"Biz Kartalız...Ölüm kokarız, barut kokarız, kan kokarız anlıyor musun? Bu yuvaya girmek ölüm demek!"
Genç kadın dolu gözlerle buruk bir şekilde tebessüm etti. Kendini büyük bir arzuyla ölümün kollarına bırakmaya razıydı; kendini yuvaya adamaya hazı...
"Sanırdım ki aşklar yalnızca filmler de böyle..." D
İNLENECEK ŞARKILAR: Adele- Rolling the deep/ Sezen Aksu-Son bakış ve Ben öyle birini sevdim ki/ Nilüfer- Tek başına/ Edip Akbayram- Aldırma Gönül/ Hejan- Birader veya İmparator (Özellikle Asena ve ehehe harika bir kişinin sahnesinde...)
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
BÖLÜM 12: KANAYAN GEÇMİŞ
Güneş dağların ardından yavaş yavaş kendini gösterirken gökyüzüne göz kamaştırıcı bir kızıllık veriyordu, kimine gün çoktan doğarken kimisi için güneş hiç batmamış gibiydi. Kaan şubenin bahçesindeki bankların birine oturmuş bir yandan ayağını sallayıp dururken bir yandan da gökyüzündeki şöleni izliyordu.
Mavi ve turuncunun bir araya gelişi içinde anlamını bilmediği bir hoşnutluk yaratıyor ve onu gülümsetiyordu, dudakları gülümserken hafif aralanmış gözleri ise yüzüne çarpan güneşten kısılmıştı ama yine de başını indirmemişti.
Derin nefes alıp kollarını bankın iki yanına doğru açtı ve gözlerini kapatıp başını geriye doğru attı, kendini güneş ışığından mahur kalan vampir gibi hissediyordu.
Bu huzur dolu dakikaları özel harekatın bahçesinde elbette ki uzun süremezdi hele yanında hastanesi varsa ve o hastanenin içinde İrem Koç varsa asla uzun sürmezdi, Kaan ısrarla gözlerini açmadı böylece güneşini kesen kadının önünden çekileceğini düşünüyordu.
Saç kökleri yerinden çıkınca inleyerek gözlerini açmıştı, aynen öyle İrem'in uyandırma yöntemi kesinlikle Kaan'ın saçlarını kökünden sökmekti niyeti ise sadece uyandırmaktı.
"LAN MANYAK!"
İrem kollarını göğsünde birleştirmiş sinsi bakışlarını Kaan'ın üzerinde gezdirip duruyordu çünkü onu tam anlamıyla ilk defa sinekkaydı tıraşla görüyordu ve kendine bile belli etmese de çok çekici geldiği barizdi.
Gözlerini hafif kısıp yüzüne odaklandı, "Baby face olunca seni çok ciddiye alamadım sorry!"
Kaan birkaç adım üzerine doğru gidince kendini geriye doğru çekti, yüz ifadesinden saç diplerinin hala sızladığı aşikardı.
"Niye saçımı çekiyorsun ruh hastası manyak!"
"Ay! Uyanık mısın diye kontrol ediyordum! Uyanıkmışsın!"
Kaan ellerini beline koyup gözlerini kapattı ve derin derin nefes aldı, İrem'i karşısında görünce sinirden alnındaki damarlar demir yolu hattına dönüyordu.
"Ne istiyorsun yine?" diye istemsizce söylendi.
İrem yapmacık bir ifadeyle dudaklarını büzdü, "Ama canım babam beni sana emanet etmemiş miydi?"
Kaan gözlerini kapatıp açtı, sinirle boğazını ovuşturup İrem'in yüzüne doğru eğildi.
"Bak ben senin bakıcın değilim! Sıkma benim canımı!"
