Bad at forgetting [ Book 2 ]

Είμαστε μαζί {12}

Φτάνουμε μέχρι το λυκαβηττό και αφού βρίσκει ένα σημείο χωρίς κόσμο σταματάει το αμάξι.

« Τι κάνουμε εδώ;» τον ρωτάω

« Θες να φύγουμε; Δε σ'αρεσει εδώ; Νόμιζα πως θα σου αρέσει..» τρίβει αμήχανα το σβέρκο του. Φαίνεται πως όντως θέλει να δουλέψει όλο αυτό,κι εγώ το θέλω. Δεν θέλω να φαντάζομαι καν το τι θα γίνει αν ξανά χωρίσουμε..το πως θα είμαι.

« Όχι,όχι απλά έκανα μια ερώτηση.» του λέω

« Αν θες μπορούμε να πάμε άλλου.» λέει και είναι έτοιμος να ξεκινήσει. Βάζω το χέρι μου πάνω στο χέρι του σταματώντας τον.

« Αλήθεια,το πρόβλημα μας είναι το μέρος;» αναρωτιέμαι και μαζεύω το χέρι μου

Γυρνάει και με κοιτάει. Ξεφυσάει.

« Ξέρω πως τα σκατωσα.» μου λέει και δεν ξέρω αν αυτό με κάνει να νιώθω καλύτερα. «Είμαι πρόθυμος να κάνω ότι χρειαστεί για να σε έχω πάλι.» με διαβεβαιώνει

« Δεν θέλω να μιλήσουμε γι'αυτα.Όχι σήμερα.» του λέω,μάλλον το αλκοόλ μιλάει για εμένα

« Και τι θες να κάνουμε;» αναρωτιέται

Παρατηρώ τα μάτια του και στην συνέχεια τα χείλη του. Τον πιάνω και τον φιλάω,δεν αργεί να ανταποκριθει στο φιλί. Φιλιόμαστε για αρκετή ώρα και όταν σταματάει το φιλί νιώθω κενή. Είναι περίεργο.

Γιατί σταμάτησε; Ξεκινάει το αμάξι. Τι έκανα; Τι έγινε μόλις;

« Που πάμε;» τον ρωτάω καθώς μπερδεύω τα χέρια μου μεταξύ τους

« Σπίτι μου. Δεν ήθελα η πρώτη μας φορά μετά από καιρό να είναι στο κάθισμα ενός αμάξιου, θα γίνει και αυτό.» μου λέει. Θα γίνει; Θα μιλήσουμε και όλα καλά; « Αν αποφασίσεις φυσικά να είσαι μαζί μου.» συμπληρώνει και του χαμογελάω

Το έχω αποφασίσει ήδη,αλλά πρώτα πρέπει να συζητήσουμε οποία θέματα. Για την ώρα όμως το μόνο που θέλω είναι να είμαι μαζί του.

Φτάνουμε σπίτι του και προς έκπληξη μου ανοίγει την πόρτα μου και μου δίνει το χέρι του για να προχωρήσω. Κλειδώνει το αμάξι και ξεκλειδώνει το σπίτι του.

Μπαίνουμε μέσα και δεν έχει αλλάξει τίποτα. Όλα είναι τα ίδια απλά λίγο πιο ακατάστατα, όχι πολύ όμως.

Χωρίς να χάνει χρόνο με πάει στην κρεβατοκάμαρα. Βγάζουμε τα παπούτσια μας και με πλησιάζει.

Παίρνει το χέρι μου και με φέρνει κοντά του, μηδενίζοντας την απόσταση μεταξύ μας. Ενώνει τα χείλη μας και δεν αργεί να με ξαπλώσει στο κρεβάτι.