Andrea | ✔️ GEPUBLICEERD

10/ alcoholwaas

Ree wist verdomd goed dat ze met vuur speelde.

Maar ze kon niet ophouden het moment opnieuw en opnieuw in haar hoofd te laten afspelen.

Ze zag alles weer haarscherp voor haar netvlies. De zachte blik in zijn ogen. De weerkaatsing van de zon. De ruïnes, verbrokkeld, als een laatste verlaten hoop. Alsof alles al tot stof was vergaan.

Ze kon de muziek weer horen. Zijn lichte aanraking weer voelen. Haar hele wezen verlangde naar meer. Ze snakte naar meer. Ze wilde zijn huid op de hare voelen. Verdrinken in zijn ogen.

Haar ademhaling versnelde en haar hartslag ging omhoog, ondanks de koude douchestralen op haar naakte lichaam.

Beschaamd sloeg ze haar ogen neer. Hoe kon ze zich zo laten meeslepen? Theo had verdomme een vriendin! Ging ze nu echt iemand verleiden die een vriendin had?

Ree walgde van zichzelf. Dit was niet wie ze was. Ze was niet het type meisje dat een relatiebreuk veroorzaakte of het type dat zich daartoe wilde verlagen.

Dat soort meisjes verafschuwde ze. Van mannen die bezet waren, bleef je met je handen af. Zo simpel was het. Er waren meer dan genoeg vissen in de zee.

Althans zo had ze gedacht, tot het haar nu zelf overkwam.

Dit had Ree nog nooit gevoeld. De manier waarop ze met elkaar praatten als ze alleen waren. Hoe hij haar steeds met zijn kennis onder tafel wist te praten. Hoe hij met zijn lach haar binnenste deed oplichten.

Haar gedachten sprongen terug naar gisterenavond. Toen ze samen over de Romeinse terrasjes hadden gewandeld. Hoe ze zich had gevoeld, hoe hij naar haar had gekeken en hoe ze samen hadden gepraat.

Stop, kappen, Ree! schreeuwde ze zichzelf toe. Van pure machteloosheid liet ze haar hoofd tegen de tegels van de douche zakken.

De koele tegels hielpen niet veel. Ree duwde haar hele lichaam ertegen, hopend dat de koelte ervan haar verstand zou bevriezen zodat ze geen domme dingen zou doen.

Wat had ze gedaan?

Gelukkig voor Ree had Theo genoeg verstand bij elkaar gesprokkeld om te beseffen dat hij niet bij haar in de buurt kon blijven.

Zodra hij het hotel was ingegaan, in het kielzog van Ree, was hij doorgelopen naar de kamer van Finn en Daniel.

Momenteel stond Daniel onder de douche. Finn zat op het bed een sigaret te rollen en hijzelf zat op de grond te bladeren in een oude misdaadthriller die Finn had laten rondslingeren.

"Hangen hier ergens rookdetectors?" vroeg Finn terwijl hij zijn velletje dicht likte.

Theo schudde zijn hoofd. "We zitten in Italië. Geen rookdetectors in een politiek corrupt land dat minstens tien jaar achterop hopt."

Finn grijnsde en stak de sigaret op. De geur van tabak verspreidde zich in de kamer en Finn leunde achteruit.

Theo was net iets te geïnteresseerd in het boek naar zijn mening. Finn kneep zijn ogen tot spleetjes en bekeek zijn vriend aandachtig. De hele dag door had hij al de aantrekkingskracht tussen zijn vriend en Ree opgemerkt.

"Laat Ree je nog altijd op de bank slapen?" vroeg hij voordat hij een nieuw trekje nam. Finn wist niet wat hij ervan moest denken.

"We wisselen af," loog Theo haastig, zonder zijn ogen van de pagina af te wenden.

Finn betwijfelde het sterk. Ree had er te opgewekt uitgezien om de hele nacht op een steenharde bank te hebben geslapen. En Ree zag er ook niet uit als iemand die zonder een gevecht haar geliefd bed zou opgeven. Daarvoor kende hij haar net iets te goed.