Μάτζεστικ 2: Η πτώση του Dragonar

~L U N A R C I A~

H Lunarcia κινήθηκε γρήγορα στο δωμάτιο της. Έκλεισε την πόρτα και πήγε στην ντουλάπα της. Γρήγορα έβγαλε το μακρύ ασημένιο φόρεμα της και φόρεσε μια λευκή μεταξένια νυχτικιά. Έπιασε τα λευκά μαλλιά της σε μια αλογοουρά. Στη συνέχεια καθάρισε με ξόρκια το δωμάτιο της.

Πήγε στο γραφείο της και άνοιξε τον υπολογιστή της. Κολλούσε καθώς είχε καιρό να χρησιμοποιηθεί και ήταν παλιό μοντέλο. Γενικότερα οι Lunar δεν ήταν οπαδοί της τεχνολογίας, εξυμνούσαν την μαγεία, η οποία είχε ζωτική σημασία για αυτούς. Κυριολεκτικά τους προστάτευε και τους χρησίμευε στα πάντα. Η τεχνολογία είναι για τους Γήινους, όπως συνήθιζαν να λένε.

Όταν επιτέλους άνοιξε ο υπολογιστής, αυτή συνδέθηκε στο δίκτυο και άνοιξε ένα φάκελο με φωτογραφίες. Στην οθόνη εμφανίστηκε μια φωτογραφία του Jay.

"Γεια σας κυρίε Burton!", αναφώνησε και χαζογέλασε.

Είχε κοκκινίσει. Προχώρησε την φωτογραφία και μια ακόμη εικόνα του Jay εμφανίστηκε. Πολλές για την ακρίβεια! Είχε έναν ολόκληρο φάκελο με εικόνες του Jay Burton.

Τον κοιτούσε και δάγκωνε το κάτω χείλος της. Ένιωσε περίεργα, ωραία αλλά περίεργα. Όταν πρωτοείδε τον Jay μαγεύτηκε από την ομορφιά του. Είχε δει και αλλα γήινα αγόρια όμως ο Jay της έκανε εντύπωση. Θαύμαζε τα πάντα για αυτόν. Ήθελε τόσο πολύ να τον συναντήσει και μάλιστα απεγνωσμένα. Ήταν τρελά ερωτευμένη μαζί του. Ποτέ δεν περίμενε να της αρέσει ένας γήινος και όμως βρισκόταν στο δωμάτιο της και χάζευε τις φωτογραφίες του.

Αυτόν ήθελε όσο τρελό και αν ακουγόταν. Ένας Γήινος και μια Lunar. Η μητέρα της θα έσκαγε από το κακό της. Σε λιγα χρόνια θα ήταν σε ηλικία γάμου, όμως η Lunafreya έψαχνε ήδη για γαμπρό.

Ο Jay όμως δεν ήταν ένας τυχαίος Γήινος. Ήταν Εκλεκτός. Οι Εκλεκτοί ήταν διασημότητες στη Σελήνη. Όλοι μιλούσαν για αυτούς. Οι Lunar καταργιόντουσαν τον Dragonar και επευφημούσαν τους Εκλεκτούς. Βέβαια οι πέντε δεν γνώριζαν τίποτα από αυτά αφού δεν είχαν επαφές με τους Lunar.

Η Lunarcia συνέχισε να κοιτά τις φωτογραφίες και ονειρευόταν την μέρα που θα τον γνώριζε, ώσπου μπήκε μέσα στο δωμάτιο η μητέρα της. Η βασίλισσα ηταν νευριασμένη. Η Lunarcia έκλεισε γρήγορα τον υπολογιστή.

"Γιατί το ξαναέκανες;", την ρώτησε επιτακτικά.

"Ποιο πράγμα μητέρα;"

"Μην μου το παίζεις ανήξερη! Γιατί ανέστησες εκείνο το ζώο; Το ξέρεις ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιείς έτσι τις δυνάμεις σου!"

"Μητέρα... Έχω τόσες δυνάμεις. Θέλω να δω που μπορούν να φτάσουν τα όρια μου. Και εσύ έχεις χρησιμοποιήσει τις θεραπευτικές σου δυνάμεις!", της απάντησε η Lunarcia.

"Γλυκιά μου...", της μιλούσε πιο ήρεμα, "Το εχω κάνει στο παρελθόν, πριν πολλά χρόνια και ανέστησα τον πατέρα σου όχι ένα ζώο. Και από την άλλη υπάρχει λόγος  που δεν πρέπει να κάνουμε κατάχρηση των δυνάμεων  αυτών..."

"Ναι ξέρω... μπορούμε να πέσουμε θύματα εκμετάλλευσης και ότι συνεπάγεται...", απάντησε δυσανασχετισμένη η Lunarcia.

"Είναι για το καλό σου. Νομίζεις ότι εγω δεν θέλω να θεραπεύω; Πρέπει όμως να προστατέψουμε το Στέμμα. Είδες σε τι κατάσταση μας έφερε αυτό με τον πατέρα σου...", της είπε. Η Lunarcia συμφώνησε και υποσχέθηκε πως δεν θα ξαναχρησιμοποιούσε αυτές τις δυνάμεις. Υπόσχεση που λογικά θα αθετούσε, "Τι έβλεπες στον υπολογιστή;"

"Κοίταζα τις εξελίξεις στην Γη. Οι Εκλεκτοί νίκησαν τα ρομπότ, αλλά ο κόκκινος μάλλον τραυματίστηκε... Μαμά να σε ρωτήσω κάτι; Θα μπορέσω να πάω ποτέ στη Γη και να γνωρίσω τους Εκλεκτούς;"

"Τι; Πώς σου ήρθε αυτό τώρα;"

"Απλώς θα το ήθελα πολύ..."

"Καλή μου Luna ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει στο μέλλον..."

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
Γεια sirens! Τι κάνετε?

Αυτό ήταν το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου! Σας ευχαριστώ όλους!

Δεν χανόμαστε όμως...😉

Until the next book, I salute you!
Siren Vava🌊❤