"Biz Kartalız...Ölüm kokarız, barut kokarız, kan kokarız anlıyor musun? Bu yuvaya girmek ölüm demek!"
Genç kadın dolu gözlerle buruk bir şekilde tebessüm etti. Kendini büyük bir arzuyla ölümün kollarına bırakmaya razıydı; kendini yuvaya adamaya hazı...
Seni ilk defa gördüğüm günü, hayır saati bile bugünmüş gibi hatırlıyorum ve nasıl hatırlamayayım ki benim için hayat ilk defa o gün başlamıştı...
Stefan Zweig
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"30 yıllık serüvenimizin sonuna geldik Romeo..." Dedi Kaan, önce cam kaplı devasa tavana baktı, masmavi gökyüzüne baktığında nedensizce aklına bir kişi geliyordu ve gülümesemeden duramadı. Başını öne eğdiğinde benzin istasyonun aşağısına doğru baktı. İki katlı bir AVM'yi andıran istasyon oldukça kalabalıktı, 15'e yakın rehine ve tepelerinde maskeli eli silahlı 8 adam tur atıp duruyordu. Dışarıda yaralı 3 polis memuru vardı, ambulans girişi çok riskli bir noktada kalıyordu.
Taha ve Kaan baskın sırasında lavaboda oldukları için yakalanmamışlardı ama yakalanmaları an meselesiydi çünkü iki adamı bayıltmışlardı.
"En çok neye üzüleceğim biliyor musun?" Dedi Taha ve duraksadı, gözleri bir noktaya kilitlenmişti. Kaan neye dercesine başını salladı, Taha ilk defa espiriye vurmadan konuşmaya başladı.
"İclal'e onu nereden tanıdığımı ve ona nasıl aşık olduğumu hiç söyleyemeyeceğim."
Kaan kısık sesle güldü, Taha'nın omuzuna doğru yumruk atıp fısıldadı, "Lan aşık mısın?? Şaka yapıyorsun herhalde!"
Taha başını sırıtarak silahının dipçiğine yasladı, "Hemde 16 temmuz 2016'dan beri..."
"Abi çakarları kapatın kobra ve f-16 tur atıyor." Dedi.
Turan hızlıca çakarları kapatıp silahını gökyüzünde devriye atan hain helikopterlere çevirdi. Kolundan süzülen kan damlalarına rağmen silahını sıkıca kavramıştı, bombanın etkisiyle yüzünde çizikler ve is lekeleri oluşmuştu. Baybars ve Taha diğer timlerle birlikte devriye atıyordu, aslında hepsi ağır yaralıydı.
Taha başından süzülen kana rağmen elini tetikten çekmiyor hatta gözlerinin altına kadar çektiği maskeyi bile indirmiyordu, yaralı siviller yaralarına rağmen polise sırtını verip yardım ediyordu. "Lütfen açık alanda olmayalım!" diye bağırdı Baybars. O sırada yaklaşık 17 yaşlarında bir genç elinde su şişesi ile geldi, Baybars'a doğru uzatıp "Buyur abi." dedi.
Baybars bir suya bakıyordu bir çocuğa. Yaralarına ve kayıplarına rağmen gülümsedi, dudakları gözükmese de gözlerinden gülümsediği belli oluyordu. Bu gece gencecik yaşında şehadet şerbetini içebilirdi ama yine de yüzünden tek bir korku belirtisi yoktu.
