နတ်ဆိုးသခင်နှင့် သူတော်စင်(QWFOD Extra 2 )( myanmar traslation)

Chapter (7) (Z+U)

သူေတာ္စင္နွင့္ နတ္ဆိုးဂိုဏ္း၏အရွင္သခင္
Chapter (7)

ဒီလူငယ္ကိုစြန္႕ခြာျပီးသြားရင္ စိတ္နွလံုး ညွိဳးႏြမ္းျခင္းေတြက အလ်င္ျမန္ သက္သာေပ်ာက္ကင္းသြားလိမ့္မယ္လို႕ ဇီရႊမ္ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ နာက်င္ေနတဲ့ နွလံုးသားက သူေမွ်ာ္လင့္ထားတာနဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို ျပသေနတယ္။ ဇီရႊမ္သြားေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြ ေနွးေကြးသြားျပီး ေနာက္ဆံုး ေက်ာက္တံုးႀကီးေပၚမွာ ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ သူက ေျခနွစ္ေခ်ာင္းကို တင္ပ်ဥ္ေခြအေနထားနဲ႕ ယွက္ထုိင္လိုက္ျပီး ဗုဒၶေဒသနာမ်ား ကို ရြတ္ဖတ္ျပီး စိတ္ျငိမ္ေအာင္ လုပ္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ရင္ထဲက နာက်င္လြန္းလို႕ ဒဏ္ရာႀကီးရေနျပီး ေသြးတစ္စက္စက္က်ေနသလို ခံစားေနရတယ္။ သူ႕ရဲ႕ ရြတ္ဖတ္မႈနႈန္းက ေနွးေကြးလာျပီး သူ႕အေတြးေတြ ရႈပ္ေထြးစျပဳလာတယ္။ နွစ္ႀကိမ္ရြတ္ျပီးေနာက္ပိုင္း သူ ဆက္မရြတ္နုိင္ေတာ့ဘူး။ သူက ဘာမွ မစဥ္းထားပဲ လမ္းေပၚမွာ ရွိေနသင့္တယ္လို႕ ခံစားလာရတယ္။

အဲ့ဒီအခ်ိန္ သူ႕လက္ထဲက အနီေရာင္ေတာက္ေတာက္ ရင့္မွည့္ေနတဲ့ သစ္သီးက လြတ္က်သြားျပီး ေက်ာက္တံုးေပၚက်လို႕ ကြဲသြားခဲ့တယ္။ ဒီအသီးက ဟို လူငယ္ေလးအတြက္ သူ ယူလာေပးတဲ့ ညစာျဖစ္တယ္။ သူ ထြက္ခြာလာေတာ့ အဲ့ ေကာင္ေလးကို ေပးဖို႕ ေမ့လာခဲ့တယ္။

အဲ့ဒီလူငယ္ေလးက ဂိုဏ္းခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ငယ္စဥ္ကတည္းက အ၀တ္ေကာင္းေတြ ၀တ္ဆင္ခဲ့ရတယ္။ ဘယ္တုန္းကမွ ခက္ခဲတဲ့ ဘ၀မွာ မေနခဲ့ရပဲ သူ႕ရဲ႕တစ္ေန႕တာ လုပ္ငနး္ေဆာင္တာအားလံုးကို သူမ်ားက လုပ္ေပးတာကိုပဲ ခံယူခဲ့တယ္။ အခု သူတစ္ေယာက္တည္း ေတာႀကီးထဲေရာက္ေနတဲ့အခါ ဘယ္အသီးက စားလို႕ရတယ္။ ဘယ္အသီးက အဆိပ္ပါျပီး စားလို႕မရဘူးဆိုတာ သူ ဘယ္လုိသိနုိင္ပ့ါမလဲ။ သူက သူ႕ကိုယ္သူ ဂရုစိုက္နုိင္တယ္လို႕ ေျပာခဲ့ေပမယ့္ ဒါက မုသားစကားေတြပဲ မဟုတ္လား။ သူမပါပဲ ဒီလူငယ္ေလးက အလယ္ပိုင္းျပည္မလြင္ျပင္ကို ဘာျပသနာမွ မျဖစ္ပဲ ေရာက္ေအာင္ သြားနုိင္ပါ့မလား။

သူစားဖုိ႕ အစာကို သူရွာနုိင္ပါ့မလား။ သူ႕မွာ ေငြလည္းမရွိဘူး။ သူ ျမိဳ႕တျမိဳ႕ကို ျဖတ္သန္းသြားရင္ေတာင္ သူလိုခ်င္တာ ဘယ္လို ၀ယ္လို႕ရနုိင္ပါ့မလဲ။ ဇီရႊမ္ရဲ႕ စိတ္ထဲ ေကာင္ေလးနဲ႕ပတ္သတ္တဲ့ အေတြးေတြ တ၀ဲလည္လည္ျဖစ္ေနျပီး ဘယ္လိုမွ စိတ္ထဲက မထုတ္နုိင္ေအာင္ျဖစ္ေနမိတယ္။ ဇီရႊမ္က ေက်ာက္တံုးေပၚက ခုန္ခ်လိုက္ျပီး ဟို ေကာင္ေလးရွိတဲ့ဆီကို ေနာက္ျပန္လွည့္သြားခ်င္စိတ္ကို မနည္းေအာင့္အီးျပီး ေရွ႕ကို နွစ္ရက္ေလာက္ အဆက္မျပတ္ခရီးဆက္ခဲ့ရင္းေနာက္ဆံုး စည္ကားျမိဳ႕ႀကီးတစ္ျမိဳ႕ကို ေရာက္ရွိလာခဲ့တယ္။


ဇီရႊမ္က အစာေျခာက္ေတြကို ၀ယ္ဖုိ႕ ကုန္စံုဆုိင္တစ္ဆုိင္ကို သြားျပီးေနာက္ တည္းခုိခန္းတစ္ခုမွာ နားဖို႕ ေငြစအနည္းငယ္ကို သံုးလို္က္တယ္။ တကယ္လို႕ ဟုိလူငယ္ေလးသာရွိေနရင္ သူ ဒီလို ညစ္ပတ္တဲ့ ေစ်းေပါတဲ့ အခန္းကို တည္းမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဇီရႊမ္က အိပ္ယာကို သန္႕ရွင္းေနတုန္း တည္းခုိခန္းက ၀န္ထမ္းက ေရပူေတြ ယူလာေပးတယ္။

ဇီရႊမ္က ေလွ်ာ္စရာေတြကို ထုတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ အျဖဴဆြတ္ဆြတ္ ဘုန္းႀကီး၀တ္ရံုက အထုပ္ထဲ ရွိေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဇီရႊမ္က ဒီအ၀တ္ကို အမွတ္တမဲ့နဲ႕ မယူျပီး နမ္းရႈပ္လိုက္ျပီးခ်ိန္ သူ သတိ၀င္လာျပီး ထိတ္လန္႕သြားခဲ့ တယ္။ သူ႕မျငိမ္မသက္ျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ကို ထိ္န္းနုိင္ဖို႕ ဇီရႊမ္က ေရဗူးကို မျပီး ပါးစပ္နဲ႕ေတ့ျပီး တရွိန္ထိုးေမာ့ေသာက္လိုက္ခ်ိန္မွာ နတ္ဆိုးဂိုဏ္းခ်ဳပ္ လူငယ္ေလး ေရေမာ့ေသာက္တာကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာတယ္။ အဲ့ေန႕ ဒီလူငယ္ေလးက သစ္ပင္ကို လက္တစ္ဖက္က ကိုင္ထားျပီး က်န္လက္တစ္ဖက္က ေရဗူးကို ေမာ့ျပီး တရွိန္ထိုးေမာ့ေသာက္ေနခဲ့တယ္။ သူ႕ရဲ႕ ေသြးေရာင္ရဲေနတဲ့ မ်က္၀န္းေလးက အေရာင္လဲ့ေနျပီး ေရစက္တစ္ခ်ိဳ႕က လူငယ္ေလးရဲ႕ နူတ္ခမ္းေထာင့္ကေန အ၀တ္စားႀကား ရင္ဘတ္ထဲ စီး၀င္သြားတာကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာခဲ့တယ္။

ဒီလူငယ္ေလးရဲ႕ အထိန္းကြပ္မဲ့ လုပ္ကိုင္တတ္ပံု၊ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုတတ္ပံုကို အခုထိ သူ ျပတ္ျပတ္သားသား ျမင္ေယာင္ေနဆဲျဖစ္တယ္။ ဒီလူငယ္ေလးရဲ႕ အျပံဳး၊ စကားနဲ႕ လုပ္ရွားမႈေတြကို ဇီရႊမ္ လံုး၀မေမ့နုိင္ေသးဘူး။ ဇီရႊမ္က ဒီလူငယ္ေလးကို သတိရ ေတာင့္တတဲ့စိ္ိတ္ကို ေလ်ာ့ေစခ်င္ေပမယ့္ ဆန္႕က်င္ဘက္ပဲ ဒီ လူငယ္ေလးနဲ႕ ပိုေ၀းေလေလ၊ သူ႕ရဲ႕ တေန႕တာ စားခ်ိန္၊ လမ္းေလွ်ာက္ခ်ိန္၊ ေတြးေတာေနခ်ိန္မွာ ဒီလူငယ္ေလးအေႀကာင္းကို ရုတ္တရက္ ပိုပို စဥ္းစားမိေနေလျဖစ္တယ္။ ဇီရႊမ္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ဒီလူငယ္ေလးအေႀကာင္းကိုျပန္ေတြးေနမိတယ္။ သူ႕ရုပ္သြင္ကို ျပန္လည္ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။

ဇီရႊမ္ သည္ ျပန္လည္ဆင္ျခင္ျပီးေနာက္ သူ အလွ်င္ျမန္ဆံုးနႈန္းနဲ႕ အေျပးလာခဲ့တယ္။ သူက ျမိဳ႕တံခါးကေနထြက္သြားလိုက္တာနဲ႕ တျပိဳက္နက္ ေခါင္းနဲ႕ မ်က္နွာကို အ၀တ္တစ္ခုနဲ႕ ဖံုးလိုက္ျပီး ရထားလံုးထဲ ထုိင္ေနျပီး လူတကာထက္ စင္ႀကယ္ျပီး လွပတဲ့ အနက္ေရာင္ ၀တ္စံုနဲ႕ လူရြယ္ကို မထင္မွတ္ပဲ ေတြ႕ေတာ့ စိုက္ႀကည့္ေနမိတယ္။ ဇီရႊမ္ က အသက္ရႈဖို႕ေမ့သြားေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားတယ္။ ဇီရႊမ္က ဒီလူငယ္ေလးေရွ႕ကို ထြက္မလာရဲဘူး။ သူ႕ေႀကာင့္ ဒီလူငယ္ေလး စိတ္ရႈပ္သြားမွာကို မလိုလားဘူး။

ဘုန္းေတာ္ႀကီးထြက္ခြာသြားၿပီးေနာက္ ပိယြင္ေက်းရြာက သူသတ္ထားတဲ့ လူတစ္စုဆီက  ပစၥည္းမ်ားစြာကိုရွာေဖြၿပီး သူ႔ကိုအလယ္ပိုင္းလြင္ျပင္ကို လုိက္ပို႕ဖို႕ လမ္းျပတစ္ေယာက္ကို က်ိဳးယြင္ရွန္႕ ဌားလိုက္တယ္။ လမ္းခရီးမွာ သူ႕ကို ဘယ္သူမွ မျခိမ္းေျခာက္နုိင္ဘူး။ လမ္းမွာ သူစားသမွ် အစာအားလံုးက အသား၊ငါးေတြပဲျဖစ္တယ္။ ဒါေႀကာင့္ သူ႕အစာအိမ္က အဆီေတြနဲ႕ျပည့္ေနသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ သူက ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ကိုေရာက္ေတာ့ ကိုယ္လက္သန္႕စင္ခ်င္လို႕ တည္းခိုခန္းတစ္ခုမွာ အခန္းယူျပီး သူ႕လမ္းျပကို ေအးေဆးနားဖို႕ က်ိဳးယြင္ရွန္႕ေျပာလိုက္တယ္။ လမ္းျပက သူစားဖို႕ ၀ိုင္နဲ႕ အစားေသာက္ကို ျပင္ဆင္ေပးျပီး အနားယူဖို႕ ထြက္သြားတယ္။

ဇီရႊမ္က ဒီလူငယ္ေလးေနာက္ကို တိတ္တဆိတ္လိုက္လာခဲ့တယ္။ လူငယ္ေလးက အျဖဴေရာင္ ဘုန္းႀကီး၀တ္ရံုကိုခ်ြတ္ျပီး အနက္ေရာင္ ပိုးသား၀တ္စံုကို ၀တ္ဆင္ထားတယ္။ က်ိဳးယြင္ရွန္႕က ေရခ်ိဳးဖို႕ သူ႕ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္ေတြကို တလႊာျခင္း ခြ်တ္လိုက္ခ်ိန္မွာ ဇီရႊမ္ ေဆာက္တည္ရာမဲ့ မ်က္လံုးကို မွိတ္လိုက္မိတယ္။ အစက ဒီလူငယ္ေလးက သူ႕ကိုယ္သူ ဂရုမစိုက္နုိ္င္ဘူးလို႕ ထင္ထားေပမယ့္ သူ႕အထင္နဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္ျပီး ပိုမိုေကာင္းမြန္ပံုရျပီး လူငယ္ေလးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ က အားျပည့္လာပံုရျပီး ေရႊေရာင္သမ္းတဲ့ မ်က္၀န္းေတြက ေတာက္ပလို႕ အရင္ကထက္ေတာင္ လွျပီး ဆြဲေဆာင္အားျပင္းေနသလုိ ခံစားလိုက္ရတယ္။ လူငယ္ေလးရဲ႕ အခန္းထဲက စားပြဲေပၚမွာ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ အစားစာကို ႀကည့္ျပီး ဒီလူငယ္ေလးက အသားနဲ႕၀ုိင္ကို ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ ဒါဆို သူနဲ႕ အတူရွိတဲ့ ဆယ္ရက္တာ ကာလအတြင္း သက္သက္လြတ္ခ်ည္းစားေနခဲ့ရျပီး သူ႕ခမ်ာ အသားေတြ ငတ္ေနတာကို သိျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။

ဇီရႊမ္က က်ိဳးယြင္ရွန္႕ အ၀တ္စခ်ြတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ မ်က္လံုးမွိ္တ္လိုက္ေပမယ့္ သူ႕ကိုယ္သူ မထိန္းနုိင္ေတာ့ပဲ အ၀တ္ကို တလႊာျခင္း ခြ်တ္ခ်လိုက္တာကို အငမ္းမရ  ေလာဘတႀကီးစိုက္ႀကည့္ေနမိေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ လူငယ္ေလးက ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ၀င္သြားေတာ့သူ ဘာကိုမွ မေတြ႕လိုက္ရေတာ့ဘူး။ ဇီရႊမ္က တရားေတာ္ေတြကို ရြတ္ဖို႕ေမ့ေနတယ္။ ရြတ္လည္း သူ႕ရဲ႕ ယိုင္လဲျပီး ျပိဳက်ေနတဲ့ စိတ္ေတြကို ဘာမွ မသက္ေရာက္ေစေတာ့ဘူးဆိုတာ သိလို႕ ရြတ္ဖို႕လည္း မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး။ ဒါေႀကာင့္ သူ႕အတြင္းအားေတြကို သံုးျပီးေတာ့ ဗရမ္းဗတာ အရူးအမူး ခုန္ေနတဲ့ စိတ္ကိုပဲ ထိန္းေနေတာ့တယ္။



က်ိဳးယြင္ရွန္႕က ေရခ်ိဳးစည္ထဲမွာ လက္သီးနဲ႕နူတ္ခမ္းကို ကြယ္ျပီး တိိတ္တိတ္ေလး ရယ္ေမာေနတယ္။ သူက ဇီရႊမ္ထက္ သိုင္းပညာျမင့္မားတဲ့သူပဲ၊ ဇီရႊမ္ေနာက္က လိုက္တာကို မသိပဲေနမလား။ သူ ျပန္လာမယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္ ခုေလာက္  ျမန္ျမန္ ျပန္လာမယ္လို႕ေတာ့မထင္ထားမိဘူး။ သူ႕ခ်စ္သူက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းလိုက္သလဲ။
က်ိဳးယြင္ရွန္႕က ေရခ်ိဳးသန္႕စင္ျပီးေနာက္ သန္႕ရွင္းေႏြးေထြးတဲ့ အိပ္ယာထက္မွာ နွစ္နွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္ေမာ က်သြားေတာ့တယ္။ က်ိဳးယြင္ရွန္႕က အဲ့ဒီျမိဳ႕က ထြက္ျပီး ေတာင္ပိုင္း စစ္ျဖစ္ေနတဲ့ နယ္စပ္ကို ဦးတည္ထြက္လာခဲ့တယ္။
 
ဇီရႊမ္က က်ိဳးယြင္ရွန္႕ေနာက္ကို ေတာက္ေလွ်ာက္လိုက္ေနခဲ့တယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က က်ိဳးယြင္ရွန္႕ကို သတ္ဖို႕ႀကိဳးစားရင္ သူက လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ ေမာင္းထုတ္လိုက္ျပီး အဲ့ဒီလူငယ္ေလးရဲ႕ လက္ကို ထပ္ျပီး ေသြးမစြန္းေအာင္ အတတ္နုိ္င္ဆံုး ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ႀကာသြားတာနဲ႕အမွ် ဘုန္းႀကီးဇီရႊမ္က နတ္ဆိုးဂုိဏ္းခ်ဳပ္နဲ႕ ပူးေပါင္းသြားျပီဆိုတဲ့ ေကာလဟာလ ပ်ံ႕နွံ႕သြားခဲ့တယ္။ ဘယ္ေတာ့မွာ ဂိုဏ္းက မထြက္တဲ့ ဆရာသခင္ Zhishen ေတာင္ ဒီသတင္းေတြေႀကာင့္ ျငိမ္ျငိမ္ေနနို္္င္ေတာ့ပဲ ဂုိဏ္းထဲက အျခား ေလးစားရေလာက္တဲ့ အႀကီးကဲ တခ်ိဳ႕ကို ေစလႊတ္ျပီး ဇီရႊမ္ကို  ဆက္သြယ္ လိုက္ရွာေစေတာ့တယ္။

က်ိဳးယြင္ရွန္႕က ေတာင္ပိုင္းမွာ လူတခ်ိဳ႕ကို သြားရွာျပီး မႀကာခင္ ဒီလူေတြက လူေသအေလာင္းေတြျဖစ္လာတယ္။ သူက တည္းခုိခန္းတစ္ခုမွာ တည္းခုိေနျပီး ညေရာက္ေတာ့ ၀တ္စံုနက္လဲျပီး တိတ္တဆိတ္နဲ႕ ျပည့္တန္ဆာအိမ္ကို ခုိးေႀကာင္ခုိး၀ွက္ လာခဲ့တယ္။ ဇီရႊမ္က ျပည့္တန္ဆာအိမ္အျပင္ဘက္က ေမွာင္မည္းေနတဲ့ လမ္းႀကားထဲ ၀င္လာျပီး ၀ိုင္နီရနံ႕လႊမ္းေနတဲ့ အစိမ္းေရာင္မီးပံုးထြန္းထားတဲ့ ေနရာကို စိုက္ႀကည့္ရင္း ျမင္ကြင္းတခ်ိဳ႕ သူ႕အာရံုထဲ ၀င္လာျပီး သူ႕ရင္ေတြ တင္းက်ပ္လာျပီး စကားလံုးနဲ႕ ေဖာ္ျပဖို႕ ခက္ခဲတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြျဖစ္ေပၚလာတယ္။

ျပည့္တန္ဆာအိမ္မွာအမ်ိဳးသားေတြဘာလုပ္ၾကမလဲ စိတ္သက္သာရာရွာဖို႕ ေသာက္ေနႀကမလား။ ဒါမွမဟုတ္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို ရွာေနမလား။ အဲ့ဒိီလူငယ္ေလးက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ေပြ႕ဖက္ျပီး အိပ္ယာထက္မွာ အတူတူလွိမ့္ေနတာကို သူ ဘယ္နည္းနဲ႕မွ ျမင္ေတြ႕ရမွာ မဟုတ္ဘူးလို႕ ေတြးျပီး သူ႕စိတ္ေတြကို ေျဖသိမ့္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ မႀကာခင္မွာ သူက မီးပံုထဲ က်ေရာက္ေနသူလို႕ ခံစားလာရျပီး သူ႕နွလံုးသားေအာက္ေျခက ေလာင္ကြ်မ္းတဲ့ မီးေတြက သူ႕မ်က္၀န္းထဲ လာဟပ္ေနသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ သူက ေလာင္ခ်ိဳင့္ထဲ မိေနတဲ့ သားရဲတိရိစာၦန္ႀကီးလို မ်က္လံုးေတြ တျဖည္းျဖည္းနီလာျပီး အသက္ရႈရႀကပ္လာတယ္။

က်ိဳးယြင္ရွန္႕က အျပင္ဘက္က အႏၲာရယ္မ်ား နဲ႕ ဇီရႊမ္ရဲ႕ စိတ္နွလံုးပူေဆြးေနတာကို မသိပါ။  က်ိဳးယြင္ရွန္႕က ေခါင္မိုးေပၚ ခုန္တက္လိုက္ျပီး အေပၚက စစ္သားအေစာင့္ေတြကို ရွင္းလိုက္တယ္။ ေရေမႊးနံ႕ဖံုးေနတဲ့ ဒီအေဆာက္ဦးေရွ႕မွာ စစ္သားတစ္စု ေစာင့္ႀကပ္ေနတာ သူ ေတြ႕ခဲ့ျပီးျဖစ္တယ္။ က်ိဳးယြင္ရွန္႕က ေလေပၚကအေန အသာယာ ခုန္ဆင္းလိုက္ျပီး လက္ေခ်ာင္းဖ်ားနဲ႕ တံခါးကို ဖြင့္ျပီး အခန္းထဲကို ခန္႕ညားထည္၀ါစြာ ၀င္လာလိုက္တယ္။

သာယာတဲ့ ေတးတူရိယာသံမ်ားနွင့္ အေမႊးႀကိဳင္နံ႕မ်ား ျပည့္နွက္ေနသည့္ အခန္းက နူးညံ့သိမ္ေမြ႕ျပီး စိတ္ကို ဆြဲေဆာင္နုိင္ေစသည္။ အခန္းထဲရွိ အရာရွိလူႀကီးလူေကာင္းမ်ားစြာသည္ လူတေယာက္၀င္လာသည္ကို ေတြ႕ေသာ္ မႀကည္မသာနွင့္ သူတုိ႕လက္ေမာင္းႀကားေထြးေပြ႕ထားသည့္ မိန္းမလွေလးမ်ားကို တြန္းဖယ္ကာ ဓါးကိုယ္ဆီကိုင္ဆြဲကာ ေမးလိုက္သည္။


"  မင္းဘယ္သူလဲ? ဒီအခန္းထဲကို ၀င္လာတာ ဘယ္သူ႕ကို ေစာ္ကားရာက်တယ္ဆိုတာ မင္းသိရဲ႕လား။ " 
"   ခင္ဗ်ား ဘယ္သူလဲဆိုတာ သိလို႕ ဒီကို လာေတြ႕တာေပါ့ဗ်ာ  "

အခန္းထဲတြင္ရွိသည့္ အႀကီးကဲသည္ ေခ်ာေမာလွပသည့္ အမ်ိဳးသားေလး က်ဳိးယြင္ရွန္႕က မလႈပ္မရွားရပ္ေနတာကို ေတြ႕ေတာ့ ျပံုးလိုက္သည္။ အႀကီးကဲ ေယာက်ာ္းက အိပ္ယာေပၚမွာ လွဲေနျပီး သူ႕လက္ေမာင္းႀကားမွာ မိန္းမလွေလးကို ေပြ႕ဖက္ထားတယ္။ အျခား မိ္န္းမလွေလး တစ္ေယာက္က သူ႕ကို အေနာက္ဘက္မွ ဖက္ျပီး နားရြက္ဖ်ားကို လွ်ာနွင့္ လ်က္ေနသည္။


မိန္းကေလးေတြက မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ လာေရာက္ေနွာက္ယွက္ေနေပမယ့္ နည္းနည္းမွ မတုန္လႈပ္ပဲ သူလို႕ လုပ္ေနတာကို မရပ္လိုက္ႀကဘူး။ ဘာေႀကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူတို႕ဖက္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသားကို ေဒါသထြက္ေအာင္ လုပ္မိတဲ့သူက ေသျခင္းတရားနဲ႕ပဲ အဆံုးသတ္ရမယ္ဆိုတာ သိေနလို႕ပဲ။

အိပ္ယာထက္က အမ်ိဳးသားက ေတာင္ပိုင္းဘုရင္ အနာဂါတ္ တရွာျပည္ႀကီးရဲ႕ အင္ပါယာအရွင္အသစ္ျဖစ္တယ္။ သူက လူတစ္ေယာက္တည္းနဲ႕ ေထာင္ခ်ီတဲ့ စစ္တပ္ေတြနဲ႕ ျမင္းေတြကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းလာနုိ္င္သလဲဆိုတာ ေတြးေနတယ္။ ဒီ ရီဟြန္းရင္ျပင္မွာ သူတို႕ကို လွ်ိဳ႕၀ွက္ေစာင့္ႀကပ္ေနတဲ့သူေတြနဲ႕ ျပည့္နွက္ေနတယ္။ ဒါေတာင္ ဒီလူ ၀င္လာတာကို သူ႕ရဲ႕ ကိုယ္ရံေတာ္တပ္ဖြဲ႕က မသိဘူးဆိုေတာ့ သူ႕ကိုလုပ္ႀကံခ်င္ရင္ အလြယ္ေလး သတ္ျဖတ္သြားနုိင္တာပဲ။ ဒီလူရဲ႕ ပံုစံက ေအးေဆးတဲ့ပံုျဖစ္ေနေပမယ့္ သူ႕ရင္ထဲမွာ ေႀကာက္ရြံ႕စိုးထိတ္မႈက တိတ္တဆိတ္၀င္လာျပီျဖစ္တယ္။

သူခရီးသြားတိုင္းသူ သူႏွင့္အတူရဲစြမ္းသတၱိရွိတဲ့ လွ်ိဳ႕ဝွက္အေစာင့္တစ္ရာခန႔္နဲ႕ အတူသြားတယ္။  သို႔ေသာ္အနက္ေရာင္၀တ္စံုနဲ႕ လူက အခန္းထဲကို အလြယ္တကူ ၀င္လာနုိင္တယ္။ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက သူယံုႀကည္ရတဲ့ သက္ေတာ္ေစာင့္ လွ်ိဳ႕၀ွက္အေစာင့္ေတြက သူ႕ကို မတားဆီးနုိ္င္ဘူး။ ဒီလူနဲ႕တိုက္ခုိက္ရင္ သူ႕လွ်ိဳ႕၀ွက္စစ္သည္ေတာ္ေတြ အသက္ဆံုးရံႈးဖို႕မ်ားတယ္။
 
အရင္က သူ႕လွ်ိဳ႕၀ွက္ အေစာင့္ေတြနဲ႕ တုိက္ခုိက္ခဲ့တဲ့ ျပည္မလြင္ျပင္ရဲ႕ပထမဆိုတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးဇီရႊမ္နဲ႕ ရင္ဆုိင္ရရင္ သူေတာင္ အသက္ဆံုးရံႈးနုိင္တယ္။ အခု ဒီလူက သူ႕ကို ရင္းနွီးတဲ့ အမူယာျပတယ္ဆိုေတာ့ သူက ဇီရႊမ္ထက္ အစြမ္းထက္တဲ့ လူျဖစ္နုိ္င္တယ္။ ေတာင္ပိုင္းစစ္ဘုရင္က က်ိဳးယြင္ရွန္႕ဘယ္သူျဖစ္တယ္ဆိုတာ စဥ္းစားေနရင္း လက္တစ္ဖက္ကို ေ၀ွ႕ယမ္းျပီး ေျပာလိုက္တယ္။
 

"မင္းက ငါ့ရဲ႕ ဧည့္သည္ပါ။ မင္းဘာလို႔ထိုင္ၿပီးထိုင္ၿပီးငါနဲ႔မေသာက္တာလဲ" ဟုေျပာလိုက္သည္။

"ေကာင္းျပီ။ ယြန္ခြန္းဖုန္းရဲ႕ဝိုင္ဟာ သဘာဝအတုိင္း ျပဳလုပ္ထားျပီး အရသာအေကာင္းဆုံးလို႔ ဆိုေပမယ့္ ဒီထိုင္ခုံမွာ ထိုင္ေသာက္ဖို႕က ေလးစားရာ မေရာက္ဘူး။"
က်ိဳးယြင္ရွန္႕က ထုိင္ခ်လိုက္ျပီး ေရႊဓါးကို ခ်ျပီး ၀ို္င္အိုးကို မျပီး အိုးလိုက္ေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္။


လွ်ိဳ႕၀ွက္ဂိုဏ္းရဲ႕ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္က ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြားဒဏ္ရာရခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အသက္ကိုၾကာၾကာမထိန္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့ပါဘူး ။ ထိုလူကိုမည္သူမည္ဝါျဖစ္ေၾကာင္း ခန႔္မွန္းေသာအခါ ယြန္ခြန္းဖုန္းက ပို၍ သတိႀကီးစြာထားခဲ့တယ္။ ယြီခ်န္းဟိုင္က  ျပည္မက မိသားစု ခုနွစ္ခုကို ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္။ ဒါက သူနဲ႕ ဘာမွ မသက္ဆိုင္သလို သူ႕အတြက္ ဘာအက်ိဳးမွ မရွိဘူး။ သူ႕ရဲ႕ ေသြးေသာက္ညီေတာ္ က်န္းခ်န္ရန္ရဲ႕ ေစ့စပ္ထားတဲ့ သတို႕သမီးေလာင္းကို ဖမ္းဆိီးသြားခဲ့လို႕ က်န္းခ်န္ရန္က ဒီဂိုဏ္းခ်ဴပ္ကို တိုက္ခိုက္ဖို႕ လူသူေတြ စုစည္းခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ သူက ေျမာက္ပိုင္းနဲ႕ တုိက္ေနတာ မဟုတ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ သူက သူ႕ေသြးေသာက္ ညီအစ္ကိုအတြက္ တပ္ကူေတြကို ပို႕ေပးလိုက္မွာ ေသခ်ာတယ္။ အခု ဒီလူ လာတာ သူ႕ကို ကလဲ့စားေခ်ဖို႕မ်ားလား။

" မင္းက က်ဳပ္တုိ႕ ဂိုဏ္းသားေတြကို သတ္ျဖတ္တဲ့အထဲမွာ မပါခဲ့ရင္ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားကို မစိတ္ဆိုးဘူး။  "
က်ိဳးယြင္ရွန္႕က သူ႕သံသယေတြကို ရွင္းေအာင္လုပ္လိုက္ျပီး စားပြဲကို လက္ေခ်ာင္းထိပ္နဲ႕ ညႊန္ျပျပီး ေျပာလိုက္တယ္။

 " မင္းရဲ႕ဘဝကိုကယ္တင္ဖို႔ ငါဒီေနရာကို လာတာျဖစ္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မနက္ျဖန္မွာ မင္းဟာ လူေသတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနမွာမို႕ပဲ...."

"မင္းဘာ ေသာက္စကား ေျပာတာလဲ။ စစ္ဘုရင္ႀကီးက ယံုယံု မယံုယံု မင္းကို ငါ ဆရာသခင္ လွ်ာျဖတ္ပစ္မယ္!"

 ယြန္ခြန္းဖုန္း ႏွင့္အတူလိုက္ပါလာခဲ့သည့္ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဓားကိုဆြဲထုတ္ၿပီးသတ္ဖုိ႕ လုပ္လိုက္တယ္။

က်ဳိးယြင္ရွန္႕က ကဲ့ရဲ႕ရႈပ္ခ်တာကို မုန္းတိီးတယ္။ ဒါေႀကာင့္ သူ လက္တစ္ခ်က္လႈပ္လိုက္တာနဲ႕ ဒီဆဲဆိုလိုက္တဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္က လဲျပိဳက်ျပီး မ်က္လံုးေတြပိတ္လို႕ ပါးစပ္က ေသြးေတြ ထြက္ေနတယ္။ စားေသာက္ဆိုင္ထဲက အျခားလူေတြက ၀ိုင္းႀကည့္ေနႀကေပမယ့္ ဘယ္သူမွ မလႈပ္ရွားရဲႀကဘူး။ ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ေတာင္ပိုင္းစစ္ဘုရင္ရဲ႕ လက္ေအာက္က အေတာ္ဆံုး လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ကိုယ္ခံပညာေကာင္းတဲ့အတြက္လည္း ေက်ာ္ႀကားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိလူေတာင္မွ ယုခ်န္းဟိုင္ (က်ိဳးယြင္ရွန္႕)ရဲ႕ လက္ဖ်ား တစ္ခ်က္ ခါလိုက္တာနဲ႕တင္ လဲျပိဳက်သြားတယ္ဆုိေတာ့ ယုခ်န္းဟိုင္ရဲ႕ ကိုယ္ခံပညာက သူတို႕ ထင္ထားတာထက္ အမ်ားႀကီး သာလြန္တယ္ဆုိတာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာ သိရွိလိုက္ႀကတယ္။ အကယ္၍ သူကစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ခဲ့ရင္အနီးဆုံးစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကအႏၲရာယ္ရွိလိမ့္မယ္။

"ဒါငါ့အမွားပဲ။ "
က်ိဳးယြင္ရွန္႕က သူ႕လက္ကို မလႈပ္ပဲ ေျပာလိုက္တယ္။

" မဟုတ္တာ။ ဒါ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ဘက္က စမွားတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္ သူတုိ႕ကို ေကာင္းေကာင္း မသင္ႀကားထားမိလုိ႕ အခုလို ျဖစ္ရတာပါ။ ဒါေႀကာင့္ ဒီ ၀ိုင္တစ္ခြက္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဘက္က အမွားကို စိတ္ရင္းနဲ႕ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ယု သခင္ႀကီး လက္ခံေပးပါ။ "

ယြန္ခြန္ဖုန္းက ေတာင္ပိုင္း နယ္စပ္တေလွ်ာက္မွာ တပ္စြဲထားေပမယ့္ သူက ဘာမွ မသိတဲ့ လူမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ သူ႕ေရွ႕က လူက လိုအပ္သလုိ အလြယ္တကူ တိမ္းညြတ္နုိင္တယ္ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္တယ္။ ဒါေႀကာင့္သူက ၀ိုင္တခြက္ကို တစ္စက္မက်န္ ေမာ့ေသာက္လိုက္ျပီး ေလးစားမႈျပတဲ့အေနနဲ႕ ခြက္ကို ေမွာက္ျပလိုက္တယ္။
က်ိဳးယြင္ရွန္႕လည္း သူ႕လက္ထဲက ၀ိုင္အရက္ကို ေျမွာက္ျပီး ေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္။ သူ႕ရဲ႕ ေရႊေရာင္သန္းတဲ့ မက္မံုပြင့္မ်က္၀န္းေတြက ထူးထူးျခားျခားေတာက္ပျပီး ျမင္သူကို တိမး္ညႊတ္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္နုိင္စြမ္းရွိလုိ႕ ဒီ မ်က္၀န္းအလွကို ယြန္ခြန္ဖုန္း အံ့အားသင့္ျပီး ေငးႀကည့္ေနမိတယ္။
က်န္းခ်န္ရန္ေျပာတဲ့ နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ႕ အရွင္သခင္က ထူးျခားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္မယ္လုိ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေပမယ့္ အခုလို လွပတဲ့ မ်က္နွာနဲ႕ ေအးေဆးတဲ့ အသြင္ျပင္က သူ႕လို ေတာင္ပိုင္းစစ္ဘုရင္ဆိုတဲ့ လူကိုေတာင္ အခုခံနုိင္ေအာင္ ဆြဲအားျပင္းထန္လွတယ္။

တဖက္လူက သူ႕ကို ဘာေျပာလိုက္တယ္ဆိုတာ ေထြေထြထူးထူးမေတြးမိေပမယ့္ ရုတ္တရက္ သူ ယံုႀကည္စိတ္ေတြ ၀င္လာတယ္။

" သခင္ယုက ကြ်န္ေတာ့္ကို ကူညီဖို႕ လာတယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္ကေန လာခဲ့တာလဲ..."
"  ဒါက ဇာတ္လမ္းရွည္ႀကီးတစ္ပုဒ္ပါ။ ခံုမွ ထုိင္ျပီး တစ္ဖက္သတ္စကားကို နားေထာင္တာထက္ လူကိုယ္တုိင္ လိုက္ႀကည့္တာ ပိုေကာင္းပါတယ္။ "
သူေမးလိုက္တဲ့အခါ က်ိဳးယြင္ရွန္႕က ၀ိုင္အိုးကို ခ်လိုက္ျပီး သူ႕နူတ္ခမ္းက ေအးခ်မ္းတဲ့ အျပံုးနဲ႕ ေျပာလုိက္တယ္။

-------------------------------------------------- -