My Basket Ball Love Story (boyxboy) COMPLETED

Thirty-7: The Missing Love Letters

continuation....

"I won't, promise di na kita iiwan... ikaw ang reason kung bakit ako bumalik..."

Nang sabihin ko iyon ay agad na binunot nito ang sandata at nagulat ako dahil agad na tumalsik ang mga katas nito. Dahilan upang marinig ko ang malakas na sunod sunod na paghinga nito na halatang nakaraos na ito...

"AHHHHH AAahhhhh aaahhhhhh..."

Pagkatapos ay niyakap ako nito ng mahigpit at may bumulong ito sa akin nang.....

-----------------------

Alfred's POV

After our hot encounter last night ay agad na nakatulog si Anton sa sobrang pagod...

Kaya naman kahit na iika ika ako sa sakit ng aking likurang bahagi ay nagawa ko pang buhatin ito papunta sa kabilang kama kung saan dapat ito matulog.

Naalala ko pa ang huling sinabi nito sa akin ng ako ay yakapin nito, na talaga namang kinagulat ko.

"Alfred,.. tanggap ko naman ang lahat kasi alam kkng isa ito sa pagdadaanan natin pero bakit di ka man lang nagpaalam... hindi bakit di ka man lang gumawa ng way to communicate.... alam ko naman iyon... hindi naman ako tanga para di ko maisip na may nangyari kaya iniwan mo ako ng walang paalam... alam ko nagtiis ka din at nahirapan pero alam mo naman ang Address ko... alam mo naman ang lahat...

...ilang taon ako naghintay alam mo bang sobrang sama ng loob ko sa sarili ko... Ang sama sama ng loob ko sa iyo...

...Alfred, baby ko.. huhuhu...
...ang totoo, baby... OO, aamin na ako kasi matagal kong tinago ito dito.. dito sa dibdib ko...

...Alfred, never ako nagalit sa iyo, yes Masama ang loob ko sayo pero never akong nakaramdam ng galit sa iyo dahil ganoon kita kamahal. Pero bakit ganoon Alfred, bakit di ka man lang gumawa ng way kahit simpleng sulat lang na maaari kong panghawakan ay wala kang iniwan..

...alam mo ba yung letter na pinaabot mo kay Mark na may nakasulat na "I'M SORRY" ay nakatago pa rin at ingat na ingat akong wag masira dahil sa iyo galing iyon.. at iyon ang nag iisang alala ko bago ka mawala...

... kaya naman nagdecide na akong ligawan si Ella dahil siya ang naging balikat ko sa lahat ng wala ka, dahil nawalan na ako ng pag asang babalik ka pa...

... kaya naman nagsabi na din ako sa Mama ko na lumipat ng bahay dahil naaalala kita sa bawat sulok ng bahay namin..."

Pagkatapos noon ay umiyak na ito ng umiyak at siniksik ng husto ang sarili sa pamamagitan ng pagyakap ng mahigpit sa akin...

Natatawa nga ako sa aking isip dahil kanina lang ay para itong galit na galit na toro habang labas masok sa loob ko, Ngayon naman ay para itong batang nagsusumbong sa akin...

Hanggang sa makatulog na nga ito...

Ngayon nga ay nakaupo ako at nakaharap sa binatang nagbago ng ikot ng mundo ko.

............

Hinintay kong mag alas kwatro ng umaga dahil iyon ang tapos ng Operasyon/ Surgery ng taong kailangan kong tawagan.... si Mark. Isa na siyang Surgeon...

Matagal na ako sa Pilipinas pero wala pa sa mga kaibigan kk ang mini meet ko kaya naman ito ang unang beses na tatawagan ko ito.

"rriiinnnnggggg.... rinnggg... riiinnnnggg...."

Nakailang tawag ako dahil ayaw nitong sagutin ang tawag ko. Pero ang ugali nuto ay sasagutin na nito ang tawag oras na makalimang pilit kang tumawag.