Bad at forgetting [ Book 2 ]

Είμαι μαζί σου {21}

Αφήνουμε την τελευταία κούτα με τα πράγματα μου στο σαλόνι. Επισήμως μετακόμισα με τον Αχιλλέα. Ευτυχώς για εμένα δεν είχα και πολλά πράγματα για μάζεμα, αλλά όσο σκέφτομαι πως τώρα πρέπει και να τα βολέψουμε..

Έχει πάει απόγευμα και από το πρωί ασχολούμαστε με την μετακόμιση.

« Θα φάμε τίποτα πιο μετά;» ρωτάει ο Αχιλλέας καθώς ανοίγω τις κούτες

« Έχουμε δουλειά,δεν βλέπεις;» λέω δείχνοντας του τις κούτες

« Εδώ θα είναι και αύριο,μωρό μου. Δεν θα φύγουν,μην μου αγχώνεσαι.» ειρωνεύεται

« Δεν μπορώ να τα βλέπω έτσι.» του εξηγώ

« Καλά,καλά.» σηκώνει τα χέρια του ψηλά, «Τι να κάνω;» αναρωτιέται

« Λοιπόν, έξω από τις κούτες γράφω για ποια δωμάτια πάνε. Ξέρεις είναι διαφορά μικροπράγματα όπως μαχαιροπήρουνα κτλ, μετά όμως οι κούτες με τα ρούχα και τα πράγματα για το μπάνιο είναι σημαντικές. Εσύ φτιάξε τις κούτες με τα μικροπράγματα κι εγώ τα υπόλοιπα, εντάξει;» του δίνω οδηγίες

« Εντάξει.» απαντάει και αρχίσαμε να τακτοποιούμε

Μέχρι τα μεσάνυχτα μαζεύαμε και τακτοποιούσαμε, αλλά ευτυχώς τελειώσαμε.

Καθόμαστε και δυο εξαντλημένοι στον καναπέ.

« Δεν περίμενα να είναι τόσο κουραστικό.» παραπονιέμαι

« Που να κουβαλούσες και τις κούτες.» με ειρωνεύεται

«Ει.» κάνω πως θυμώνω. Δεν έχει άδικο εκείνος έπαιρνε τις κούτες κι εγώ του έλεγα που να τις πάει,αλλά δεν φταίω εγώ. Αν δεν ήμουν εγώ θα έβαζε τους κούτες όπου να'ναι.

« Θέλω μια μπίρα,θες να σου φέρω κάτι;» μου ρωτάει καθώς σηκώνεται από τον καναπέ

« Μπίρα.» του λέω και φεύγει από το σαλόνι

Ανοίγω την τηλεόραση και πιάνω τα μαλλιά μου μια κοτσίδα.

Ο Αχιλλέας επιστρέφει έχοντας στα χέρια του τις μπίρες.

Μου δίνει την μια και αφού πίνω λίγο και πίνει και εκείνος από την δικιά του, με φέρνει πιο κοντά του.

Βάζει το χέρι του στο μπούτι μου και ξέρω ήδη που θα καταλήξει όλο αυτό, όποτε γιατί να μην τον τσιτώσω λίγο;