"Biz Kartalız...Ölüm kokarız, barut kokarız, kan kokarız anlıyor musun? Bu yuvaya girmek ölüm demek!"
Genç kadın dolu gözlerle buruk bir şekilde tebessüm etti. Kendini büyük bir arzuyla ölümün kollarına bırakmaya razıydı; kendini yuvaya adamaya hazı...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm Müzikleri: Aytekin Ataş- Var Git ölüm/ Mert Demir- Ateşe düştüm/ Fikrimin İnce Gülü/ Pilli bebek- Kızım/ Selda Bağcan - Adaletin bu mi Dünya/ Cem Adrian- Kül ve Gaziantep Yolunda öldürdün beni
"Bir savaşçı, her zaman savaş alanına geri döner. Bunu asla inattan yapmaz; dönüş nedeni, havanın değiştiğini fark etmiş olmasıdır" Paulo Choelho
Savaşın getirdiği yıkımlar, götürdüğü hayatlar şüphesiz en çok küçük çocukların katiliydi. Ölüm, savaş ve sevgisizlik bir çocuk için dünyanın en korkunç travmalarından biriydi...
Masada herkes ayağa kalktı büyük bir hareketlilik oldu, Baybars endişe ile telefonlar edip insanların lokantadan çıkarılmasını söylüyordu. Asena girişte insanları sakince dışarı çıkarmaya çalışıyor, Turan Almila'yı kucaklamış araca götürüyordu.
"Behçet'i arayın, Taha'yı arayın dikkat etsinler!" dedi Baybars, ardından belindeki silahın çıkardı. Onunla birlikte diğerleride çıkardı, ortalıkta bir şey yoktu, belki de blöftü.
Asena tüm birimlere ananos geçerken aynı zamanda kapıda tur atarak etrafı kontrol ediyordu, sıcaktan alnına yapışan saçlarını geriye itirirken Baybars geldi, telefonla konuşuyorduk.
"Müdürüm anlamadım bende. İrem'e bile mesaj geldi, blöf olma olasılığı-" Baybars bir an duraksadı, bu sessizlik Asena'nın da dikkatini çekmişti çünkü Baybars bir şeye odaklanmıştı, ileriden gelen siyah minibüse. Gözlerini kısıp anlamaya çalıştı, minibüsünün kapıları hareket halindeyken açılmaya başladı ve Baybars ani bir hızla Asena'yı kolundan yakalayarak içeri sokup yere yattı. Yere yatmasıyla Asena'nın olduğu noktalara mermi yağmaya başlamıştı.
"YAT YERE!" diye bağırdı Baybars, hepsi yere doğru çöktü. Kaan İrem'i kolundan yakalayıp aşağıya çekti, önündeki masaya tekme atıp devirdi ve İrem'i kendine doğru çekti. "Gel şöyle, sakın kaldırma başını!"diye uyardı, İrem iyice Kaan'a sokulurken Kaan yarasından dolayı boynuna geçirdiği kolluğu çıkarıp fırlattı ve silahını daha iyi kavradı.
Emirhan kolonun köşesinden bağırdı, " Kaan çık çık! Saat 6 vur!" Kaan İrem'e doğru döndü, nefes nefese "Ben çık diyince Emirhan'a doğru koş tamam mı?" İrem titrek çenesiyle başını aşağıya yukarıya salladı, Kaan tek dizinin üzerine kalkıp saat altı yönüne döndü ve onları ateş altında bırakmaya çalışan iki ağır makineli adamı vurdu.
"Koş!" Diye bağırdı, İrem olduğu yerden tökezleyerek kalkarken Kaan onu korumak için silahını ateşlemeye devam etti. "Başını kaldırma! Başını kaldırma!" Diye uyarıda bulundu arkasından.
