Bad at forgetting [ Book 2 ]

Εξαρχία {22}

Ξυπνάω από τον ήχο κλήσης που έχω στο τηλέφωνο μου.

« Που είστε; Σας περιμένουμε για να πάμε Εξαρχία.» ακούγεται από την άλλη γραμμή η φωνή της Κλειώ και βλέπω από το παράθυρο πως είναι βράδυ

Τι στο καλό;

Μόλις γυρίσαμε από την βόλτα με το αμάξι πέσαμε ξεροί και σηκωθήκαμε 23:30,δηλαδή τώρα,πως το κάναμε αυτό; Κανένας από τους δυο μας δεν ξύπνησε;

« Ερχόμαστε.» λέω και το κλείνω

Δεν το πιστεύω πως άργησα την πρώτη μέρα πίσω στην συμμορία.

« Αχιλλέα, Αχιλλέα.» αρχίζω να φωνάζω για να ξυπνήσω

« Τι φωνάζεις;» ρωτάει χωρίς να ανοίξει τα μάτια του

« Έχουμε αργήσει στο στέκι,πήγε 11μιση.» του λέω και σηκώνομαι από το κρεβάτι

Βάζω ένα μαύρο σορτσάκι και ένα μαύρο φούτερ με κουκούλα. Σηκώνεται και ο Αχιλλέας,βάζει μια μαύρη φόρμα,ένα μαύρο κοντομάνικο και μια μαύρη ζακέτα. Φοράμε παπούτσια,φτιάχνομαι λίγο όπως και εκείνος και μπαίνουμε στο αμάξι του.

Φτάνουμε συμμορία και πλέον έχω ξυπνήσει.

« Δεν μπορώ να καταλάβω πως κοιμηθήκαμε τόσες ώρες, από της 7 το πρωί μέχρι της 11μιση το βράδυ.» λέω καθώς μπαίνουμε στο στέκι

« Δεν κάναμε λίγα χθες.» λέει και όντως είχαμε την μετακόμιση και κάναμε βόλτες με το αμάξι στης 4 το πρωί

« Ήρθαν.» λέει η Κλειώ μόλις μπαίνουμε μέσα

« Καιρός ήταν.» λέει η Ξένια

« Μεσάνυχτα είχαμε δώσει συνάντηση.» μας υπερασπίζεται η Κλειώ, το αγαπώ αυτό το κορίτσι

« Όχι ότι θα ρωτήσουμε εσένα.» λέει ο Αχιλλέας και κάθεται στον καναπέ με τα αγόρια

« Σας έφτιαξα και τα πράγματα.» μας λέει η Κλειώ

« Δεν στο ζήτησε κανεις. Δεν ξέρεις πως δεν πειράζουμε τα πράγματα των άλλων;» απαντάει ο αγενής Αχιλλέας και η Κλειώ κατεβάζει το βλέμμα της νιώθοντας άσχημα με αυτό που είπε ο βλακακος

«Σε ευχαριστούμε.» της λέω αγκαλιάζοντας την και αγνοώντας την συμπεριφορά του Αχιλλέα,η Κλειώ μου χαμογελάει

« Τι περιμένουμε;» απορεί ο Αχιλλέας

« Το τηλεφώνημα για να φύγουμε.» απαντάει ο Άρης

« Ο Αρχηγός σκέφτεται να εξαφανίσουμε κάποια συμμορία. Σύντομα θα έχουμε σημαντική και δύσκολη δουλειά.» με ενημερώνει η Κλειώ καθώς πάμε μόνες στην κουζίνα