ခ်စ္ျခင္းအသေခ်ၤ (ချစ်ခြင်းအသချေၤ)

အပိုင္း ၉(Z & U)

Zawgyi

ခါတိုင္းဆို ႏြားႏို႔ေသာက္ၿပီးသည္နဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားေပမဲ့ ဒီေန႔မွ မ်က္စိကက်ယ္ေနေလသည္။ေပၿပီးအိပ္မရသည့္အဆံုး အခန္းမီးထဖြင့္ၿပီး ကုတင္ေပၚဒီအတိုင္းလွဲေနလိုက္၏။အရင္က ဒီအခန္းကို ပါးပါးသံုးခဲ့ေၾကာင္း နံရံထက္က ပံုရိပ္အခ်ိဳ႕ကိုၾကည့္လ်ွင္သိႏိုင္သည္။ဒီအခန္းကို မိုးရိပ္အတြက္ေပးခဲ့ေပမဲ့ အခန္းျပင္ဆင္ဖို႔ေတာ့ ေဖကခြင့္မျပဳခဲ့သလို မိုးရိပ္ကလည္း ပါးပါးရဲ႕ပံုရိပ္ေတြကိုမဖယ္႐ွားပစ္လိုေပ။

နံရံထက္မွာဝင့္ဝင့္ထည္ထည္ေနရာယူထားသည္က ပါးပါးႏွင့္ေဖ့ပံု။ပါးပါးက အေတာ္ပင္ ငယ္ေသးပံုရၿပီး အျဖဴအစိမ္းယူနီေဖာင္းကိုဝတ္ဆင္ထားကာ လက္ထဲမွာလည္း ဆုတံဆိပ္အႀကီးႀကီးကို ကိုင္ထားေသးသည္။မိုးရိပ္သိတတ္စကတည္းက နဖူးေပၚဆံပင္ေတြအုပ္မိုးခ်ထားတတ္သည့္ပါးပါးက ပံုထဲမွာေတာ့ ဆံပင္တိုကပ္ကပ္ကို ေသသပ္ေနေအာင္ၿဖီးထားေလသည္၊ေဖ့က္ိုၾကည့္ဦး။လက္ရွိမွာဆံပင္အေျပာင္သိမ္းျပီးေနတတ္သည္႔ေဖက ပံုထဲမွာေတာ့လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္လို႔ ဆံပင္အနည္းငယ္ နဖူးထက္ဝဲလ်က္၊

ပါးပါးဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ ဘာသာစံုဂုဏ္ထူးရတာေတာင္ ဆုအတူယူေပးမဲ့မိဘမ႐ွိလို႔ ေဖကလိုက္ေပးခဲ့ရတာတဲ့ေလ။ပံုထဲမွာ ေဖေရာပါးပါးေရာျပံဳးေနၿပီး ေဖ့ရဲ႔လက္ေလးတစ္ဖက္က ပါးပခံုးေပၚ သိုင္းတင္ထားေသးသည္၊ႏွစ္ေတြၾကာခဲ့ပါၿပီ။သို႔ေပမဲ့ ေဖနဲ႔ပါးပါးရဲ႕ အျပံဳးေတြက ယခုထက္တိုင္ ထိုေန႔ထိုရက္ကလို ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းေနဆဲ။ေဖနဲ႔ပါးပါးဆီကေန ေကာင္းတဲ့အခ်က္မွန္သမ်ွကို မိုးရိပ္က အျပည့္အဝရထားပံုပင္။

ပါးကေလ ေခြးလည္းခ်စ္တယ္ထင္ပါရဲ႕။နံရံထက္မွာအေမႊးပြေခြးေလးေတြရဲ႕ပံုေတြကလည္း အမ်ားႀကီး။ေခြးဆိုမွ..ဒီေန႔ေက်ာင္းမွာမိုးရိပ္ၾကံဳခဲ့တာကို သတိရမိသည္။ေက်ာင္းရဲ႕အေနာက္ေဆာင္ထဲမွာ ေခြးသားေပါက္တယ္ဆိုလို႔ မိုးရိပ္နဲ႔မ်က္ႏွာျဖဴသူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕ သြားေခ်ာင္းၾကည့္ၾကတာ တီခ်ယ္သိေတာ့ အကုန္လံုးတန္းစီၿပီးအဆူခံရပါေလေရာ။ေခြးမႀကီးက သားဆိပ္တက္ေနတာမို႔ လူကိုက္တတ္တယ္ဆိုေသာ စကားကိုနားမဝင္ဘဲ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာထိုင္ေနသည့္ေခြးထီးႀကီးကေလးေမြးမေမြးကိုသာ မိုးရိပ္သိခ်င္သည္။