Zawgyi
"ငါႀကီးလာရင္ မမ ကိုလက္ထပ္မွာ သိလား ..တည္တံ႔"
"ေအာင္မယ္..အာကာရယ္။နင္ခုမွ ဘယ္အရြယ္ ႐ွိေသးလို႔လဲ။လက္ထပ္တယ္ဆိုတာေရာ နားလည္လို႔လား''
၁၄ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္မေလးရဲ႕ ေမးခြန္းကို ၉ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္ေလးက သြားက်ိဴးေလးေတြ ေပၚေအာင္ ရယ္ရင္း ျပန္ေျဖ႐ွာသည္။
"သိတယ္။ပါးပါးနဲ႔မားမားလို အျဖဴေရာင္ဝတ္စံုေလးေတြအတူတူဝတ္ၿပီးဧည့္သည္ေတြကို မုန္႔ေကြၽးမယ္။ၿပီးရင္ တစ္အိမ္တည္းအတူတူေနရမွာေလ''
ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ေကာင္ေလးရဲ႕လက္သြယ္သြယ္ေလးက ေကာင္မေလးရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြဆီ သြားခ်ိတ္တြယ္သည္။
"အဲ့ဒါလူႀကီးျဖစ္မွ လက္ထပ္ရတာေလ။နင္က ခုမွကေလးေလးပဲ႐ွိေသးတာကို''
"ဒါဆို.....သား လူႀကီးျဖစ္တဲ့အထိ မမ ေစာင့္ရမယ္ေနာ္..."
ေကာင္ေလးရဲ႕စကားကို ေကာင္မေလးက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သလို ေဘးကၾကည့္ေနသည့္ေကာင္ေလးကလည္း သက္ေသအေနျဖင့္ လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးကာ အားေပးေနေတာ့၏။
ဒီေန႔မွာေတာ့ ေကာင္ေလးေမ်ွာ္မွန္းထားသလိုျဖစ္လာတဲ့ေန႔ေပါ့။ေခါင္းညိတ္ဖူးခဲ့သည့္ ေကာင္မေလးကလည္း စင္ျမင့္ထက္မွာ အျဖဴေရာင္ဝတ္စံုေလးျဖင့္ သိပ္ကိုလွပလြန္းေနသည္။ကေလးဘဝကတည္းက ေျပာခဲ့ေသာစကားကို ဒီေန႔အထိတည္ေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ကိုယ့္အတြက္ တစ္ဦးတည္း႐ွိခဲ့ေသာအစ္မ။
ငယ္စဥ္ကတည္းက အထီးက်န္လြန္းသည့္ တည္တံ႔ဘဝထဲမွာ ဒီႏွစ္ေယာက္ကသာ တိုးတိုးေဖာ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ရြယ္တူသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သည့္အာကာက တည္တံ႔ရဲ႕ျပသနာတိုင္းကို သူမပါရင္မၿပီးေျဖ႐ွင္းေပးခဲ့သလို တည္တံ႔တို႔ႏွစ္ေယာက္မွားယြင္းတိုင္းလည္း ဆူဆူပူပူဆံုးမတတ္သူက မမ။
လက္စြပ္ခ်င္းဖလွယ္ေနသည့္ မမနဲ႔အာကာ့ကို ၾကည့္ၿပီး တည္တံ႔ရင္ထဲ ဝမ္းသာဝမ္းနည္းျခင္းခံစားခ်က္ႏွစ္ခုကေရာႁပြန္းေနသည္။မမကိုႏွေျမာေနျခင္းလား၊သို႔တည္းမဟုတ္ အာကာ့အတြက္ဇနီးေကာင္းေလးပိုင္ဆိုင္လိုက္ရ၍ ၾကည္ႏူးေပးျခင္းမ်ိဳးလားေတာ့ မေဝခြဲတတ္ေတာ့ေပ။
YOU ARE READING
ခ်စ္ျခင္းအသေခ်ၤ (ချစ်ခြင်းအသချေၤ)
Romanceသမီးေလးနဲ႔ အေဖႏွစ္ေယာက္တို႔ရဲ႕မိသားစုေလးတစ္ခုမွာ ျဖစ္တည္လာမဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔အတူ ေျဖ႐ွင္းရမဲ့ အခက္အခဲေတြကို စိတ္ကူးယဥ္ၿပီ ေရးခဖြဲ႔ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ကိုယ္သာ...ဒီလိုမိသားစုေလး ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရင္ဆိုတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ေလးနဲ႔ေပါ့..... စတင္သည့္ရက္..17.2.202...
