Zawgyi
"ကိုကိုေရ....လိုအပ္တာေတြ ထည့္ထားၿပီးၿပီ။ဒီညေန flightနဲ႔ ဆင္းမွာမဟုတ္လား''
အဝတ္အစားေတြ ျပင္ဆင္ေပးေနရင္းမွ အရိပ္လွမ္းေျပာေတာ့ သမီးကို သိပ္ေနရင္းေခါင္းညိတ္ျပေလသည္။အရိပ္ႏွင့္ဆို မိ်ဳးစံုဂ်ီက်တတ္ေသာသမီးေလးက ကိုကို႔ကိုေတာ့ ေၾကာက္႐ွာတာမို႔ အထြန္႔မတက္ရဲ။မအားလြန္းလို႔သာ ကိုကို႔ကိုသိပ္ခိုင္းလိုက္ရေပမယ့္သမီးကိုေတာ့သနားမိသား။
"အင္း...အမ်ားႀကီး မထည့္ပါနဲ႔။ႏွစ္ရက္ေလာက္ပဲၾကာမဲ့ဟာကို"
"မဟုတ္တာကိုကိုရာ။မမနဲ႔လည္း မေတြ႔တာၾကာေနၿပီကို တစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ ေနေပါ့ကိုကိုရယ္။မမကလည္း ေတြ႔ခ်င္ေန႐ွာမွာ"
"လိုက္ခဲ့ပါလား။အရိပ္ က်န္ခဲ့မွာ ကိုကို စိတ္မခ်ဘူး."
ကိုကို႔စကားေၾကာင့္ အရိပ္ ျပံဳးမိသြားသည္။လြန္ခဲ့ေသာ ၉ႏွစ္ခန္႔က အရိပ္ကို ထားခဲ့ၿပီး မေျပာမဆိုထြက္သြားခဲ့တာ ဘယ္သူပါလိမ့္လို႔ ေမးမိခ်င္ပါရဲ႕။
"သမီးေလး႐ွိေသးတယ္ေလ....ေနာက္..ကြၽန္ေတာ္က ေလယာဥ္စီးရတာေခါင္းကိုက္တယ္။ကိုကိုသိရဲ႕သားနဲ႔ သမီးေလး မ်က္ႏွာျမင္တုန္းကေတာင္ အရိပ္ မလိုက္ရဘူးေလ''
ကိုကိုက အရိပ္ရဲ့ခနၶာကိုယ္ေလးကို ေပါင္ေပၚ ဆြဲထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ခါးကို ခပ္တင္းတင္း ေပြ႔ဖက္ထားေလသည္။ၿပီးမွ ခ်ဳပ္႐ိုးရာအျပည့္ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကို ဖြဖြကိုင္ၾကည့္ရင္း..
"အကုန္လံုး ကိုကို႔ေၾကာင့္ပါ....ကိုကို...မေကာင္းခဲ့လို႔''
"ေရာ္...ကြၽန္ေတာ့ ကိုကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပန္ၿပီ....ဒါက ကြၽန္ေတာ့ဘာသာကြၽန္ေတာ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာေလ။ကိုကို႔ေၾကာင့္မွ မဟုတ္တာ။ျပီးေတာ့...ကြၽန္ေတာ္ ကိုကို႔ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ သက္ေသျပလိုက္ရတာမို႔ ဒီဒဏ္ရာေတြအတြက္ ကြၽန္ေတာ္ေက်နပ္တယ္''
မ်က္ႏွာေလးကိုေမာ့ၿပီး ဝံ႔ဝံ႔ႂကြားႂကြားေလးေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုကိုက ျပံဳးကာၾကည့္ရင္း အရိပ္ရဲ႕နဖူးထက္ လက္ေခ်ာင္းသြယ္မ်ားျဖင့္ ဖိကိုင္လာေလသည္။
YOU ARE READING
ခ်စ္ျခင္းအသေခ်ၤ (ချစ်ခြင်းအသချေၤ)
Romanceသမီးေလးနဲ႔ အေဖႏွစ္ေယာက္တို႔ရဲ႕မိသားစုေလးတစ္ခုမွာ ျဖစ္တည္လာမဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔အတူ ေျဖ႐ွင္းရမဲ့ အခက္အခဲေတြကို စိတ္ကူးယဥ္ၿပီ ေရးခဖြဲ႔ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ကိုယ္သာ...ဒီလိုမိသားစုေလး ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရင္ဆိုတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ေလးနဲ႔ေပါ့..... စတင္သည့္ရက္..17.2.202...
