CÜDA

33.Bölüm

Burak abim, Deren ve beni görmemezlikten gelmeye devam ederken, usanmadan konuşmaya devam ediyorduk.

Deren daha fazla sakin kalamayacağını belli ederek, “Abi saatlerdir ne olduysa tekrar tekrar anlatıyoruz. Artık bizimle konuşacak mısın?” diye sordu.

Burak abim suskunluğuna son verme kararı almış olacak ki “ Ne konuşayım Deren? Yalandan ne kadar nefret ettiğimi en iyi sen biliyorken, bana neden yalan söylediğinizi mi sorayım?” diye sordu.

Gerçekten kızgın ve kırgın gözüküyordu. “Evet, doğruyu söyleseydiniz gitmenize engel olurdum. Neden peki, sebebini düşündünüz mü hiç? Sizleri kısıtlamış olmak için mi?” dedi.

Burak abimin karşısında suspus olurken duraksamadan konuşmaya devam etti, “Ben, sizin zarar görmemeniz için, bir büyüğünüz ve abiniz olarak bunu yapmak zorundayım. Sizi kısıtlamaya çalıştığımı düşünebilirsiniz ama benim derdim sizi korumak. Gecenin bir vaktinde gizlice evden kaçmak nedir yahu? Çocuk musunuz siz?” dediğinde, utancımdan Burak abimin yüzüne bakamıyordum.

İkimizden de çıt çıkmazken, “Arkadaşlık ettiğiniz insanlar hakkındaki düşüncelerimi paylaşırım sizinle. Arkadaşlarınıza karışmam fakat bu yanlış bir şey yapmanıza müsaade edeceğim anlamına gelmiyor.” dedi, sakinleşen ses tonuyla.

Burak abimin yüz ifadesi de yumuşarken,, “Bir daha yalan söylemeyeceğinize söz verirseniz sizi affedebilirim.” dedi.

Deren ve ben oturduğumuz sandalyelerden kalkıp , Burak abime iki yandan sarılarak, sevgi çemberimizi oluştuduk.

Burak abim de bize sarılınca, “Söz.” dedik, Deren ile aynı anda.

••••••••

Amfiden çıkarken, sırtını duvara yaslamış Görkem'i görmemle ona doğru ilerlemeye başladım.

Üzerine giyindiği, bedenini saran beyaz gömleği kaslarını tüm ihtişamıyla ortaya çıkartmıştı. Oldukça sıradan bir gömlekti fakat Görkem şu an çok yakışıklı görünüyordu.

Görkem'in yanına ulaştığımda yüzünde beliren gülümsemesi ile, “Ben de seni bekliyordum. Bir şeyler yeriz diye düşündüm.” deyince, acıktığımı fark ettim.

Görkem, elini cebine sokarak, koluna girmem için boşluk bırakınca, elimi koluna sardım.

“Süper olur. Kurt gibi açım.” dediğimde gülümseyerek dışarı çıktık.

Arabanın önüne gelince, Görkem ön kapıyı açarak geçmem için yer açınca arabaya bindim.

Cebimden çıkardığım telefonumda mesaj bölümünü açtıktan sonra, “Ben Görkem'in yanındayım. Merak etmeyin.” yazıp Deren'e gönderdim.

Görkem'de sürücü koltuğuna yerleşince arabayı çalıştırdı. Sessizce yol boyu ilerlerken, Görkem sessizliği bozarak, “Dün yaşananlar için üzgünüm. Kusura bakma.” dedi.

Burak abimin söylediği aklıma gelince, “Asıl sen kusura bakma Görkem. Deren, Burak abime kız gecesi yapacağımızı söylemişti. Sizi de yanımızda görünce-” Görkem'in söze girmesiyle cümlem yarıda kesildi.

“Tamam Almira. Sorun değil. Bunları konuşarak tadımızı kaçırmayalım.” dedi, gülümsemeye çalışarak.

Mahcubiyetimi fark eden Görkem, tek elini direksiyondan çekip, çenemin altına yerleştirerek ona bakmamı sağladı.

“Üzgün olmandan hoşlanmıyorum Ruzenin. Ben senin gülmeni seviyorum.” dedi, yumuşak ses tonuyla.

İçimden sıcak bir şeylerin aktığını hissederken, Görkem arabayı durdurdu ve aşağı indik.