" ပန္​း​ေလးတစ္​ပြင္​့ ျဖစ္​ခဲ့သည္​ " [ Zaw × Uni ]

အခန္း ( ၁၄ )

အလင္းပြင့္ေတြ ေပးအပ္ဖို႔
ကိုယ့္ရင္ခြင္ကို နာနာက်င္က်င္မီးၿမွဳိက္ပစ္ခဲ့တယ္.. 
အခ်စ္, မင္းကေတာ့ ေတာက္ပပါေစ..၊

" စီနီယာ Eun ဆီက အေရးေပၚအခ်က္ျပတာရွိလာၿပီ "

ထမင္းလုပ္ကိုေတာင္ ၿမိဳမခ်ရေသးခင္မွာ KAI ဆီကထြက္လာတဲ့ သတင္းစကားေၾကာင့္ Lu-Han ဆီက စိတ္၀င္စားတဲ့ မ်က္လံုးေလးေတြ ဘလင္းဘလင္းျဖစ္လာတယ္၊ သူ႔ေဘးက Xiao Zhan ကေတာ့ ထမင္းကို ငံု႔စားေနတုန္း..

" ၾကည့္ရတာ သူတို႔ Chan-Yeol ကို မလိုေတာ့ဘူးပဲ "

ဇြန္းေလးတေထာင္ေထာင္နဲ႔ Kyung Soo က ၀င္ေျပာလိုက္ရင္း တရုတ္ျပည္လုပ္ဂင္ခ်ီကို ျမည္းစမ္းၾကည့္လိုက္တယ္၊ အဲ့ဒီ့အခ်ိန္မွ ေခါင္းေထာင္လာတဲ့ Xiao Zhan က သူ႔ကို မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ကေန တစိမ္စိမ့္ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ Yibo ေၾကာင့္ မ်က္လံုးကို ဘယ္ေနရာမွမလႊဲေတာ့ပဲ ပန္းကန္ထဲက ၾကက္သားတံုးကို စိတ္၀င္စားဖြယ္ၾကည့္ရင္း ၀င္ေျပာလာတယ္၊

" သူတို႔က ဘာလို႔ Chan-Yeol ကို ေခၚသြားတာလဲ "

ဂင္ခ်ီကိုသေဘာက်ေနတဲ့ kyung Soo ေၾကာင့္ သူ႔ဂင္ခ်ီပန္းကန္ကိုပါ မသိမသာတိုးေပးလိုက္တဲ့ KAI က Xiao Zhan အေသအလဲစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ၾကက္သားတံုးကို လိုက္ၾကည့္ၿပီး သူေျပာခ်င္တဲ့စကားေတြကို Xiao Zhan ဆီေရာက္ေအာင္ တစ္ဆင့္စကားျပန္ေပးမဲ့ ၾကက္သားတံုးကို တူေလးနဲ႔ လွမ္းထိၿပီး အၿပီအျပင္ရွင္းျပေတာ့တယ္၊

" စစ္ျဖစ္ဖို႔ဆိုရင္ Se-Hun ကို ထိခိုက္ေအာင္လုပ္ၿပီး ရန္စဖို႔လိုတယ္ေလ.. သူတို႔ထင္တာက Chan ကို လက္ဦးမႈယူၿပီးဖမ္းဆီးထားရင္ ဒဏ္ရာအျပင္းအထန္ရတဲ့ Se-hun ကို.."

တမင္လိုလို ႐ႊဲ႕သလိုလိုနဲ႔ ၾကက္သားတံုးနဲ႔ စကားေျပာေနတဲ့ KAI ေၾကာင့္ အေနရခက္လာတဲ့ Xiao Zhan က မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ပစ္ထိုးလာရင္း စကားဆက္ေပးတယ္၊

" ကိုယ္ပိုင္ဆရာ၀န္ Chan-Yeol ကလြဲလို႔ ဘယ္သူမွကုသရဲမွာမဟုတ္ဘူး လို႔ အပိုင္တြက္ထားတာပဲ.၊ အဲ့ဲဒါဆို ငါက သူတို႔အတြက္ မဟာအေနွာင့္အယွက္ႀကီး ျဖစ္သြားတာလား "

" Bingo!"

လက္မေထာင္ျပလိုက္ရင္း KAI က ထမင္းလုတ္ကို ခပ္ႀကီးႀကီးဝါးလိုက္တယ္၊ ပညာရွိအသြင္ဖမ္းၿပီး ေတြးေတြးဆဆ၀င္ေျပာတဲ့ Lu-Han က ထမင္းကိုလက္စသတ္ၿပီးတာမို႔ ေနရာကေနထရပ္လိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ Se-Hun ကို နိုးမနိုးစစ္ေဆးၿပီး လြတ္ေနတဲ့ေစာင္ကိုရင္ဘတ္အထိ တိုးၿခံဳေပးလိုက္တယ္၊