Andrea | ✔️ GEPUBLICEERD

5/ ontsnapping

Die avond stond er een licht avondmaal in het hotel op het programma. Niemand van de groep klaagde - iedereen was maar al te blij om vroeg onder de wol te kunnen kruipen na een lange dag wandelen.

Na het Piazza Navona hadden ze ook al de buitenkant van het Pantheon bestudeerd in de volle zon. Morgen zouden ze de binnenkant mogen bezichtigen, dat had Jenkins hen opgewekt meegedeeld zodra alle studenten aan tafel zaten.

Normaal gezien zou zo'n vooruitzicht - het interieur van het Pantheon - met gejuich onthaald zijn geweest. Maar zelfs Daniel had slechts zwakjes geknikt en zich verder over zijn spaghetti carbonara gebogen. Het enige dat door ieders gedachten spookte was een warme douche en daarna een zalig bed.

Zodra iedereen genoeg had gegeten - het was abnormaal stil geweest aan tafel - sjokten de studenten een voor een naar hun kamers.

Enkel Ree en Theo waren gespannen. Aan tafel, tussen de lome gesprekken van haar vriendinnen door, had Ree het feit dat ze de hele nacht met Theo alleen op een kamer moest door- brengen min of meer kunnen negeren.

Maar nu, terwijl ze samen op de lift wachtten - ze waren allebei te moe om de trappen te nemen - was dat feit recht voor haar neus opgedoken. Theo stond naast haar, verzonken in gedachten. Zijn postuur wierp een schaduw over haar heen.

Ree merkte dat ze nerveus van hem werd. Ook al stond hij niet te dicht, noch te ver bij haar vandaan, ze kon zijn aanwezigheid voelen. Ree was zich zo van hem bewust, dat ze bijna een sprongetje van schrik maakte toen de lift zich eindelijk aankondigde met een luide ping die door de stilte sneed. Theo glimlachte enkel naar haar, meewarig. Ze schaamde zich dood. Met een rood hoofd volgde ze hem de kleine ruimte in.

Theo leunde tegen de zijkant, zijn armen gekruist. De liftdeuren gleden soepel dicht.

"Weet je," zei Ree, "ga jij je maar eerst douchen. Ik ga wel even bij Chloé en Laurel langs."

Het laatste wat ze wilde was op minder dan twee meter afstand zijn als ze wist dat Theo naakt onder de douche stond. Haar blos werd dieper en ze bestudeerde de toppen van haar Converses aandachtig.

Theo knikte, maar zei niets.

Hij had Andrea al de hele dag in de gaten gehouden. Sinds hij haar op de kerkbank had zien zitten, met haar ogen gesloten en haar hoofd rustend op haar gevouwen handen, alsof ze aan het bidden was, had ze hem niet meer losgelaten.

Het is maar voor tien dagen, troostte hij zichzelf. Dan kon hij het raadsel 'Andrea' weer vergeten en teruggaan naar zijn gewone leventje. En zijn eigen bed.

De liftdeuren gingen open en Andrea schoot weg, richting haar vriendinnen.

Theo schudde zijn hoofd. Als hij niet beter wist, zou hij denken dat Andrea bang voor hem was. Met zijn handen in zijn zakken slenterde hij door de gang en zocht in zijn broekzak naar de kamersleutel.

Eenmaal in de kamer ging hij niet meteen naar de badkamer. Hij had veel over Andrea gehoord van Finn en andere studenten. Waar ze het allemaal roerend eens over waren geweest was het feit dat Andrea altijd te laat kwam en de tijd snel uit het oog verloor. Een eigenschap waar Theo haar nu dankbaar voor was.

Uit gewoonte checkte hij eerst zijn mails en Facebook- account. Lise, zijn vriendin, studeerde dicht bij Kopenhagen. Hij had geen nieuwe berichten of e-mails. Wel had hij een nieuwe melding ontvangen over het feit dat Lise 54 foto's aan haar album 'Erasmus' had toegevoegd.

Theo probeerde zichzelf ervan te weerhouden erop te klikken, maar beter weten was niet hetzelfde als beter doen.

Op elke foto stond Lise glimlachend met andere studenten uit verschillende landen. Sommige jongens kwamen meerdere keren voor op de foto's, maar daar gaf Theo niet om.