Παρασκευή
Το κουδούνι χτυπάει με μανία και τα νεύρα μου δεν είναι καλά,καθώς αυτό το κουδούνι με ξυπνάει από τον υπέροχο ύπνο μου.
« Τι στο-» αρχίζει ο Αχιλλέας να κατεβάζει
Σηκώνομαι και ανοίγω,η Κλειώ φυσικά. Ποιος άλλος να χτυπάει το κουδούνι με τέτοια εμμονή;
« Τι στο καλό κανεις;» αναρωτιέται
« Θα σε ρώταγα ακριβώς το ίδιο πράγμα. Είναι 3 το μεσημέρι και υποτίθεται πως
στης 1μιση θα ήσουν σπίτι μου για να ξεκινήσουμε ετοιμασίες,αντιθέτως εσύ κοιμόσουν του καλού καιρού.» φωνάζει και εμφανίζεται ο Αχιλλέας« Στης 11 είναι το πάρτυ γιατί να ετοιμαστείτε από τώρα;» αναρωτιέται, «Και γιατί τόση φασαρία;» απορεί
Η αγχωμένη Κλειώ δεν του δίνει σημασία και συνεχίζει να μιλάει. « Αμέλια,έχουμε δουλειά. Σε μισή ώρα έχουμε ραντεβού για αποτρίχωση παντού και φτιάξιμο νυχιών, μόλις τελειώσουμε θα πάμε σπίτι να κάνουμε μπάνιο,να ετοιμαστούμε,να φτιάξουμε μαλλι και πριν καν το καταλάβουμε τα αγόρια θα είναι κάτω περιμένοντας μας.» ξεκινάει έναν υπέροχο μονόλογο, ο οποίος να σημειωθεί πως δεν είναι απαραίτητος.
« Πάω να ντυθώ,δώσε μου 5.» της λέω και πάω στο δωμάτιο να ετοιμαστώ
Φοράω απλά ένα σορτσάκι με μπλούζα,τα παπούτσια μου,χτενίζομαι και παίρνω ότι χρειάζομαι για το βράδυ.
« Θα τα πούμε το βράδυ,εντάξει;» μου λέει ο Αχιλλέας πριν βγω από την κρεβατοκάμαρα
«Εντάξει.» λέω φιλώντας τον
« Καλή τύχη με την τρελή.» λέει λίγο πριν βγω από το σπίτι με την Κλειώ
Μπαίνουμε στο αμάξι της Κλειώ.
« Έχουμε τόσα να κάνουμε, ελπίζω να προλάβουμε.» λέει έχοντας τα μάτια της στον δρόμο
« Θα προλάβουμε.» της λέω
« Θα είναι ωραία,έτσι; Σήμερα εννοώ. Θα περάσουμε καλά;» αγχώνεται, φαίνεται ότι αγχώνεται
« Φυσικά και θα περάσουμε καλά. Αγχώνεσαι υπερβολικά χωρίς λόγο.» της λέω προσπαθώντας να την καθησυχάσω
Υπάρχει ησυχία για λίγο,μέχρι που την σπάει. « Πιστεύεις πως υπάρχει πιθανότητα για εμάς; Ξέρεις εννοώ εγώ και ο Ραφαηλ μαζί. Μπορεί να συμβεί;» με ρωτάει και με κοιτάει λες και κρέμεται από τα χείλη μου. Τον θέλει πολύ,όπως κι εκείνος φαίνεται να την θέλει.
![](https://img.wattpad.com/cover/207516763-288-k200683.jpg)
YOU ARE READING
Bad at forgetting [ Book 2 ]
Teen Fiction«Δεν ήσουν έτσι εσύ.. Άλλαξες.» μου λέει ο Αχιλλέας «Πώς τολμάς να λες κάτι τέτοιο;» απορώ, « Εσύ φταις,εσύ φταις για όλα αυτά. Έχεις ιδέα ποσό δύσκολα πέρασα;» τον ρωτάω « Ούτε για εμένα ήταν εύκολα.» λέει, αλλά δεν μπορώ να τον πιστέψω. Τον φαντά...