" ပန္​း​ေလးတစ္​ပြင္​့ ျဖစ္​ခဲ့သည္​ " [ Zaw × Uni ]

အပိုင္း ( ၁ )

" Adam ၾကားလား၊
ၾကားလား၊ Adam လမ္းရွင္းထား "

နားက နားၾကပ္အခ်က္ေပးစနစ္ကေန အဆက္မျပတ္၀င္လာတဲ့ အမိန္႔သံေၾကာင့္ သူ႔ပစ္ကြင္းက လူနွစ္ေယာက္ကို တံု႔ဆိုင္းခ်င္းမရွိ တိက်မွန္ကန္စြာပစ္ခ်လိုက္သည္၊တပ္သားနွစ္ေယာက္ က်ဆံုးမႈေၾကာင့္ တစ္ဖက္ရန္သူစခန္းက လႈပ္လႈပ္ရွားရွားစျဖစ္လာေတာ့ သူ လွစ္ခနဲအေမွာင္ရိပ္ထဲတြင္ ပုန္းကြယ္လိုက္သည္။

" အဲ့ဒီ့ဘက္မွာ ရန္သူဘယ္နွစ္ေယာက္ရွိလဲ Adam "

" 15 "

" အိုး..  ဒီလိုဆို ငါေတာင္ ထြက္စရာမလိုေတာ့ဘူးပဲ၊
ငါတို႔ Adam ကိုပဲ အကူအညီေတာင္းပါတယ္ေနာ္၊
က်ည္ဆန္လံုေလာက္တယ္မလား၊"

တစ္ဖက္ကရယ္သံေနွာေနတဲ့ ေနာက္ေျပာင္သံေၾကာင့္ သူ စုတ္သပ္မိသလိုျဖစ္ရင္း အေမွာင္ထဲကေန အမိန္႔ေပးေနတဲ့ထိုလူကို မျမင္ရေပမဲ့လည္း တစ္ခ်က္ေတာ့ေပေစာင္းေစာင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္၊

တစ္ခုခု ျပန္ေျပာဖို႔ ျပင္ဆဲမွာပဲ သူပုန္းေအာင္းေနသည့္ေနရာဘက္သို႔ ၀ုန္းဒိုင္းႀကဲလာေသာ ေသနတ္က်ည္ဆန္မ်ားေၾကာင့္ အကာအကြယ္ယူထားသည့္ သစ္သားျပားအထူရဲ႕ ေနာက္ကေန ခပ္ျမန္ျမန္လွိမ့္ထြက္ရင္း ခံပစ္ေတာ့ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ လဲက်သြားေသာ ရန္သူတပ္မ်ား၊

ထို႔ေနာက္ စူးရွေတာက္ပေနသည့္ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ေနရာမွာ၀ပ္လိုက္တဲ့ Adam ဆီက ျပတ္သားစြာ ဒိုင္းခနဲပစ္လိုက္ေသာ ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္။

" Clear "

" အိုေက၊ အထဲ၀င္ၿပီး ဓားစာခံကို ကယ္ထုတ္ၾကတာေပါ့၊
သူတို႔ဆီမွာ ဗံုးေတြရွိနိုင္တယ္၊ ေျခလွမ္းတိုင္းကို သတိထားပါ Adam "

ေနရာကေန ျဖည္းညင္းစြာထရပ္လိုက္ရင္း အေျခအေနကို အကဲခတ္ဖို႔လုပ္လိုက္ေတာ့ က်ယ္ေလာင္တဲ့ေသနတ္ပစ္သံနဲ႔အတူ သူနဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာ ၀ုန္းခနဲလဲက်သြားေသာ ရန္သူတပ္သားတစ္ဦးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္၊ သူ ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပုန္းခိုရာအျမင့္ကေန သူ႔ေဘးနားထိခုန္ဆင္းလာတာက အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ Eliott ျဖစ္ေလသည္။

မ်က္ေမွာင္ႀကံဳလိုက္ေတာ့ ေသနတ္ကို ခါးၾကားျပန္ထိုးလိုက္ေသာ Eliott က သူ႔မ်က္နွာကို စေနာက္ခ်င္တဲ့မ်က္နွာေပးနဲ႔ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးၾကည့္ေလတယ္။