" ပန္​း​ေလးတစ္​ပြင္​့ ျဖစ္​ခဲ့သည္​ " [ Zaw × Uni ]

အပိုင္း ( ၄၄ )

[ Only Yizhan & Xingho ]
[ Sweet Part ]

" အပူခ်ိန္ေတာ့ က်သြားသားပဲ "

အဖ်ားတိုင္းစက္မွာေပၚေနတဲ့ ဂဏန္းေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ရင္း ေရွာင္းက်န႔္ကေျပာေတာ့ စစ္သားေလးက သြားေလးၿဖဲျပီး ရယ္ျပတယ္၊ ျပန္ၿပံဳးျပလိုက္ရင္း သံုးရက္စာ ေဆးေပးဖို႔ အတြက္ ေဆးဘူးေတြကို ယူေနတုန္းမွာပဲ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားနဲ႔ တႀကိတ္ႀကိတ္ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ Jackson တို႔ေၾကာင့္ သူ႔ စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးခံစားရၿပီး လွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ အေရးႀကီးလူနာေရာက္လာဟန္ တူပါတယ္၊

ရိပ္ခနဲ ျမင္လိုက္ရေပမဲ့ ေဆးခန္းရဲ့ အစြန္ဆံုးကုတင္မွာ လိုက္ကာပါ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ ဆြဲပိတ္ခ်ပစ္လိုက္တဲ့ Wang Jackson ေၾကာင့္ လူနာကို မျမင္လိုက္ရ၊ ေတြေဝသလို စဉ္းစားရင္းနဲ႔ အိပ္ငယ္ေလးထဲကို ေဆးလံုးေလးေတြ စနစ္တက် ထၫ့္ပိတ္လိုက္ရင္း စစ္သားေလးကို ေပးေတာ့ စစ္သားေလးက ေဆးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေသခ်ာကမ္းယူေနေပမဲ့ မ်က္လံုးေတြကေတာ့ အခန္းေထာင့္က အျဖဴေရာင္လိုက္ကာစနားက မခြာ၊ ကိုယ့္ကိုလည္း တစ္ခုခုေျပာခ်င္သလို ပံုစံမ်ိဳးမို႔ ေမးဖို႔ ပါးစပ္ဟစဉ္မွာပဲ Jackson က ဂုတ္ကိုလာဆြဲတယ္၊

" ဘာလဲ ? "

"သူ႔ကို ၾကၫ့္ေပးၿပီးၿပီမလား၊ လိုက္ခဲ့ဦး.. မင္းအတြက္ လူနာတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္ "

" ငါ့အတြက္ လူနာ "

နားမလည္တဲ့ရုပ္ေလးနဲ႔ ေရွာင္းက်န႔္က အူလည္လည္ ျပန္ေမးေတာ့ ေခါင္းကို ေလးတြဲ႔တြဲ႔ရမ္းတဲ့ Jackson က သူ႔ပုခံုးကို မွီဖက္လိုက္ေသးတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အလ်င္လိုေနဟန္နဲ႔ သူ႔ကို အတင္းေပြ့သြားေတာ့မတက္ ဆြဲေခၚသြားၿပီး လိုက္ကာပိတ္ထားတဲ့ ကုတင္နားကို သြားတယ္၊

" ရိွတယ္၊ အေရးႀကီးလူနာ.. မင္းနဲ႔မွ မကုရရင္ သူ႔ေရာဂါက ေပ်ာက္မယ္မထင္ဘူး "

ဘယ္လိုမ်ိဳးႀကီးလဲလို႔ သူ ျပန္ေမးခြန္းမထုတ္ႏိုင္ခင္မွာပဲ Jack son က အားနဲ႔ တြန္းလိုက္တာမို႔ အရိွန္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ လိုက္ကာျဖဴျဖဴေတြၾကား ေရွာင္းက်န႔္ ေရာေထြးလို႔ ၀င္သြားရတယ္၊ ရုတ္တရက္မို႔ လဲက်ၿပီလို႔ ထင္မွတ္လိုက္မိေပမဲ့ အမွတ္မထင္ ၀င္တိုက္မိလိုက္တဲ့ ရင္ဘတ္တစ္စံုေၾကာင့္ ကိုယ့္မွာ လန႔္ၿပီး အသက္ရႉေတာင္ေအာင့္မိသြားတယ္၊ ဒီကိုယ္သင္းရနံ႔ ၊ အေငြ့အသက္နဲ႔ ေနြးေထြးလံုၿခံဳမႈေတြက လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းသာ ပိုင္ဆိုင္ၿပီး သူ႔တစ္ဘ၀လံုး မွတ္မိေနေစတဲ့ အရာမ်ိဳးပဲမလား။