Bad at forgetting [ Book 2 ]

Σύντομα {38}

Axilleas pov

«Βρήκα που βρίσκεται.» λέει ο Αρχηγός καθώς μπαίνει στο στέκι. Επιτέλους,πέρασε μια βδομάδα που βρίσκεται ούτε που ξέρω

Μας λέει λεπτομέρειες. 

« Σε 3 μέρες τουλάχιστον, θα είναι πάλι μαζί μας. Έχω έναν δικό μας ανάμεσα τους,όποτε θα ενημερώσει την Αμέλια για το τι ετοιμάζουμε.» λέει ο Αρχηγός,επιτέλους καλά νέα

Όλοι πιάνουμε δουλειά και ετοιμάζομαι για την επιστροφή της Αμελιας. Πέρα όμως από την ετοιμασία για όταν την πάρουμε πίσω, πρέπει να της κάνω κι εγω κάτι σαν συγγνώμη που δεν μπόρεσα να την βγάλω από εκεί μέσα νωρίτερα. Ένας Θεός ξέρει τι της έχουν κάνει... Θα τον σκοτώσω τον μπάσταρδο,αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Amelias pov

Πέρασε μια βδομάδα από τότε που μπήκα εδώ μέσα. Τα πράγματα τις τελευταίες 3 μέρες αγρίεψαν,καθώς προσπαθήσω να το σκάσω. Κάποιες μελανιές και το σκισμένο χείλος μου είναι απόδειξη ότι δεν έπρεπε να το επιχειρήσω. Τώρα απλά κάθομαι στο κρεβάτι περιμένοντας ένα θαύμα ώστε να φύγω από εδώ μέσα. Δεν ξέρω καν τον τύπο που έβαλε ο Νίκος να με δείρει,προφανώς πάντως θα έβαζε κάποιον άλλον και δεν θα το έκανε ο ίδιος. Είναι τόσο κότα και πιστεύει πως είναι πολύ καλύτερος από τον οποιοδήποτε. Δεν είναι αυτός που είχα γνωρίσει στο λύκειο,δεν είναι αυτός με τον οποίο ήμουν στην Αγγλία. Είναι λες και είναι ένα εντελώς διαφορετικό άτομο.

Μπαίνει μέσα ένας τύπος και μου αφήνει φαγητό. Σκύβει προς εμένα.

« Θα έρθουν να σε βγάλουν πολύ σύντομα, να είσαι έτοιμη. Επίσης, ο Αχιλλέας μου είπε να σου πω πως όλα θα πάνε καλά.» μου λέει και φεύγει βιαστικά

Μιλάει σοβαρά ή τον έβαλε ο Νίκος να μου το πει; Αποκλείεται να τον έβαλε ο Νίκος, εκείνος πιστεύει πως όσο πιο γρήγορα αρχίζω να πιστεύω πως δεν θα έρθουν για εμένα θα πέσω πάλι πίσω στην αγκαλιά του.. όποτε έρχονται όντως. Έρχεται ο Αχιλλέας..

Για την ώρα όμως μπαίνει στο δωμάτιο ο Νίκος. « Πως είσαι;» με ρωτάει και κάθεται στην άκρη του κρεβατιού

« Νομίζεις πως θα με κρατήσεις εδώ για πάντα;» τον ρωτάω

« Δεν είμαι χαζός,όποτε προφανώς κι όχι.» απαντάει

« Ποτέ θα με αφήσεις να φύγω;» ρωτάω

« Ξέρεις πως δεν πρόκειται να σου πω,όποτε ας πούμε κάτι άλλο.» λέει

« Πως έγινες αρχηγός συμμορίας;» τον ρωτάω

« Το μόνο που χρειάζεσαι για να γίνεις αρχηγός είναι λεφτά,τα οποία τα είχα. Μετά όλα συνέβησαν από μόνα τους.» μου λέει

« Γιατί όμως;» ρωτάω

« Δεν έχει σημασία.» μου λέει

« Σ'αγαπουσα Νίκο,ακόμα κι όταν ήμουν με τον Αχιλλέα. Σ'αγαπουσα απλά όχι με τον ίδιο τρόπο που με αγαπούσες εσυ. Τώρα το μόνο που νιώθω για εσένα είναι αηδία.» του λέω με ειλικρίνεια

« Νιώθεις αηδία για εμένα και όχι για τον Αχιλλέα; Ο τύπος έχει σκοτώσει,έχει ληστέψει,έχει κάνει φρικτά πράγματα, για να μην αναφέρω πάλι το στοίχημα.» με προκαλεί

« Εκείνος μεγάλωσε έτσι,εσυ όχι. Εσυ μεγάλωσες και γνώριζες τι σημαίνει αγάπη. Εκείνος γνώριζε μόνο τι σημαίνει μίσος, βία. Είχες μια καλή ζωή,Νίκο. Την χαραμίσες και γιατί;» απορώ

« Για εσένα.» λέει και μέχρι πριν λίγες μέρες στην σκέψη πως όλο αυτό το κάνει για εμένα ένιωθα ενοχές, αλλά όχι πλέον.
Δεν μπορεί να μου ρίχνει το φταίξιμο της αλλαγής που αποφάσισε μόνος του να κάνει. Ναι,τον πλήγωσα αλλά ήξερε πως δεν το έκανα εσκεμμένα,ήξερε πως πλήγωσα κι εμένα πληγώνοντας τον.

« Όχι,μη το φορτώνεις σε εμένα αυτό που γίνεται.» τον προειδοποιώ

« Μα είναι η αλήθεια.» λέει

« Όχι,δεν είναι. Έτσι λες στον εαυτό σου για να μπορείς να κοιμάσαι πιο εύκολα τα βραδιά.» λέω με αηδία, «Δοκίμασε να παρεις την ευθύνη των πράξεων σου και μετά έλα μιλά μου.» του λέω

« Ξέρεις πως οι φίλοι σου δεν πρόκειται να έρθουν,ε;» αλλάζει θέμα

« Ότι νομίζεις.» του λέω

« Πέρασε μια βδομάδα,αν ήταν θα είχαν έρθει.» μου λέει

« Πίστευε ότι θες,ξέρω τον Αχιλλέα.» λέω και σηκώνεται για να φύγει. « Αν ήμουν στην θέση σου θα εξαφανιζόμουν.» του λέω πριν φύγει κοπανώντας την πόρτα πίσω του

Ελπίζω να έρθουν σύντομα.

Μου λείπει. Έχω να τον δω μια βδομάδα. Μου λείπει το άγγιγμα του,η φωνή του,μου λείπει να μου κάνει ερωτα,το γέλιο του,το χαμόγελο του. Μου λείπει εκείνος. Έχω συνηθίσει να είμαι κάθε μέρα μαζί του, σχεδόν όλη μέρα και τώρα που δεν είμαι μου φαίνεται περίεργο.. Δεν θέλω να είμαι μακριά του,όχι ξανά. Δεν νιώθω το ίδιο ασφαλής χωρίς εκείνον,αυτό ξέρω πως δεν είναι καλο αλλά δεν είναι κάτι το οποίο μπορώ να το ελέγξω.

Θέλω απλά να έρθει να με πάρει από εδώ μέσα, είχε δίκιο,άλλη φορά ίσως τον ακούσω πριν κάνω του κεφαλιού μου. Θέλω να βάλω τα κλάματα εδώ μέσα δεν μπορώ,νιώθω πως είμαι σε καραντίνα..

-anwnymh