Μάτζεστικ 2: Η πτώση του Dragonar

~Ε Ι Κ Ο Σ Ι Τ Ρ Ι Α~

2 μέρες μετά...

Ο ήλιος έδυε και η ώρα περνούσε. Οι πέντε περιφέρονταν ανάμεσα στα δέντρα και έψαχναν σε κάθε σημείο, κάτω απο κάθε πέτρα ψάχνοντας για κάποιο στοιχείο του Dragonar ή ακόμα καλύτερα, το ίδιο του το κρησφύγετο.

"Jay, νομίζω πρέπει να σταματήσουμε. Αρχίζει να νυχτώνει και δεν έχουμε  βρει τίποτα.", είπε η Kendyle σπάζοντας την σιωπή.

"Μπορούμε να συνεχίσουμε λίγο ακόμα.", της απάντησε.

"Είμαστε τόσες ώρες εδώ και δεν έχουμε βρει τίποτα. Εξάλλου πρέπει να ετοιμάσουμε και το μαγαζί για να ανοίξει.", είπε ο Tyler.

"Πραγματικά νομίζεις οτι με νοιάζει για το μαγαζί αυτή τη στιγμή; Για την ακρίβεια χέστηκα για αυτό!"

Ο Jay ακουγόταν απελπισμένος. Τις δύο τελευταίες μέρες δεν είχε ηρεμήσει σχεδόν καθόλου. Ήταν αγχωμένος και έψαχνε απελπισμένα τον Ray. Προσπαθούσε να βρει στοιχεία και ανακατασκεύαζε το σχέδιο διάσωσης του.

Ο Jay στάθηκε κοντά στην Kat. Ένιωθε ασφάλεια γύρω της. Τις τελευταίες μέρες την χρειαζόταν περισσότερο από ποτέ και αυτή όντως του είχε σταθεί. Ήξερε πως και εκείνη υπέφερε αλλά ήταν η μόνη που είχε υπό έλεγχο τον Jay.

O Tyler σε μια προσπάθεια του να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα είπε:
"Αν όμως σου ζητήσω αύξηση μην μου πεις ότι δεν δουλεύω αρκετά, γιατί εσύ δεν λειτουργείς το μαγαζι."

"Jay, καλύτερα να γυρίσουμε πίσω. Θα ξαναρθουμε εδώ. Εξάλλου, το Evermoore είναι πάρα πολύ μεγάλο δάσος, θα μας πάρει μέρες να το ψάξουμε", είπε ο Mack και η Kat συμφώνησε.

Ο Jay δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο από το να δεχτεί. Χωρίς να χάσουν λεπτό, ο Tyler τους τηλεμετέφερε στο σπίτι.

Μερικά λεπτά μετά, κατέβηκαν στο μαγαζί. Η Lolita ήδη ετοίμαζε τον χώρο για τους πελάτες και οι υπόλοιποι πήγαν να την βοηθήσουν. Η Kat ετοίμαζε το ηχοσύστημα αν και δεν είχε όρεξη να τραγουδήσει. Στήνοντας τα μικρόφωνα συνειδητοποίησε πως δεν είχε ετοιμάσει κάποιο τραγούδι. "Τέλεια!", σκέφτηκε, "Μια δουλειά έχω και ούτε αυτή δεν μπορώ να κάνω!". Δεν μπορούσε όμως να μην τραγουδήσει. Ο κόσμος λάτρευε το τραγούδι της, συν ότι βοηθούσε στο θέμα εξυπηρέτησης πελατών. Τελικά έφερε την κιθάρα της και άρχισε να ετοιμάζει κάποια τραγούδια. Τα ειχε ξαναπεί, αλλα εκείνη την στιγμή δεν την ένοιαζε. Ήταν μελαγχολικά τραγούδια, κατάλληλα για την περίσταση.

Οι ώρες δεν περνούσαν με τίποτα. Τους φαίνονταν ότι πέρασε ένας  αιώνας μέχρι να φύγουν οι τελευταίοι. Για καλή τους τύχη δεν ήταν πολλοί οι πελάτες. Όλοι ήταν  αποσυντονισμενοι, ιδιαίτερα ο Jay και η Kat. Ένιωσαν καλύτερα όταν επιτέλους έκλεισαν το μαγαζί.