Zawgyi
ကမ္းေျခရဲ႕ အေငြ႔အသက္ကို အရိပ္ အလြန္ႏွစ္သက္သည္။ေလျပည္ေလး တျဖဴးျဖဴးႏွင့္က်ယ္ေျပာသည့္ ေရျပင္ႀကီးကို ေငးၾကည့္ေနရတာမ်ိဳးကိုလည္း အရိပ္ သေဘာက်၏။ဒါေၾကာင့္ ကိုကို႔ကို စိတ္ဆိုးမိစဥ္ကေတာင္ ငထက္ကို နားပူနားစာလုပ္ၿပီး ဒီအထိေရာက္ေအာင္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ေဘာလံုးတစ္လံုးျဖင့္ ကစားေနၾကေသာ မိသားစုငယ္ေလး။တိတိက်က် ေျပာရရင္ မမ ရယ္၊ကိုအာကာရယ္၊သားငယ္ေလးရယ္။ေနာက္..အရိပ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ သမီးငယ္။ခုလိုေလး ေပ်ာ္ရႊင္ေနရတာ ျမင္ရျပန္ေတာ့လည္း လြန္ခဲ့ေသာ အခ်ိန္ေတြက အတၱႀကီးစြာ ဖံုးကြယ္မိခဲ့ျခင္းအေပၚ ေနာင္တရမိသည္။
အစကတည္းကသာ သမီးကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာျပခဲ့လ်ွင္ ဒီလို ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ိဳး အေစာႀကီးကတည္းက ျမင္ရမွာ။ခုေတာ့ အရိပ္ရဲ႕အတၱ တစ္ခုအတြက္နဲ႔ မမနဲ႔ကိုအာကာလည္း ေရေျမျခားၿပီး အိမ္ရာထူေထာင္ခဲ့ရသလို ကိုယ့္ေျမမဟုတ္ေလေတာ့ အခက္အခဲလည္းမ်ားစြာ႐ွိခဲ့ၾက၏။
ပခံုးေပၚ သိုင္းဖက္လာသည့္ လက္တစ္စံုေၾကာင့္ အေတြးစက ျပတ္ေတာက္သြားရသည္။ဘယ္သူ႐ွိပါ့မလဲ။အရိပ္ရဲ႕အိမ္ဦးနတ္ျဖစ္ေသာ ကိုကိုပဲေပါ့။
"ဘာေတြေတြးေနတုန္း..ကေလး''
"ကိုကိုရယ္...အရိပ္က အသက္ ၄၀ျပည့္ေတာ့မွာေလ၊ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ကေလး ျဖစ္ရမွာလဲ.''
အရိပ္ရဲ႕ အေျပာေၾကာင့္ ကိုကိုက ရယ္ေလသည္။ကိုကို ရယ္ေနရင္ အင္မတန္ျကည့္ေကာင္းျပီး တည္ေနျပန္ေတာ့လည္း ခန္႔ခန့္ညားညားရွိလွသည္။သူမ်ား ၾကားရင္ ကိုယ့္ငါးခ်ဥ္ ကိုယ္ခ်ဥ္တယ္ ထင္ၾကမလားမသိ။ကိုကိုက ခုဆို ၄၀ကို ေတာ္ေတာ္ေက်ာ္လာခဲ့ၿပီေလ။ဒါေပမဲ့လည္း အရိပ္နဲ႔ စေတြ႔တုန္းကလို ေခ်ာဆဲ..ခန္႔ဆဲပင္.။
"အရိပ္ အသက္ႀကီးလာသလို ကိုကို႔အသက္ကေရာ ၿငိမ္ေနလို႔လား။အဲ့ေတာ့ ကိုကိုနဲ႔ ယွဥ္သေရြ႔ အရိပ္က ကိုကို႔ကေလးေလးပဲ။ကေလးေလးဆိုတဲ့အသံုးက္ို ေနာက္ထပ္ ၁၀ႏွစ္ ႏွစ္၂၀ၾကာသြားလည္း ကိုကိုက သံုးေနဦးမွာပဲ''
YOU ARE READING
ခ်စ္ျခင္းအသေခ်ၤ (ချစ်ခြင်းအသချေၤ)
Romanceသမီးေလးနဲ႔ အေဖႏွစ္ေယာက္တို႔ရဲ႕မိသားစုေလးတစ္ခုမွာ ျဖစ္တည္လာမဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔အတူ ေျဖ႐ွင္းရမဲ့ အခက္အခဲေတြကို စိတ္ကူးယဥ္ၿပီ ေရးခဖြဲ႔ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ကိုယ္သာ...ဒီလိုမိသားစုေလး ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရင္ဆိုတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ေလးနဲ႔ေပါ့..... စတင္သည့္ရက္..17.2.202...
