Zawgyi
ဖံုးကြယ္ထားရမလားဆိုတဲ့ စိတ္တစ္ခုနဲ႔ ပါးပါးကို ထားခဲ့ေပမဲ့ ေလယာဥ္ေပၚမွာတင္ အဆင္မေျပမႈက စေလၿပီ။ပါးပါးနဲ႔ဆို ဘယ္ေနရာသြားသြား မိုးရိပ္ကို တစ္ေယာက္တည္းမထား။ကားစီးတာေတာင္ ေဖတစ္ေယာက္တည္း ေ႐ွ႕မွာ ေမာင္းရၿပီး ပါးပါးကေတာ့ မိုးရိပ္ႏွင့္သာ အျမဲထိုင္ခဲ့သူ။ခုက် ႀကီးႀကီးနဲ႔ဦးအာကာက ေဘးခံုမွာထိုင္ၿပီး မိုးရိပ္ကေတာ့ တစ္ခံုသက္သက္။ႀကီးႀကီး အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ ျခံဝေရာက္ေရာက္ခ်င္းအေျပးလာႀကိဳသူက ႀကီးႀကီးသားေလး။မိုးရိက္ရဲ႕ ေမာင္ေလးပဲဆိုပါေတာ့။မေတြ႔ရတဲ့အေတာအတြင္း ပိုမိုျမင့္မားလာေသာအရပ္အေမာင္းႏွင့္ ေတာင့္တင္းေနေသာ ခႏၶာကိုယ္။ဒါေတာင္ မိုးရိပ္က အရပ္ျမင့္သူမို႔ မတိမ္းမယိမ္းျဖစ္ေနျခင္းပင္။
"မမတည္ၾကည္ လိုက္လာမယ္လို႔ ေမေမ ဖုန္းဆက္ထားလို႔ သား..ေစာင့္ေနတာ။ေဖေဖ ပစၥည္းေတြ ေပး။မမ အခန္းထဲ သားပို႔ေပးမယ္''
မိုးရိပ္လက္ထဲက အထုတ္ေတြေရာ ဦးအာကာလက္ထဲကအထုတ္ေတြကိုပါ ဆြဲယူလို႔ အိမ္ထဲဦးေဆာင္ဝင္သြားေသာ ထိုကေလးကို မိုးရိပ္အျမင္မၾကည္။သူကက် ေဖေဖရယ္ေမေမရယ္ေခၚခြင့္႐ိွၿပီး မိုးရိပ္ကက်ေတာ့ေရာ...။
"သမီးငယ္...ဒါ.သမီးငယ္ အခန္း။သားငယ္ အခန္းေသခ်ာ ႐ွင္းထားေပးလား''
"ဟုတ္ကဲ့ေမေမ...''
မိုးရိပ္ထက္ငယ္တဲ့ ကေလးက မိုးရိပ္ ေနဖို႔အခန္းကို ႐ွင္းထားေပးတာတဲ့လား။အခန္းထဲကို ဝင္ၾကည့္ေတာ့ ႐ွင္းသန္႔ေနတဲ့အျပင္ တစ္ခန္းလံုး ပန္းအနံ႔ေတြ သင္းေနေလသည္။
"အဆင္ေျပရဲ႕လား..မမ''
"အင္း...''
႐ွက္စရာေတာင္ ေကာင္းေသးသည္။မိုးရိပ္ကေတာ့ ခုအသက္အရြယ္အထိ အိပ္ခန္း႐ွင္းတယ္ဆိုတာ ဘာမွန္းပင္ မသိ။ပါးပါးကသာ မိုးရိပ္ ကိစၥ အရာရာကို စီမံေပးခဲ့တာမဟုတ္လား။
"သားငယ္...ေမေမတို႔ မ႐ွိတဲ့ရက္ေတြ အဆင္ေျပရဲ႕လား''
"ေျပပါတယ္...သားဘာသာ အဆင္ေျပတာ ခ်က္စားတယ္။ေစ်းလည္းမသြားရဘူးေလ။ေမေမ အကုန္ဝယ္ေပးထားခဲ့တာပဲကို...''
YOU ARE READING
ခ်စ္ျခင္းအသေခ်ၤ (ချစ်ခြင်းအသချေၤ)
Romanceသမီးေလးနဲ႔ အေဖႏွစ္ေယာက္တို႔ရဲ႕မိသားစုေလးတစ္ခုမွာ ျဖစ္တည္လာမဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔အတူ ေျဖ႐ွင္းရမဲ့ အခက္အခဲေတြကို စိတ္ကူးယဥ္ၿပီ ေရးခဖြဲ႔ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ကိုယ္သာ...ဒီလိုမိသားစုေလး ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရင္ဆိုတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ေလးနဲ႔ေပါ့..... စတင္သည့္ရက္..17.2.202...
