" ပန္​း​ေလးတစ္​ပြင္​့ ျဖစ္​ခဲ့သည္​ " [ Zaw × Uni ]

အပိုင္း ( ၄၁ ) [ Zawgyi ]

J.Son

Victor က အလုပ္ကို အရမ္းအာရံုစိုက္မိသြားရင္
အစာစားဖို႔ ေမ့တတ္တဲ့အက်င့္ေလးရိွတာမို႔
မင္းကပဲ ငါ့အစားဂရုစိုက္ေပးပါ၊
အစာစားရင္လည္း ပလုတ္ပေလာင္းစားတတ္လို႔
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဝါးစားဖို႔ မၾကာခဏ သတိေပးပါ၊
ၿပီးေတာ့.. ကိုရီးယားက အျဖစ္အပ်က္ကို
ႀကံဳရၿပီးကတည္းက တစ္ေယာက္တည္းအိပ္ရရင္
အိမ္မက္ဆိုးေတြ မက္တတ္တာမို႔
သူ႔ေဘးနားမွာ အေဖာ္ရေအာင္ သြားအိပ္ေပးပါ၊
အကူအညီေတာင္းပါတယ္။

ေက်းဇူးျပဳျပီး သူ႔ကို ၀မ္းမနည္းေစနဲ႔.. ။

Wang Jackson တစ္ေယာက္ အစာမေၾကျဖစ္ၿပီး အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ဟိုဟိုသည္သည္လမ္းေလ်ွာက္ေနရင္းကေန ညီေတာ္ေမာင္ပို႔ထားတဲ့ စာကိုသတိရသြားတာမို႔ လမ္းမီးတိုင္ရဲ့ အလင္းေရာင္ရတဲ့ ေဆးခန္းအေပါက္ဝက ခံုတန္းေလးမွာ ထိုင္ၿပီး စာဖတ္ေနခဲ့တာျဖစ္တယ္၊

စာရြက္ေခါက္ထဲက ေပးစာကို အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ဖတ္ၿပီးခ်ိန္မွာတာ့ ေဆးဗိုလ္ႀကီး Jackson ရဲ့ မ်က္ႏွာက အားပါးတရ ရႈံ႔မဲ့လို႔သြားေလတယ္၊ ငါ့ရဲ့ ခ်စ္လွစြာေသာ ဒီညီေလးက ငါ့ကို အစ္ကိုလို႔ေရာ သေဘာထားေသးရဲ့လား၊ အစ္ကိုျဖစ္သူကို ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္စကားေလးနဲ႔ ေနေကာင္းလား လို႔တစ္ခြန္းမေမးပဲနဲ႔ေတာင္ မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ သူ႔အခ်စ္ကေလးအတြက္ မွာစရာရိွတာကို တစ္သီႀကီးမွာရဲတယ္၊ ေျပာေတာ့ျဖင့္ ငါနဲ႔စိတ္မခ်ဘူးဆို! အခုေတာ့ ငါ့ကို ပစၥည္းအပ္ဌာနႀကီးလို .. အဲ.. ေယာက္်ားအပ္ေဂဟာႀကီးလို ဆက္ဆံလိုက္တယ္ေပါ့ !!

အားယား.. ေကာင္းက်ိဳးမေပးတဲ့ ညီေလးဝမ္..

မေက်မနပ္နဲ႔ ပြစိပြစိရြတ္၊တစ္ဦးတည္း က်ိန္ဆဲဆူပူေနရင္းကေန ရင္ဘတ္ထဲက ျပည့္အင့္သလုိခံစားမိလာျပန္တာမို႔ အစာေၾကေဆးစားၿပီး ျပန္အိပ္ဖို႔ ႀကံလိုက္တယ္၊ေနရာကထၿပီး ေမွာင္မည္းေနတဲ့ ေဆးေပးခန္းငယ္ထဲကို စမ္းတဝါးဝါးဝင္လာခဲ့တဲ့ ေဆးဗိုလ္ႀကီး JackSon က မီးခလုတ္ဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းမွာပဲ ထိတ္လန႔္ဖြယ္ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ လိပ္ျပာလြင့္မတက္ ထေအာ္မိသြားေတာ့တာပဲ၊