ခ်စ္ျခင္းအသေခ်ၤ (ချစ်ခြင်းအသချေၤ)

အပိုင္း ၂၆(Z & U)

Zawgyi

အရက္ဆို အနံ႔ေတာင္ မခံႏိုင္သည့္ အရိပ္က ဘယ္သူအားကိုးနဲ႔မ်ားအရက္ေတြ လွိမ့္ေသာက္ေနပါလိမ့္။စင္ေပၚမွာကတည္းက တည္တံ့ကိုစိုက္ၾကည့္ေနၿပီး စင္ေအာက္ေရာက္ေတာ့လည္း ပ်က္ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနသည့္ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ တည္တံ႔ဆီ ေရာက္လာကာ စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ေနျပန္သည္။သူျမင္ျမင္သမ်ွက အမွန္မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ေနပံုပါပဲ။ေနာက္ေတာ့ တည္တံ႔ကိုေ႐ွာင္ကြင္းၿပီး အဝင္ဝတံခါးကေန တစ္လွမ္းခ်င္းထြက္သြားျပန္၏။ခုခ်ိန္မွာ အားလံုးလိုလိုက ေသာက္စားေပ်ာ္ပါးၿပီးကိုယ့္အာရံုနဲ႔ကိုယ္မို႔ တည္တံ႔႐ွိေနတာကို သတိမထားမိသလို အရိပ္သြားရာေနာက္ ထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္သြားျခင္းကိုလည္း မည္သူမွ အဖက္မလုပ္ၾကေပ။

ေ႐ွ႕ကေန ယိုင္ထိုးၿပီးေလ်ွာက္သြားေနတာမ်ား ခုပဲပစ္လဲေတာ့မလိုလို၊လမ္းကေတြ႔သမ်ွကိုပဲ ဝင္တိုက္ေတာ့မလိုလိုနဲ႔ အေနာက္ကေနၾကည့္ရင္း ကိုယ့္မွာ ရင္တမမ။တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ အရိပ္ရဲ႕ေျခလွမ္းေတြ တံု႔ခနဲရပ္သြားၿပီး..

"ကိုကိုနဲ႔ဆံုခဲ့တဲ့ေနရာေလး..။ဒီေနရာမွာ ငါ့ေျခေထာက္ ဒဏ္ရာကို ကိုကိုလုပ္ေပးခဲ့တာ''

ဘယ္သူမွမ႐ွိသည့္ သစ္ပင္ဘက္လွည့္ၿပီး လက္ဟန္ေျခဟန္ျဖင့္ ႐ွင္းျပေနသည့္အရိပ္။ႏွစ္ေတြၾကာခဲ့ၿပီဆိုေပမဲ့ ဒီေနရာ၊ဒီအုတ္ခံုေလးက မေျပာင္းလဲေသးပါလား။ဒီေနရာေလးမွာ အရိပ္နဲ႔တည္တံ႔စေတြ႔ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး လြန္ခဲ့ေသာအခ်ိန္ကဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးက ခုဆို ႏွစ္ဆယ္ကို ႏွစ္ႏွစ္မ်ွ စြန္းလာခဲ့ေခ်ၿပီ။

"အယ္..ဘယ္ကေရေတြက်။ဟိတ္..ငါ့အေပၚဘယ္သူေရေလာင္းခ်တာလဲကြ။ငါ့ကိုကိုမ႐ွိဘူးဆိုၿပီး ငါ့ကိုအႏိုင္က်င့္ခ်င္တာလား။ဟုတ္တယ္။ငါ့မွာ ငါ့ကိုကိုမ႐ွိေတာ့ဘူး။ငါ့ကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူးတဲ့။မိန္းမယူေတာ့မွာတဲ့..ကိုကိုေရ...ကြၽန္ေတာ့ဆီျပန္လာပါ။ကြၽန္ေတာ္လိမၼာပါၿပီ''

မိုးရာသီကာလမို႔ မိုးရြာတာကိုေတာင္ ရန္ေထာင္ခ်င္စရာအျဖစ္သတ္မွတ္ေနၿပီး တည္တံ႔ကိုပါ ေအာ္ဟစ္ေခၚဆိုေနျပန္သည္။အသံက်ယ္ေနရာကေန တျဖည္းျဖည္း တိုးဝင္သြားၿပီး တစ္စက္စက္က်ေနသည့္မိုးစက္ေတြၾကား ေခါင္းကိုငိုက္စိုက္ခ်ထားေလသည္။ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာရပ္ေနရာကေန သူ႔အနားသြားလိုက္ၿပီး မိုးစက္ေတြက်ေနသည့္ဦးေခါင္းငယ္ထက္ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္အုပ္မိုးထားလိုက္ေတာ့ ေမာ့ကာၾကည့္လာရင္း...