နတ်ဆိုးသခင်နှင့် သူတော်စင်(QWFOD Extra 2 )( myanmar traslation)

Chapter (22-1) ( Zawgyi + Unicode)

Chapter (22-1)   ( Zawgyi + Unicode)

က်ိဳးယြန္ရွန္႕က ညသန္းေခါင္မွာ နိုးလာခဲ့တယ္။ သူနိုးလာေတာ့သူ႕ ရင္ဘတ္က တင္းႀကပ္ေနတယ္လို႕ ခံစားလိုက္ရလို႕ စည္းေနွာင္ထားတဲ့ ပတ္တီးကို ဖယ္ရွားျပစ္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ သူ႕ရင္ဘတ္က ဓါးဒဏ္ရာက ေဆးကုစရာမလိုပဲ တလခြဲေလာက္ဆိုရင္ အလိုိုလိုေပ်ာက္သြားမွာျဖစ္တယ္။

ဇီရႊမ္က သူ႕ေဘးမွာထိုင္ေနျပီး ေသြးနီေရာင္ရဲေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ က်ိဳးယြင္ရွန္႕ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာကို ေႀကာက္ရြံ႕တဲ့ အႀကည့္ေတြနဲ႕ မ်က္ေတာင္ မခတ္တမ္း စိုက္ႀကည့္ေနတယ္။ က်ိဳးယြင္ရွန္႕နိုးလာတာကို ေတြ႕ေတာ့ သူက ခ်က္ခ်င္းပဲ သူ႕ရင္ဘတ္ထဲမွာ သိမ္းဆည္းထားတဲ့ သိိုငး္က်မ္းကို ကမ္းေပးျပီး အသံအက္အက္နဲ႕ေျပာလိုက္တယ္။

"Wuji Xinjing သိုင္းက်မး္က ဒီမွာပါ။ ငါ မင္း အတြက္ ေသခ်ာသိမ္းဆည္းေပးထားတယ္။ ဒီသိုင္းက်မး္ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ ငါ ကူညီေပးမယ္။"
သူ႕ေလသံက ခ်ီးမြမ္းစကားဆိုမွာကို ေမွ်ာ္လင့္ေနပံုရတယ္။   က်ိဳးယြင္ရွန္႕က သုိင္းက်မ္းကို အသာယာ လွမ္းယူလိုက္တယ္။

"စိတ္မပူနဲ႕ေတာ့။ ေနာင္ခါမွာ တေယာက္ေယာက္က မင္းကို အေနွာက္ယွက္ေပးခ်င္ရင္ ငါ့ကို အရင္ျဖတ္ေက်ာ္ျပီးမွ မင္းဆီကို ေရာက္လာေစရမယ္။ "
ဇီရႊမ္က က်ိဳးယြင္ရွန္႕ကို အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ စိတ္အားထက္သန္စြာ ကတိေပးေနတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ အခ်ိန္မွီသြားခဲ့ျပီ။ ဒီလူငယ္ေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ အခ်ိန္မီွိေလး သူ ေရာက္ရွိလာခဲ့ျပီ။ သူက လူငယ္ေလးရဲ႕ ျဖဴေဖ်ာ့တဲ့ ပါးျပင္ကို ပြတ္သပ္ေပးခ်င္ေပမယ့္ နည္းနည္းေလးမွ မလႈပ္ရဲဘူးျဖစ္ေနတယ္။

က်ိဳးယြင္ရွန္႕က မျပံဳးပဲ မေနနိုင္ဘူး။ သူက စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႕ ညင္ညင္သာသာေလးေျပာလိုက္တယ္။
"အရူး"

"ဟုတ္တယ္။ ငါက တကယ့္ကို ရူးမိုက္တဲ့သူပါ။ "
သူသာ မရူးမိုက္ဘူးဆိုရင္ သူခ်စ္တဲ့ လူငယ္ေလးကို ေသလုေမ်ာပါး အျဖစ္ပ်က္ႀကားထဲ တြနး္ခ်ခဲ့မွာတဲ့လား။

"ခင္ဗ်ားသိရဲ႕လား...."
က်ိဳးယြင္ရွန္႕က သိုင္းက်မး္ကို ေခါက္ျပီး ဘုန္းႀကီးရဲ႕မ်က္နွာကို လွမ္းရိုက္လိုက္ခ်ိန္မွာ မေတာ္တဆ ဒဏ္ရာကို ထိမိျပီး သူ႕လည္ေခ်ာင္းထဲ ေသြးေတြျပည့္လာလို႕ ေျပာလက္စ စကားကို ဆက္မေျပာနုိ္င္ေတာ့ဘူး။ သူ႕ပါးစပ္ထဲက ေသြးေတြက နူတ္ခမ္းေထာင့္ကေန စီးက်လာခဲ့တယ္။

"ေတာင္ႀကားသခင္က မင္းရဲ႕နွလံုးကို ျပန္ေကာင္းေအာင္ ကုသေပးထားတာ။ အခု လက္လႊတ္စပယ္ လႈပ္ရွားတာေတြ၊ စကားမ်ားမ်ားေျပာတာေတြ မလုပ္ေသးနဲ႕ဦး။ ေနာင္အခါ မင္း ေနေကာင္းသြားရင္ ငါ့ကို ႀကိဳက္သေလာက္ ဆူလို႕၊ ရိုက္လို႕ရတယ္။ အခုေတာ့ မင္း ေသခ်ာအနားယူလိုက္ဦး။ "

ဇီရႊမ္က က်ိဳးယြင္ရွန္႕မလႈပ္ရွားနုိင္ေအာင္ အေႀကာပိတ္လိုက္ျပီး သိုင္းက်မ္းကို သူ႕ရဲ႕ အၤက်ီလက္ထဲ ေသခ်ာသိမ္းဆည္းေပးျပီး တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားရင္း ေျပာလုိက္တယ္။ ဇီရႊမ္က က်ိဳးယြင္ရွန္႕ရဲ႕ ေတာက္ပစိုစြတ္တဲပ့ မက္မံုပြင့္မ်က္ဝန္းေလးေတြကို ႀကည့္ျပီး အူယားသြားလုိ႕ ကိုယ္ကို ငံု႕ကိုင္းလိုက္တယ္။
ဒီအျပဳမူေလးက ဇီရႊမ္ရဲ႕ ရင္ထဲက ျပင္းထန္တဲ့ စိတ္ေတြကို လွစ္ဟျပေနသလိုပဲ။ သူက သူ႕လက္ေတြကို က်ိဳးယြင္ရွန္႕ရဲ႕ မ်က္နွာေဘးမွာ ေထာက္ထားျပီး သူ႕ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ က်ိဳးယြင္ရွန္႕ေပၚ မဖိမိေအာင္ သတိထားလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ နမ္းဖို႕ ေခါင္းကို နွိမ့္လာတယ္။

ဇီရႊမ္ရဲ႕ စိတ္နွလံုးတစ္ခုလံုးက ပံုမွန္မဟုတ္ပဲ ျပင္းစြာခုန္လာျပီး သူ႕စိတ္ဝိဥာဥ္ စုပ္ယူခံလိုက္ရသလို တကိုယ္လံုးကို တုန္ယင္သြားေစတယ္။ ဒီလူငယ္ေလးရဲ႕ နူတ္ခမ္းနဲ႕ လွ်ာေတြက ဘာေႀကာင့္ ဒီေလာက္ထိေအာင္ ခံစားရေစတာလဲ။ သူ႕တကိုယ္လံုး ေလထဲ ေျမာက္တက္သြားသလို၊ ေရထဲက မွီတြယ္ရာမဲ့ ေမ်ာေနတဲ့ ေလွေလးလို ခံစားသြားရေစတယ္။ လွ်ာနွစ္ခု ယွက္ႏြယ္သြားေတာ့ ခံစားခ်က္ေတြက တခါတေလ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ တခါတေလ ေႀကာက္ရြံ႕မႈနဲ႕ တြန္႕ဆုတ္မႈေတြကို ခံစားလာရေစတယ္။ ဇီရႊမ္က ဒီလူငယ္ေလးနဲ႕ နွစ္ကိုယ္တစ္စိတ္ပူးေပါင္းလိုက္ခ်င္တယ္။ သူ႕နွလံုးသားေအာက္ေျခမွာ ဒီလူငယ္ေလးကို သိုဝွက္သိမ္းဆည္းထားခ်င္ေတာ့တယ္။

ပထမ ကိ်ဳးယြင္ရွန္႕က ဒီလူရဲ႕ လွ်ာ သူ႕အာခံတြင္းထဲ အတင္းထိုးေဖာက္လာတဲ့အထိ ခုခံေနေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႕အာခံတြင္းထဲ ေရာက္လာေတာ့ သူ လိုသလို ထိန္းခ်ဳပ္ေတာ့တယ္။

ဇီရႊမ္က သူ႕ကိုယ္ေအာက္မွာရွိတဲ့ လူငယ္ေလးကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္စြဲလမ္း တပ္မက္မိသလဲဆိုတာ ကိုယ့္ဖာသာ သတိျပဳမိေတာ့ အမွတ္တမဲ့နဲ႕ လူငယ္ေလးရဲ႕ နားရြက္ဖ်ားက အဖုေလးကို အသာယာပြတ္သပ္ရင္း ေဒတာေတြကို လႊြဲေျပာင္းေပးေနမိတယ္။

အခန္းထဲမွာ ညင္သာသိမ္ေမြ႕တဲ့ နူတ္ခမ္းျခင္းထိေတြ႕သံေတြ ထြက္ေပးလာတယ္။ ေနာက္ဆံုး မီးျငိမ္းသြားတဲ့အခ်ိန္ထိ သူတို႕နွစ္ေယာက္ သည္းသည္းမည္းမည္းနမ္းေနမိႀကတယ္။ မိီးျငိမ္းလို႕ ေမွာင္သြားေတာ့ ဇီရႊမ္က လူငယ္ေလးရဲ႕ နူတ္ခမ္္းကေန ခြာလိုက္တယ္။ သူ႕မ်က္နွာေပၚမွာ ျပံဳးေနျပီး ရြင္ျမဴးရိပ္ေတြ ထင္ဟပ္ေနတယ္။

ဇီရႊမ္က လူငယ္ေလးရဲ႕ ေအးစက္တဲ့ လည္ပင္းကို အသာထိေတြ႕လိုက္ျပီး ေခါင္းကို လက္နဲ႕ အသာယာေပြ႕ျပီး ညင္သာတဲ့ အနမ္းကို ထပ္ေပးလိုက္ျပန္တယ္။ သူက က်ိဳးယြင္ရွန္႕ရဲ႕ နွာေခါင္းထိပ္ဖ်ားေလးကို အသာယာနမး္လိုက္ျပီး အိပ္ယာေပၚက ထလိုက္တယ္။ သူက မီးလင္းဖိုထဲ ထင္းေတြ ထပ္ထည့္လိုက္ေတာ့ အခန္းထဲ လင္းလာခဲ့တယ္။ သူ ဝတ္ထားတဲ့ ဘုန္းႀကီး ဝတ္ရံုက ေလ်ာ့ရဲေနျပီး သူ႕ရင္အုပ္ကို အထင္းသားေပၚလြင္ေနေစတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူ႕ဝတ္ရံုေအာက္ပိုင္းက စိတ္လႈပ္ရွားတက္ႀကြတဲ့အတြက္ စုိစြတ္တဲ့ အကြက္တစ္ကြက္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါကို ဇီရႊမ္က ဖံုးကြယ္မယ့္ ပံုမေပၚသလို စိတ္အေနွာက္ယွက္ျဖစ္ပံုလည္း မေပၚဘူး။

က်ိဳးယြင္ရွန္႕က တကိုယ္လံုး လႈပ္ရွားလို႕မရေအာင္ အေႀကာပိတ္ထားခံရလို႕ မလႈပ္မယွက္ေနေနရျပီး ဇီရႊမ္အဝတ္ေပၚက အကြက္ကို စိုက္ႀကည့္ေနလိုက္တယ္။ ဇီရႊမ္က ရွက္တဲ့ပံုနည္းနည္းေလးမွ မေပၚပဲ အဝတ္ကို ခြ်တ္လိုက္ျပီး အေစာင္ေအာက္ကို တိုးဝင္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ က်ိဳးယြင္ရွန္႕ကို လက္ေမာင္းႀကားထဲ ညင္သာစြာ ေထြးေပြ႕ထားျပီး ႀကင္ႀကင္နာနာေျပာလိုက္တယ္။

"အိပ္ႀကစို႕ေနာ္...."
ဇီရႊမ္က ေစာင္ကို သူ႕က်န္းခ်ီေတြနဲ႕ အပူေပးလိုက္လို႕ အိပ္ယာက အရမ္းကို သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္သြားလို႕ က်ိဳးယြင္ရွန္႕လည္း နွစ္နွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္ေမာက်သြားေတာ့တယ္။  ဇီရႊမ္ကေတာ့ တညလံုး မအိပ္ပဲ က်ိဳးယြင္ရွန္႕ကို ေသြးနီေရာင္မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ စိုက္ႀကည့္ေနတယ္။ က်ိဳးယြင္ရွန္႕နိုးလာတဲ့အခါ ဇီရႊမ္ရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြကို ေတြ႕ေတာ့ အံ့အားသင့္သြားတယ္။ သူထင္ထားတာက ဇီရႊမ္က မေကာင္းဆိုးဝါးခ်ီေတြကို ေကာင္းေကာင္းမထိန္းခ်ဳပ္နုိင္ပဲ အတြငး္အား ကေမာက္ကမျဖစ္ေနတယ္လို႕ထင္ထားတာ။ ႀကည့္ရတာ သူထင္တာ လြဲေနျပီထင္တယ္။ တညလံုး သူ႕ကို ေထြးေပြ႕ျပီး က်န္းခ်ီေတြနဲ႕အပူေပးေနတာေတာင္ ဇီရႊမ္ကို ႀကည့္ရတာ နည္းနည္းေလးမွ အားယုတ္တဲ့ပံုမေတြ႕ရဘူး။ က်င့္စဥ္ေဖာက္ျပန္သြားမယ့္ ပံုလည္း မေတြ႕ရဘူး။

က်ိဳးယြင္ရွန္႕က သူ႕ကို အေႀကာပိတ္ထားတာ ေကာင္းေကာင္းမပြင့္ေသးေတာ့ စကားမေျပာနုိင္ေသးပဲ တိီးတိုး အသံေလးျပုျပီး အခ်က္ျပလိုက္တယ္။ ဇီရႊမ္က သူ႕ကို အေႀကာဖြင့္မေပးပဲ သမားေတာ္ကို က်ိဳးယြင္ရွန္႕ရဲ႕ ပတ္တီးေတြကို ျပန္လဲေပးျပီး ေဆးထည့္ေပးဖို႕ အမိန္႕ေပးလိုက္တယ္။ သူက အိပ္ယာထက္က ထျပီး ေဆးက်ိဳထားတဲ့ အိုးထဲကေန ပန္းကန္ထဲကို ေဆးဌဲ႕ထည့္ျပီး မပူေအာင္ ေသခ်ာမႈတ္ေပးတယ္။ ျပီးမွ က်ိဳးယြင္ရွန္႕ရဲ႕ကိုယ္ကို ထူမေပးျပီး တဇြန္းျခင္း ဝင္ေအာင ္တိုက္တယ္။

က်ိဳးယြင္ရွန္႕က ေဆးေတြကို ေထြးထုတ္ခ်င္ေပမယ့္ အေႀကာပိတ္ထားလို႕ ဘယ္လိုမွ ေထြးထုတ္လို႕မရပဲ ေဆးေတြကို ျမိဳခ်ရေတာ့တယ္။ ေဆးေတြက အရမ္းခါးလြန္းလို႕ ဒီေဆးကို ျမိဳခ်လိုက္ခ်ိန္မွာ သူ႕မ်က္ဝန္းထဲက မ်က္ရည္ေတြ ေဝ့တက္လာတယ္။ သူ႕ပံုက ငုိသံမထြက္ပဲ ငိုေႀကြးေနသလိုျဖစ္လို႕ ဇီရႊမ္က ေဆးပန္းကန္ကို ခ်လိုက္ျပီး က်ိုးယြင္ရွန္႕မ်က္နွာ ကို အေတာ္ႀကာေအာင္ ေငးေမာႀကည့္လိုက္ျပီး ဘယ္လိုမွ မခ်ဳပ္ထိန္းနုိင္ေတာ့ပဲ လူေတြရွိေနတာေတာင္ သူက က်ိဳးယြင္ရွန္႕ကို နမ္းရိႈက္လိုက္ေတာ့တယ္။

ဗုဒၶဘာသာရဲ႕စည္းကမ္းထဲမွာ ေကာင္းတဲ့သူနဲ႕ မေကာင္းတဲ့သူ ဘယ္လိုခြဲျခားထားတယ္ဆိုတာ သူ ဂရုမစိုက္ဘူး။ သူ သိတာ ဒီလူငယ္ေလးကို သူ ေသလုမတတ္ စြဲလမ္းေနတယ္ဆိုတာပဲ။ ဒါေႀကာင့္ လူငယ္ေလးကို အေလာတႀကီး နမ္းလိုက္တယ္။ တေလာကလံုးက လူေတြက သူတို႕ကို တားျမစ္ဆန္႕က်င္တယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ဒီလူငယ္ေလးကို သူ အသက္ေပးျပီး ကာကြယ္ေပးသြားဦးမွာပဲ။

အခန္းထဲမွာ ရွိေနတဲ့ အလုပ္သင္ သမားေတာ္ေလးက ဒီျမင္ကြင္းကို ေတြ႕ေတာ့ ထိတ္လန္႕သြားျပီး လက္ထဲ ကိုင္ထားတဲ့ လင္ဗန္းကို ျဖစ္ညစ္လိုက္မိလို႕ အသံက်ယ္ေလာင္စြာျမည္သြားေတာ့တယ္။ ဒီေလာက္က်ယ္တဲ့ အသံထြက္တာေတာင္ ဇီရႊမ္က အေလးမထားပဲ ဆက္လက္နမး္ေနတဲ့အတြက္ က်န္တဲ့သူေတြက မ်က္လံုးအႀကည့္ကိုလြဲျပီး အခန္းထဲက အလိုက္တသိ ထြက္သြားႀကေတာ့တယ္။  အျပင္ကို ေရာက္ေတာ့မွ ပဲ သူတို႕က ေက်ာျပင္မွာ ေခြ်းေအးေတြထြက္ျပီး ထိတ္လန္႕ေနႀကတယ္။

ဒီလူက တကယ္ပဲ ဘုန္းႀကီးဇီရႊမ္ပဲလား။ သူက ဘာေႀကာင့္ လူငယ္ေလးကို နမ္းေနရတာလဲ။

အဲ့ဒီအခိ်န္မွာ ေတာင္ႀကားသခင္ရဲ႕ အခန္းျပတင္းတံခါးမွာ ခိုတစ္ေကာင္ လာနားျပီး ေပ်ာ္ရြင္စြာ အသံျပဳလိုက္တယ္။ ေနာက္သံုးရက္ႀကာေတာ့ က်ိဳးယြင္ရွန္႕ရဲ႕ ဒဏ္ရာက နည္းနည္းသက္သာစျပဳလာေပမယ့္ သူ႕ ကိုယ္ထဲက အဆိ္ပ္ကေတာ့ ထိန္းရံုပဲ ထိန္းထားနုိင္ေသးတယ္။ အဆိပ္က အခ်ိန္မေရြးျပန္႕ျပီး သူ႕အသက္ကိုု နူတ္ယူသြားနုိင္တယ္။

ဇီရႊမ္က ေန႕တုိင္း က်ိဳးယြင္ရွန္႕ေသာက္ဖို႕ ေဆးကို သြားယူတုိင္း ေတာင္ႀကားသခင္ကို ေအးစက္တဲ့ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ႀကည့္ျပီး သူ႕အေပၚ ဖိအားေတြကို ပိုပို တိုးလာေစတယ္။ ဒီကေန႕ အလုပ္သင္ သမားေတာ္ေလးက ေဆးပန္းကန္ထည့္လာတဲ့ လင္ဗန္းကို သယ္လာျပီး စားပြဲေပၚတင္ေပးထားတယ္။ ဇီရႊမ္က ေဆးပန္းကန္ကို က်ိဳးယြန္ရွန္႕လက္ထဲကို ထည့္ေပးျပီး ကူကယ္ရာမဲ့စြာနဲ႕တိုက္တြန္းလိုက္တယ္။ ေဆးက ခါးလြန္းတာကို သိေပမယ့္ ဒါကို ေသာက္မွရမွာျဖစ္လို႕ ဇီရႊမ္က ေရကို အသင့္ခပ္ေပးထားတယ္။

က်ိဳးယြင္ရွန္႕က ေဆးပန္းကန္ကို ေမာ့ေသာက္မလုိလုပ္ျပီးေနာက္ ဘာမွ မေျပာပဲ ပန္းကန္ကို ႀကမ္းျပင္ေပၚ ျပစ္ခ်လိုက္တယ္။ ေဆးပန္းကန္ကို ခြဲလိုက္တာ ျမင္လိုက္ေတာ့ အလုပ္သင္သမားေတာ္ေလးက ခ်က္ခ်င္း ႀကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္ျပီး ေႀကာက္လန္႕တႀကားနဲ႕ ေတာင္းပန္လိုက္တယ္။

"ေဆးထဲမွာ အဆိပ္ပါတာလား"
ဇီရႊမ္က ေမးလို္က္ေပမယ့္ သူ႕ေလသံထဲမွာ ေသခ်ာသိထားျပီးသလို ခိုင္မာေနတယ္။ က်ိဳးယြင္ရွန္႕က ေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္တယ္။
=====================================