Andrea | ✔️ GEPUBLICEERD

7/ gedachtestroom

"Je komt toch ook mee, niet, Ree?"

Ree keek op. Ze zette haar glas limoncello neer en trok haar zijden bloesje wat naar beneden. Het kledingstuk had de neiging altijd naar haar middel op te kruipen.

"Wat zijn de plannen?" vroeg ze. Haar wijsvinger tikte nadenkend tegen haar lippen.

Chloé, die tegenover haar zat, glimlachte geheimzinnig. "We gaan zo nog naar een wijnbar, met een paar anderen." Chloé droeg een prachtig wit jurkje dat mooi afstak tegen haar donkerblauwe ogen en blonde haren.

"Wie gaat allemaal mee?" vroeg Ree, terwijl haar vriendin onderzoekend aankeek. Ze had wel zin in een glas wijn. Na het eten had Jenkins voor elke student nog een glas limoncello besteld, maar Ree hield niet zo van de smaak. Alles was goed om dat door te spoelen.

"Oh, gewoon, wij met z'n vieren en Finn en Theo zeiden dat ze ook graag meewilden."

Ree nam nog een slokje limoncello en trok een vies gezicht. "Dat is goed voor mij. Ik ga het wel niet te laat maken," voegde ze eraan toe. Het tikte langzaam tegen twaalf uur aan.

Morgenvroeg stond het Forum Romanum op het programma en dat wilde Ree zo katerloos mogelijk beleven. Tijdens het avondeten had ze ook al redelijk wat gedronken. Ze voelde hoe de alcohol haar moe maakte, waarschijnlijk gezien de voor- gaande, korte nachten en het vele wandelen de afgelopen twee dagen. Dat begon zijn sporen na te laten. Ze kon haar gewoonten als nachtbraker op die manier niet volhouden.

"Top. We gaan zodra we worden losgelaten door Jenkins." Chloé grijnsde en naast haar stak Daniel zijn duimen naar Ree op. Ree glimlachte halfhartig en draaide met haar ringvinger rondjes op de rand van het glas limoncello.

Op dit moment waren ze nog allemaal in het restaurant waar hun professor hen mee naartoe had genomen om samen te eten, een verplichting die iedereen met liefde nakwam. Voor haar stond nog een bordje met dessert, waar Ree bewust extra lang over deed. Ze stopte de laatste hap tiramisu in haar mond - die goddelijk was. Al het eten was tien keer beter in Italië dan in Londen.

Aan de overkant van de tafel gaf Laurel haar een knipoog. Ree knipoogde terug. Opeens voelde ze hoe ze weer wakker werd.

Ook Laurel grijnsde breed. Hun eerste echte avond in Rome, daarvoor zouden ze nog niet gaan slapen. Samen naar een wijnbar gaan zou de ideale afsluiter zijn van de eerste volledige dag.

Na een eerste glas in de wijnbar hield Ree het al voor bekeken. De alcohol maakte dat ze zich licht beneveld in haar hoofd voelde. Niet aangeschoten - aangezien ze zich van haar daden nog bewust was - maar toch al prettig verdoofd. Net op die ongeschreven grens. Te weinig om te genieten van geheel aangeschoten - oké - dronken mensen en te veel om nog verantwoord achter het stuur te kruipen.

"Dames," zei Ree, terwijl ze opstond. Even wankelde ze op haar benen, maar ze hervond al snel haar evenwicht. Daniel grijnsde breed, wat hem een tik van Ree opleverde. "Ik ga slapen. Morgen beter."

"Geef je nu al op, Ree?!" Dat was Finn, die haar aanstaarde vanachter een Carlsberg. Hij had veel over Rees drankprestaties gehoord en had ernaar uitgekeken om haar lazarus onder tafel te drinken tijdens deze reis.

"Kop dicht, Finn. Ik drink je zo onder tafel. Begin al maar te trainen voor morgen," dreigde het meisje.

Finn lachte hardop bij dat dreigement en Ree nam het zichzelf heilig voor de volgende avond goed door te drinken in de cocktailbar die vlak bij het hotel lag. Morgen zou hij niet meer lachen.

Chloé omhelsde Ree alvorens ze zich weer concentreerde op haar drankje. "Slaapwel meid!" zei Laurel, voordat ze haar glas aan haar lippen zette en het in een keer uitdronk. Daniel applaudisseerde en volgde haar voorbeeld. De volledige tafel begon te joelen.