Andrea | ✔️ GEPUBLICEERD

19/ toestemming

Ree nam kleine lepeltjes van haar tiramisu. Het glas rode wijn voor haar was bijna leeg, met enkel nog een bodempje droesem.

De groep studenten zat dicht bij het Pantheon in een klein restaurantje. Het was een van Jenkins' favoriete adresjes hier in Rome - ze had speciaal gereserveerd om zeker te zijn van een plaatsje - en het eten was bijgevolg ook uitstekend geweest. Als er iets was dat de studenten Jenkins konden nageven, dan was dat wel dat Jenkins wist waar het goed vertoeven was.

Tegenover Ree zaten Laurel en Chloé. Chloé wierp steeds bezorgde blikken op Ree, maar Ree had meer interesse in het ontleden van haar halfgesmolten dessert dan dat ze de blik van Chloé zou ontmoeten.

Haar vingers trilden. Wat moest Ree in godsnaam gaan zeggen tegen haar vriendinnen?

'Hey, toen jullie even niet keken gisterenavond op de dansvloer, heb ik Theo vol op zijn bek genomen en hij kan echt heerlijk zoenen en nu kan ik enkel denken aan meer, meer en nog veel meer. Het feit dat hij een vriendin heeft interesseert me echt geen reet. Oh, en hij is superschattig als hij slaapt.'

Dat laatste moest Ree echt zeggen als ze wilde klinken als een enge stalker, à la Edward Cullen.

Zuchtend stak Ree een hap tiramisu in haar mond en likte het lepeltje schoon. De smaak van amaretto verspreidde zich door- heen haar mond en haar smaakpapillen knikten goedkeurend.

Rondom de drie vriendinnen zaten de anderen opgewonden te praten. Vanuit haar ooghoeken kon Ree zien hoe Theo zachtjes met Finn praatte.

"Dus, Ree?"

Met het gevoel dat ze betrapt was op het kijken naar filmpjes van Enrique Iglesias en consorten uit de beginjaren van deze eeuw, keek Ree op. Haar wangen gloeiden en ze voelde hoe schuldgevoel zich doorheen haar hele lichaam verspreidde.

Voor haar keek Chloé haar vriendelijk maar streng aan. Haar 'leerkrachtenblik' noemden Ree en Laurel het vaak lachend. Nu was er helemaal niets grappigs aan.

"Wat is er vandaag met je aan de hand?" vroeg Chloé op een aardige maar doortastende toon.

Ree aarzelde. Wat als haar vriendinnen haar zouden uitspuwen en uitschelden? Ree knipperde even met haar ogen en schudde die gedachte resoluut van zich af. Nee, dit waren haar beste vriendinnen. Ze hielden elkaars haren vast als ze tijdens het uitgaan iets te diep in het glas hadden gekeken. Ze zouden haar nooit uitlachen.

Ree haalde diep adem en ze vertelde Chloé en Laurel het volledige verhaal. De meisjes luisterden ademloos terwijl Ree haar hart uitstortte over haar hopeloze verliefdheid voor Theo die zich de laatste dagen in een exponentieel tempo had ontwikkeld.

Nadat Ree alles had verteld, bleef het stil tussen de drie meisjes. Ree voelde hoe haar ogen begonnen te tranen.

"Ik wilde dit echt niet," snikte ze half. Ree deed alle moeite van de wereld om haar tranen te bedwingen.

Chloé nam Rees hand vast. "We weten het, Ree. Het is gewoon een enorme irritante kut-situatie." Laurel knikte instemmend.

"Dus, jullie zijn niet boos op mij?" vroeg Ree verbaasd. Ze knipperde met haar ogen en haar blik flitste van Chloé naar Laurel.

"Nee? Hoe kom je daar nu weer bij?" Laurel rolde met haar ogen.

"Nou, omdat Theo een vriendin heeft," wees Ree hen op de meest logische en voor de hand liggende reden. Chloé had het haar bij het begin van deze reis zowat ingepeperd.

"En dan? Relaties kunnen stukgaan, schepen vergaan," wuifde Laurel het excuus weg. Rees mond zakte open. Dit had ze nooit van Laurel verwacht. Chloé knikte goedkeurend bij Laurels woorden. Ze had geprobeerd Ree op andere gedachten te brengen, maar dat was niet gelukt. Nu konden ze haar enkel steunen.