CÜDA

10.Bölüm

Görkem yanıma geldiğinde karşımdaki sandalyeyi göstererek, "Oturabilir miyim?" diye sordu. Başımı aşağı yukarı onaylardasınız salladığımda hafifçe gülümseyerek yerine oturdu. Katran karası gözlerini, gözlerime sabitledi ve "Seni görmek istedim. Benim yüzümden yaşadıkların için üzgünüm. Ben gittikten sonra bir sıkıntı çıkmadı değil mi?" diye sordu.

Mahcup görünüyordu. "Merak etme hiçbir şey olmadı, her şey yolunda. Ayrıca lütfen böyle konuşma. Kendi isteğimle yanında kaldım ve bu yüzden kendini suçlu hissetmene gerek yok.” Dedim ve kısa bir duraksamadan sonra “Yanında kaldığım için pişman değilim." dedim. Bakışlarımı masadan çekip, Görkem’in Yüzüne baktığımda dudaklarının memnuniyetle kıvrıldığını gördüm.

Melis’in gönderdiği mesaj ile evde Deren ile birlikte beni beklediklerini hatırladım. Yerimden kalkarak, “Benim şimdi gitmem lazım, kızlar evde beni bekliyor.” dedim. Yanımdaki sandalyeden çantamı alırken Görkem de oturduğu sandalyeden kalktı. "O halde, senin için bir sakıncası yoksa seni evine bırakayım." dedi ve onay verircesine başımı salladığımda yürümeye başladık.

••••••••

Evin önüne geldiğimizde Görkem'e teşekkür ederek arabadan indim.  Kapının önündeyken kızların beni soru yağmuruna tutacağını biliyordum ve doğru söylemek zorunda olduğumun da farkındaydım. Zile bastığımda, kapıyı açmasını beklediğim kişi Deren değildi. Deren kolumdan tutup merdivenlere doğru çekiştirdiğinde, zorluk çıkarmadan onu takip etmeye başladım.

Nihayet odama girdiğimizde, Deren konuşmaya başladı.

"Almira sen bizi çıldırtmak mı istiyorsun? Dün gece yokluğunu fark ettiğimizde, başına bir şey geldi sandık. Arıyorum, telefonun çantandan çıkıyor. Telefonunu yanına alamaz mıydın? Dedem aradı, nerede kaldınız diyor. Bir de öyle panik olduk. Yokluğunu fark ettirmemek için yapmadığım şey kalmadı. Dün gece annem evde olmadığı için dedeme kolayca yalan söyleyebildim ama ya annem evde olsaydı. Senden bu kadar düşüncesizce bir hareket yapmanı beklemezdim. Dedem aradığında telefona seni istedi. Ben de bizde kalacağını ve uyuduğunu söyledim." duraksadı.

Gözleri dolmuştu ve devam etti "Seni bulamayınca gece kulübünün kamera kayıtlarına baktırdık. Biriyle taksiye binip gittiğini görünce nasıl korktuğumu tahmin edemezsin. Neyse ki gece kulübünde çalışan çocuklardan biri Görkem'i tanıyormuş. O anladı yanındaki kişinin Görkem olduğunu. Onun ev adresini de gece kulübünde çalışan çocuktan öğrendik ve evine gittiğimizde orada da yoktun. Son çare olarak bindiğiniz taksinin şoförünü bulduk ve nerede olduğunu öğrendik." dediğinde onlara haber vermediğime pişman olmuştum. Bir kolumu Deren'in boynuna, diğer kolumu Melis'in boynuna sarıp, ikisinin yanaklarına da birer öpücük kondurdum. "Çok özür dilerim. Benim midem bulanınca, dışarı çıkmak zorunda kaldım. Telefonumu almak hiç aklıma gelmedi. Sonra Görkem'i o halde görünce yardım etmek istedim." dedim.

İkisi de kollarını belime doladıktan sonra Melis, “Senin için çok korktuk Almira. Başına bir şey geldi sandık Keşke Görkem’in telefonundan arasaydın bizi. O zaman bu kadar endişelenmezdik.” dedi, ağlamaklı sesiyle. Deren de kollarını belime doladığında, titrek sesiyle konuştu "Seni bulamayacağız sandım Almira. Yeniden kaybettik sandım. Bizimkilere hiçbir şey belli etmeden seni bulmaya çalışmak çok zordu. Lütfen bir daha böyle bir şey yapma. Bize bunu tekrar yaşatma." dediğinde sesi sonlara doğru hiddetlenmişti.

Onların haklı olduklarını bildiğim için hiçbir şey diyememiştim. Bu denli korkacaklarını tahmin edememiştim. Onlara yaşattığım korkunun, pişmanlığı altında eziliyordum. İkisinin de yanağına da bir öpücük kondurduktan sonra, "Söz veriyorum bir daha böyle bir şey yaşanmayacak." dedim.