Hermes'in Kızı || Röportaj Kitabı

Sonsuza Kadar...

-Miranda-

   Miranda artık hiç bir şey hissetmiyordu. Sevgilisi, uğruna ölebileceği, onu daima seveceği Nico'sunu kaybetmişti. Ben hep kalbinde olacağım deyişini hatırlıyordu Miranda, gözleri sonsuza kadar kapanmadan önce. Kalbine saplanan hançerden siyah elbisesine kan bulaştığını hatırlıyordu.

   Tekrar hıçkırdı ve evinin her yeri onunla dolu olan anılarına baktı. Gülüşünü, kokusunu, homurdanmasını bile özlemişti Miranda. Ona bir daha asla dokunamayacağını biliyordu. Güzel sesini duyamayacağını biliyordu.

   Yere çöktü ve eliyle ağzını kapattı. Göz yaşları yanaklarından süzülüp boynuna doğru akıyordu. "Neden?!" diye bağırdı boşluğa doğru. " Söz vermiştin seni lanet olasıca!"

"Beni hiç bırakmayacağına söz vermiştin."

   Sinirliydi, üzgündü. Hatta bu kelimeler az bile kalırdı. İçinde bir şeyler kopuyordu sanki. O siyah gözleri ve ve yüzüne yayılan çarpık gülümsemesi ne zaman gözlerini kapatsa Miranda'ya görünüyordu.

    Bir çığlık atarak eline geçen ilk şeyi karşısındaki aynaya fırlattı. Nico ile çekilmiş fotoğrafın içinde olduğu siyah bir çerçeveydi bu. Yavaşça ilerledi ve titreyen elleriyle dökülen cam parçalarından birini aldı. Cam parçasını boynuna, ana damarının olduğu yere yerleştirdi.

"Özür dilerim," diye fısıldadı ve cam parçasını sertçe kaydırdı. Acı, Miranda'yı ele geçirirken genç kızın vücudu siyah mermere düştü.

   Dudaklarında bir gülümseme belirdi.

"Bekle beni sevgilim, yanına geliyorum"

Hikayeyi Yazan: @SisterOfJace