Bad at forgetting [ Book 2 ]

Τηλεφώνημα {13}

Φτάνω σπίτι και διηγούμαι τα πάντα στην Κλειώ χωρίς να μπορέσω να κρύψω τον ενθουσιασμό μου.

« Πλάκα κανεις;» λέει στο τέλος ουρλιάζοντας από την χαρά της

« Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα πως είμαστε μαζί.» χαίρομαι, «Πέρασε τόσο καιρός που οι ελπίδες που μου είχαν απομείνει ήταν ελάχιστες.» λέω, « Βέβαια για να είμαι ειλικρινής ακόμα έχω κάποιες αμφιβολίες, αλλά είναι ένα τίποτα μπροστά σ'αυτα που νιώθω για εκείνον.. απλά να.. θα τα καταφέρουμε αυτή την φορά; Θα με ξανά πληγώσει; Φαίνεται πως έχει αλλάξει αλλά δεν ξέρω.. Ξέρω όμως πως δεν θέλω να νιώσω ξανά όπως τότε που έμαθα για το στοίχημα.»

« Αν θες την γνώμη μου πιστεύω πως έκανες την σωστή επιλογή. Μπορεί με τον Αχιλλέα να τσακώνεστε,να έχετε πληγώσει ο ένας τον άλλον,ο καθένας με τον τρόπο του,αλλά είναι σίγουρο πως αυτό που έχετε δεν θα πάψει να υπάρχει ποτέ. Είναι λες και είναι γραφτό να είστε μαζί,αν και ξέρω πως δεν πιστεύεις στην μοίρα κτλ αλλά αλήθεια το πιστεύω.» μου λέει κάνοντας με να αποφασίσω να αφήσω τις αμφιβολίες και τους φόβους μου στην άκρη.. τουλάχιστον για την ώρα.

Την υπόλοιπη μέρα την πέρασα με την Κλειώ. Σχολιάζαμε διαφορά άτομα,είδαμε ταινίες και απλά αράξαμε χαλαρά.

Τώρα πάει μεσάνυχτα,έχω να μιλήσω με τον Αχιλλέα από μεσημέρι που μιλήσαμε στο τηλέφωνο. Τώρα, ετοιμάζομαι για ύπνο γιατί νιώθω εξαντλημένη.

Ξαπλώνω στο κρεβάτι μου και μπαίνει στο δωμάτιο η Κλειώ. Είναι ντυμένη,καλά που θα πάει;

« Θα πάω στο στέκι,θα αργήσω να γυρίσω εντάξει;» με ενημερώνει. Νόμιζα πως σήμερα δεν έχει να πάει στο στέκι

« Νόμιζα πως σήμερα δεν θα μαζευόταν η συμμορία.» σχολιάζω

« Όλοι μας αυτό νομίζαμε, αλλά ο Αρχηγός είπε να πάμε.» εξηγεί, « Τέλος πάντων, ήθελα να σε καληνυχτίσω και να σε ρωτήσω τι θες να σου φέρω το πρωί. Κάνα καφέ;» ρωτάει. Η Κλειώ μου φέρεται πολύ καλά και φαίνεται πως νοιάζεται για εμένα. Κάνει τα πάντα για να νιώθω άνετα στο σπίτι και γενικά κάνει τα πάντα για να είμαι καλά.
   Νιώθω άσχημα για το τρόπο με τον όποιον της φερόμουν όταν είμαστε στην συμμορία. Πάντα ήθελε να βοηθήσει,προσπαθούσε να γίνουμε φίλες κι εγώ την ακύρωνα τόσο πολύ.

« Ένας καφές ακούγεται τέλειος,σε ευχαριστώ.» της λέω. Χαμογελάει και φεύγει από το δωμάτιο αφήνοντας με να κοιμηθώ.

...

Με ξυπνάει ο ήχος κλήσης του κινητού μου. Ανασηκώνομαι και παίρνω το κινητό στα χέρια μου απαντώντας στο τηλεφώνημα χωρίς καν να δω ποιος είναι.