Everywhere in Jianghu is bizarre (သိုင္းေလာကရဲ႕ ဘယ္ေနရာမဆို ဗ႐ုတ္သုတ္ခပဲ)

အခန္း-၃

​        "တစံုတေယာက္ကေတာ့ ျခံထဲမွာဆြဲၾကိဳးခ်ေသခ်င္ေနပီ"

"အခန္းထဲမွာမနားဘဲ ဒီကိုဘာလာလုပ္တာလဲ"

ရွန္ခ်န္ဖုန္းက ျပံဳးကာသူ႔အနားေလွ်ာက္လာရင္းေျပာသည္.. လက္ကလဲ သူ႔အက်ၤီေကာ္လာကိုျပင္ေပးေနသည္..

"အိပ္လို႔မရဘူး" ခ်န္လင္သူသိတဲ့တတ္တဲ့ အိုက္တင္စေကးနဲ႕ မ်က္ခံုးကိုအတြန္႕ခ်ိဳး မ်က္လံုးေတြမွာ စိတ္ညစ္ေနတဲ့ ပံုမ်ိဳးဖမ္းလိုက္သည္... ျမင္တဲ့လူတိုင္းသနား ျပီး စိတ္ပူပန္သြားေစမယ့္ ရုပ္လွလွေလးျဖစ္သြားေစသည္..

"အခန္းထဲမွာ ပ်င္းလာလို႔လား"

"မဟုတ္ပါဘူး" သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ျပီး စိတ္ဆင္းရဲေနတဲ့ဟန္နဲ႔တဖက္ကိုလွမ္းကာလမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္.. ခ်န္လင္တစ္ေယာက္ မူယာမာယာပိုေနတာနဲ႔ေအာက္က ေက်ာက္ခဲကိုမျမင္ဘဲ ေခ်ာ္က်ေတာ့သည္..

"အမယ္ေလး"  အခ်ိန္ေနာက္ျပန္ျပီးတာေတာင္ကံကဆိုးလို႔မျပီးေသး မ်က္နွာနွင့္က်ေတာ့သည္...

"မယားေလး သတိထား" ကြက္တိခ်ိန္းထားရင္ေတာင္လြဲဦးမည္... သူေခ်ာ္လဲခ်ိန္မွာပဲ သစ္ပင္ေပၚမွ အနီေရာင္ ၀တ္ရံုနဲ႔ ထိုလူကရုတ္တရတ္ဆင္းလာျပီး သူ႔ကိုေပြ႔လိုက္ေတာ့သည္...

ေသနာၾကီး ဘယ္လိုလုပ္ေရာက္လာပါလိမ့္... ခ်န္လင္ ရွက္ရွက္နွင့္မ်က္စိမွိတ္ကာ သတိေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ေတာ့သည္..

"သူ႕ကိုဘလိုေခၚလိုက္တာလဲ" ထူးဆန္းတဲ့အေခၚအေ၀ၚေၾကာင့္ ရွန္ခ်န္ဖုန္း အံ့ၾသျပီးေမးလိုက္သည္..

"အခ်ိန္တန္ရင္လက္ထပ္ရမွာပဲေလ...ခုထဲကၾကိုက်င့္တဲ့သေဘာနဲ႕ေခၚထားလိုက္တာ" ခ်င္ေရွာင္ယီြသူ႔ကို ေပြ႕လ်က္ပဲျပန္ေျဖလိုက္သည္.. " အခန္းထဲျပန္သြားထားလိုက္ဦးမယ္"

"ဘလိုေၾကာင့္ ေခ်ာ္လဲတာေလးကို သတိေမ့ရတာပါလိမ့္"  ခ်န္ဖုန္း ခ်န္လင္ရဲ႕လက္ကေသြးေၾကာကိုစမ္းလိုက္သည္.. " အသက္ရႈနႈန္းကလဲ ပံုမွန္မဟုတ္ဘူး"

ေယာက်ား္ၾကီးတစ္ေယာက္ခ်ီတာကိုခံၾကည့္ေလ.. ဘယ္သူက စိတ္ေအးလက္ေအးနဲ႔ အသက္ရႈနိုင္မွာလဲ... ခ်န္လင္ မ်က္စိမွိတ္ထားရက္ကပင္ ရင္ထဲကေအာ္ေနမိသည္..
ျပီးေတာ့ ဗိုက္ထဲမွာကလဲအဲ႔လူရဲ႕ ကေလးရွိေသးတယ္....