Είμαστε πάνω από δύο ώρες στο εστιατόριο και επί δυο ώρες προσποιούμαι πως ακούω όσα λέει ο Νίκος ενώ στην πραγματικότητα το μυαλό μου ταξιδεύει σε όσα μου είπε η Κλειώ, στο φιλί μου με τον Αχιλλέα και γενικότερα στον Αχιλλέα.
Τι κι αν όντως με θέλει ο Αχιλλέας; Υπάρχει ευκαιρία για εμάς; Είμαι πρόθυμη να τον συγχωρήσω και να καταστρέψω αυτό που έχω με τον Νίκο; Κι αν δεν είμαι πρόθυμη για να τον συγχωρήσω μπορώ να μείνω με τον Νίκο ενώ το μόνο που σκέφτομαι είναι εκείνος; Ίσως όταν ξανά γυρίσω στην Αγγλία να λογικευτώ..
Δεν ξέρω..δεν ξέρω αλήθεια..« Δε συμφωνείς;» τον ακούω να μου λέει επαναφέροντας με στη πραγματικότητα
« Τι; Ε ναι,συγγνώμη χάζεψα για μια στιγμή.» του λέω χαμογελώντας ψεύτικα
« Μήπως είσαι κουρασμένη; Μήπως να πάμε σπίτι μας;» ανησυχεί
« Όχι,όχι. Είμαι μια χαρά,αλήθεια.» τον διαβεβαιώνω
Συνεχίζει να μιλάει κι εγώ αυτή την φορά τον παρακολουθώ μέχρι που ήρθε η ώρα να φύγουμε.
Πληρώνει και σηκωνόμαστε για να πάρουμε ταξι.
Με το που βγαίνουμε από το μαγαζί βλέπω μια γνώση φυσιογνωμία ακριβώς μπροστά μας. Όχι, όχι,όχι. Ο Αχιλλέας. Τι κάνει εδώ πέρα; Δεν είναι ένα μέρος στο οποίο θα ερχόταν. Κάποιος με δουλεύει,αυτό είναι όλο!
Ο Νίκος έρχεται πιο κοντά μου και ο Αχιλλέας έρχεται προς το μέρος μας.
Πως μπορώ να ξεφύγω; Να αρχίσω να τρέχω μήπως; Όχι,όχι αυτό είναι χαζό. Θα είναι περίεργο να αρχίσω να τρέχω μόνη.. Αν πω να τρέξει και ο Νίκος μαζί μου; Εξακολουθεί να είναι περίεργο; Φυσικά και ναι,τι λέω;
Πλησιάζουμε όλο και περισσότερο και απλά ελπίζω πως δεν θα μιλήσει,πως δεν θα πει κάποια βλακεία. Παρατηρώ πως έχει βάλει κρίκακι στη μύτη και ωωω του πάει τόσο πολύ
« Ωω Αμέλια και εσυ εδώ;» και ναι,σταματάει μπροστά μας κοιτάζοντας τον Νίκο λες και είναι έτοιμος να του επιτεθεί. Ο Νίκος από την άλλη τον κοιτάει αρκετά αδιάκριτα λόγο όλων αυτών των τατουάζ που φαίνονται στο σώμα του,αλλά προσπαθεί να μη το δείχνει.
Ψυχραιμία,Αμέλια. Γιατί έπρεπε να μιλήσει; Γιατί έπρεπε να τον δω τώρα;
« Γεια.» προσπαθώ να χαμογελάσω και να το παίξω κουλ...Δε πετυχαίνει
![](https://img.wattpad.com/cover/207516763-288-k200683.jpg)
YOU ARE READING
Bad at forgetting [ Book 2 ]
Teen Fiction«Δεν ήσουν έτσι εσύ.. Άλλαξες.» μου λέει ο Αχιλλέας «Πώς τολμάς να λες κάτι τέτοιο;» απορώ, « Εσύ φταις,εσύ φταις για όλα αυτά. Έχεις ιδέα ποσό δύσκολα πέρασα;» τον ρωτάω « Ούτε για εμένα ήταν εύκολα.» λέει, αλλά δεν μπορώ να τον πιστέψω. Τον φαντά...