω τα μάτια και καθώς τα ανοίγω και πάλι , βλέπω στο βάθος του δωματίου να διαγράφονται τρεις οικείες φιγούρες.

Μου γνέφουν με το κεφάλι. 

Ο Φίλιππος και ο Τόνυ κάθονται στο μικρό ψάθινο καναπέ , ενώ ο Στέφανος είναι όρθιος στην μέση του δωματίου.

"Θέλω να είσαι ήρεμος Ντόμινικ. Είμαστε όλοι εδώ μόνο για να πάρεις εξηγήσεις. Και μετά να χωριστούν οι δρόμοι μας" Ο Δίας μου κάνει χώρο να περάσω στο δωμάτιο πρώτος.

Μπαίνω μέσα  και ο Στέφανος μου κάνει νόημα να κάτσω αλλά παραμένω όρθιος. Κάθε μου ένστικτο είναι σε επιφυλακή , έτοιμος να ορμήξω και να παλέψω για την ζωή μου.

Και να βρω εκείνη. Πρέπει να την προστατέψω.

"Ντόμινικ όλοι σε αυτό το δωμάτιο είμαστε φίλοι σου. Εδώ και πολλά χρόνια είμαστε κοντά σου με σκοπό να σε υπηρετούμε . Απλά ηρέμησε. "

Ο Τόνυ σηκώνεται πάνω και έρχεται σ'εμένα.

"Δεν περίμενα ποτέ εσύ ειδικά να προδώσεις την Λίνα" του λέω μέσα απο τα δόντια μου για να δεχτώ μόνο ένα θλιμμένο χαμόγελο για απάντηση.

"Ποτέ δεν θα έκανα κακό στην πριγκίπισσα μου. Μόνο εσύ της έκανε κακό χρόνια τώρα. Υπέφερε με την απόρριψη σου. Αλλά όλα αυτά τελείωσαν . Είναι πια το ταίρι του Άλφα Ντέμιαν. Δέχτηκε να την σημαδέψει"

Ανοίγω ενστικτωδώς τα μάτια μου στο άκουσμα . Δεν ξέρω τι να πιστέψω. Δεν ξέρω αν πρέπει να τους σκίσω με τα ίδια μου τα δόντια ή να τους δώσω την ευκαιρία να μου πουν το παραμύθι τους. Το μόνο που με νοιάζει είναι να μάθω που είναι εκείνη.

"Καλύτερα να του μιλήσω εγώ" ο Στέφανος κάνει νόημα να κάτσει ο Τόνυ και με πλησιάζει.

"Σε υπηρέτησα απο παιδί. " μου λέει και γυρίζει το βλέμμα του στους υπόλοιπους. "Εμένα θα με πιστέψει"

"Ντόμινικ η φυλή σου έδωσε πολύ χρόνο. Αλλά ο χρόνος τελείωσε όταν ζευγάρωσες μαζί της χωρίς να την διεκδικήσει ο λύκος σου. Πρέπει να αποδεχτείς οτι η Λούνα χρειάζεται λυκάνθρωπο για ταίρι. Ακόμη κι εκείνη το αποδέχτηκε"