တီဘီအသံကိုကျယ်ရင်း အဆက်အစပ်မရှိတ့ဲ
ဇာတ်လမ်းတွဲတစ်ခုကို ငေးနေမိတယ်....။
ဇာတ်လမ်းတွဲထဲမှာ ဇာတ်ကောင်တွေဟာ
အော်ဟစ်ရန်ဖြစ်ပြီး အချင်းချင်းအပြစ်တင်နေကြတ့ဲ ဇာတ်၀င်ခန်းအသံတွေ ဆူညံနေတယ်......။ အချိန်က ည၁၀နာရီ ကျော်ပြီ
အလည်လွန်နေတ့ဲ ကြောင်လေးတစ်ကောင်က ခုထိပြန်ရောက်မလာသေးဘူး.......။
အတွေးလွန်နေတုန်းအပြင်က ခပ်စိပ်စိပ်တံခါးထုသံပေါ်လာတာကြောင့် မ၀ံ့မရဲ လက်တစ်ဖျန်စာလောက်သာ သွားဖွင့်လိုက်တော့ မြင်ရတာက ဟိုတစ်ခါရေဘူးစာကွေျးလိုက်လို့ အစာမကြေဖြစ်နေတ့ဲ လူရဲ့မျက်နှာပင်။
မျက်ခုံးတွန့်ပြီး ပေတေတေရပ်ကြည့်နေမိတော့ ထိုလူဆီက အသံခပ်စွာစွာထွက်လာတယ်။
" ဟေ့....တံခါးသေချာဖွင့်လေ။ ဒီမှာ မနိုင်မနင်းနဲ့ ဟ...."
ထိုတော့မှ ထိုလူ့ကိုအကုန်ပစ်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးမှီထားတ့ဲ Hyungကိုတွေ့ရတယ်။
" Hyung....."
မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထားစဲ Hyungက လောကကြီးနဲ့ အဆက်အသွယ်ပျက်နေပုံရတယ်။
တံခါးကို အဆုံးဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ယိုင်ထိုးနေတ့ဲ Hyungကိုတွဲပြီးအထဲရောက်တာနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်ပစ်ချသွားတယ်။
ဂျယ်ယွန်း မျက်မှောင်တွေကြုံ့ရင်း ' ြဖည်းဖြည်းသက်သာ လုပ်ပါ'လို့ တစ်ချက်အော်လိုက်ရတယ်။ အရေးမထားတ့ဲလူကတော့
သူ၀တ်ထားတ့ဲ အနက်ရောင် အပေါ်ထပ်အင်္ကျီကို ချွတ်လာရင်း ...
" ဘားမှာ မှောက်နေတာ အမြင်မတော်လို့သယ်လာပေးတာ။ သွားပြီ....."
ဂျယ်ယွန်း ကျေးဇူးပဲလို့ ၀န်လေးပေမယ့် လှမ်းပြောလိုက်ဖြစ်တယ်။ ထွက်သွားပြီ
ဖြစ်တ့ဲလူကတော့ မကြားချင်ယောင်တမင်
ဆောင်သွားပုံရတယ်။
" Hyung.....Hyungရေ ထဦးလို့"
တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်တာကြောင့် အတင်းထူကာ ကုတင်ပေါ်တွဲတင်ပေးလိုက်ရသည်။
အရက်အရှိန်ကြောင့် အိပ်ပျော်နေတာတောင် Hyungပါးလေးတွေကနီရဲနေတယ်။
အိပ်ပျော်နေတ့ဲ Hyungမျက်နှာလေးကို
တစ်ညလုံးအ၀ထိုင်ကြည့်ရင်း ဘယ်အချိန်
အိပ်ပျော်သွားမှန်းတောင်မမှတ်မိခ့ဲဘူး....။
YOU ARE READING
My 10months'LOVE(Completed)
FanfictionHyungဟာ ဂျယ်ယွန်းလိုချင်မက်မောမိသော လမ်းပျောက်နေတ့ဲ အထီးကျန်ကြယ်လေးပါပဲ။ Enhypen fanfiction ---------------------------------------------------------- Hyungဟာ ဂ်ယ္ယြန္းလိုခ်င္မက္ေမာမိေသာ လမ္းေပ်ာက္ေနတ့ဲ အထီးက်န္ၾကယ္ေလးပါပဲ။ Enhypen fanfiction ...
