Andrea | ✔️ GEPUBLICEERD

4/ kruisteken

"Je zit met wíe op de kamer?" Chloé plofte neer op het bed en keek haar vriendin stomverbaasd aan. Ze droeg enkel een lichtblauwe jeans en een crèmekleurige beha.

"Theo Marshall?"

"Hoe kan dat?" gilde Laurel, die zorgvuldig mascara aan het aanbrengen was in de badkamer en bijna haar oog eruit had gestoken bij het horen van Rees laatste nieuws. Ze sprong even rond en stampvoette met een tranend oog.

Ree sprong naast Chloé op bed en strekte zich volledig uit.

In het kleine uurtje dat Chloé en Laurel alleen waren geweest hadden ze de kans gegrepen om de hotelkamer al te markeren met kleren, stijltangen, opladers en nog meer essentiële rommel.

Ree kon er niets over zeggen. Als ze samen met een van hen een kamer toebedeeld had gekregen, waren haar spullen net zo ordelijk uitgepakt. Enkel omdat ze nu met Theo was ingedeeld, had Ree de impuls gevoeld alles zo netjes mogelijk te doen. Gewoon om te bewijzen dat ze niet echt zo'n sloddervos was. Of juist om dat feit te verdoezelen.

Ze duwde voorzichtig een kasjmieren sweater opzij en ging languit liggen. Haar Converses tikten tegen het voeteinde.

"Nou, blijkbaar dacht de hoteleigenaar dat ik beneden iets zou hebben hangen, omdat ik mijn voornaam deel met Andrea Bocelli," mompelde ze verklarend.

"Stom. Maar je hebt nu wel je eigen kamer?" vroeg Laurel, die bij nader inzien toch het mascaraborsteltje neerlegde en de uitgelopen eyeliner probeerde te deppen met een tissue.

"Nope." Ree veerde weer overeind. "Het hele hotel is volgeboekt, dus Theo mag tien dagen lang op de bank slapen."

Chloé's gezicht stond twijfelend. "Ik weet niet, Ree. Hij heeft een vriendin..."

Ree rolde met haar ogen. "En dan? Het is niet dat we opeens moeten trouwen na deze reis. Het is maar voor negen schamele nachten. Ik in bed, hij op de bank en het zal heel ongemakkelijk worden," zei ze, misschien scherper dan ze had bedoeld.

Chloé hief haar handen op. "Oké, oké. Ik bedoelde er niets mee. Het zal wel in orde komen. Tenslotte heeft hij een vriendin," zei ze sussend. Alsof dat feit alle mogelijke problemen zou verklaren én voorkomen.

Ree beet op haar lip en knikte, terwijl ze afwezig over Chloés schouder keek. De fluorescerende cijfers van Laurels roze reiswekker gaven aan dat ze nog exact een halve minuut hadden voor ze beneden in de lobby zouden moeten staan.

"Shit, dames! We moeten naar beneden!"

Wat volgde was een chaotische draaikolk van kleren. Chloé probeerde drie verschillende bloesjes tegelijkertijd aan te trekken en Laurel haastte zich uit de badkamer en zocht in een stapel kleren naar een jumper.

Ree stond al aan de deur en keek meewarig naar het kleed- proces van haar vriendinnen. Hijgend kwamen ze - aangekleed - aangehold. Misschien was het nog niet zo slecht om bij een jongen op de kamer te liggen, bedacht Ree toen Laurel de deur achter hen sloot.

Voordat ze Rome introkken, kregen de studenten eerst een uitgebreid ontbijtbuffet. Ree legde een paar druiven op haar bord en koos verder voor een kom volkoren ontbijtgranen met melk.

"Hey Ree." Naast haar verscheen Finn, met een grijns van oor tot oor die weinig goeds voorspelde. In zijn handen had hij een groot bord volgeladen met spek en eieren.

"Kop dicht, Finn," mompelde ze terwijl ze hem passeerde en neerplofte aan een leeg tafeltje.

"Nee, nee." Finn ging naast haar zitten. "Jij samen op de kamer met Theo Marshall?" Een nieuwe grijns volgde.

"Hoe weet je dat nou weer?" vroeg Ree terwijl ze in een druif beet.

"Omdat Theo het me net zelf heeft verteld." Hij knikte naar Theo, die enkele plaatsen verderop zat en geanimeerd met Steven praatte, nadrukkelijk elk oogcontact met Ree vermijdend. Hij was vast aan het praten over Romeinse pleinen of iets anders waar Ree dolgraag meer over wilde horen.