PA FAJ

Kapitulli 12

Kishim ngelur te shtangur te gjithe. Ishte nje shkaterrim total per mua. Gjate gjithe ksaj kohe e kisha pasur rrotull gjarprin dhe as qe e dija.

U kthyem ne vete nga zilja qe ra. Fillova po dridhesha. Une nuk prisja asnjeri tjeter. Te gjithe ishin ketu. Nuk doja as ti afrohesha deres. Babi u cua gjithe nerva dhe shkoi te shikonte kush ishte. Nuk e kisha pare asnjehere babin aq te nevrikosur. Hapi deren dhe perballe tij qendronte Dajushi im i dashur. Pash habi ne syte e tij. Me siguri qe nuk e dinte qe kishin ardhur prinderit. Falenderova zotin qe ata ishin aty. Falenderova zotin qe gjithe shoqeria ime ishte aty sepse nuk e di cdo te me kishte bere. Mendova gjithmone me te keqen sepse une cfare nuk prisja nga ai.
Babi i dha nje grusht aq te forte qe me siguri do e mbante mend per gjithe jeten. U cua nga dyshemeja me fytyren e gjakosur dhe u largua duke na kercenuar si te ishim ne ne faj dhe jo ai.
Kisha ngrire e gjitha.

 Kisha qene shume e qete gjate gjithe ksaj kohe. Jeta ime po shkonte mire. U diplomova ne degen qe doja. Kisha familjen gjithmone krah. Dhe nje shoqeri qe te gjithe do e kishin zili. Pse duhet qe ai te shfaqej serisht? Ne kete menyre. Duke ma kthyer jeten perseri permbys.

Te nesermen mami me Leon dhe Brunen u larguan. Kurse babai vetem tha dicka dhe nuk e hapi me gojen.
-Une nuk kthehem ne Shqiperi nderkohe qe ai plere eshte verdalle.
Me ngushellonte fakti qe babi nuk do me linte vetem edhe pse Leo i ishte lutur qe te rrinte ai. Do me bente mire ca kohe vetem me babin.
U mblodha nje grusht edhe u mbeshteta ne kraharorin e tij.
-Kam frike ba. Kam frike te dal jashte.
Ai thjesht me shtrengoi fort dhe nuk tha asgje.

Kishte mbetur dhe nje muaj qe ti rikthehesha jetes normale. 15 shtatori ishte vetem nje muaj larg. Me duhet te vazhdoja Bachelorin. Ditet po kalonin shume shpejt. Dukej sikur koha nuk ishte ne favorin tim sepse sa me shume friksohesha une aq me shpejt kalonte ajo.

Shtatori erdhi. Ne ate date duhet te paraqitesha ne nje zyre per regjistrim. Isha shume e trembur. Nuk kisha ven gjume ne sy qe nga 14 Gushti. Qe nga ditlindja ime nuk mundesha te flija sepse kisha shume makthe qe me benin te zgjohesha me gulcime.
Babi mori nje makine me qera per sa kohe do te qendronte aty. Hipa ne makine duke e mbyllur deren me shpejtesi. Shikoja rreth e rrotull. Ne celular degjova nje njoftim.
Babai ma mori me te shpejte nga dora. Mendova se mos ishte ndonje nga miqt e mi por jo. Ishte ai.

AI e lexoi me te shpejte se cfare shkruante ne tekstin e sapo derguar dhe e fshiu. Pastaj ma dha mua telefonin dhe nuk foli asnje fjale. Me shqetesonte shum e im ate. Sigurohej qe une te ushqehesha por vete nuk hante. E kisha ven re qe ishte dobesuar shume dhe nuk kujdesej fare per veten. Kohet e fundit kishte dhe nje kolle te keqe por nuk degjonte te shkonte te vizitohej duke me thene qe ishte ftohur se kishte nderruar klimen. Fliste rralle. Perpiqesha ti nxirja mamit ndonje fjale qe mund ti kishte thene ai kur kishin folur por asgje. As mami nuk me thoshte. Vertet ne fillim mendova se babi po e bente gjithe kte qe te me shikonte mua mire dhe mos te me linte vetem,por me vone po filloja te mendoja se ai e kishte nje plan per kte.

E degjova teksa fliste neper dhembe por nuk i kuptova asnje fjale.
Me la tek zyra e regjistrimeve dhe priti derisa te futesha brenda duke me thene qe do vinte te me merte per gjysme ore dhe te mos dilja qe andej.
Aq ishte. Kupa ishte mbushur. Mendoja se ai po me fshihte dicka.
Dola nga zyra pa folur me asnje. Gjeta nje taksi dhe e ndoqa babin. Po me dukej vetja si neper filma.
Ishte shume e cuditshme gjithe kjo qe po ndodhte por nese babi me te vertet po fshihte dicka nga une dihej qe kishte te bente me ate pleren dhe babi mund te ishte ne rrezik. Duhet ta ndaloja.
Shoferi taksise me tha se dikush po na ndiqte.
Po me dukej gjithcka si horror. Une qe po ndiqja babin dhe nderkohe dikush tjeter po me ndiqte mua.
Pastaj e njejta makine qe po na ndiqte kaloi anash nesh dhe po perpiqej te komunikonte dicka me shoferin. Shoferi hapi krahun dhe e ndaloi makinen. Isha e tmerruar. Nuk e dija se ku ndodhesha dhe makina e babit na humbi nga syte. Pastaj pash edhe makinen tjeter qe ndaloi.
Ishte ai. Shoferi i taksise i hipi makines dhe u largua.
Bera te merja telefonin por ai afrua dhe ma hodhi tutje.

E kisha dhjere muhabetin. Nuk duhet te isha larguar nga zyra. Duhet ta kisha mar me mend qe ai po bente ndonje kurth. Kushedi sa e kishte pritur diten qe te dilja nga shtepia.
-MOS GUXO TE ME AFROHESH EDMOND.
-PSE VOGELUSHE? NUK TE KA MAR MALLI PER DAJEN?
-ASKEND SE MER MALLI PER TY.
-E DI. GRUAJA ME DY FEMIJET ME BRAKTISEN. PO TI KISHTE MARE MALLI DO TE KTHEHESHIN.
-ASNJE NUK MER MALLI PER TY SEPSE TI JE NJE FLLIQESIRE QE MERITON TE VDESESH VETEM. JE NJE PACAVURE QE MERITON TE DIGJESH PER SE GJALLI. JE NJE....

Nuk arrita ta mbaroja fjalen sepse ndjeva doren e tij tek me shtrengonte nofullen. Pastaj me puthi. Po perpiqesha ta shtyja por nuk mundja. Ishte me i forte se une. Pastaj me kapi per flokesh dhe me futi ne makine.

-TANI DO TE VISH ME MUA. ME EKSITOVE ME REZISTENCEN TENDE. SI THUA SIKUR TE BEJM PAK QEF BASHK?
Fillova te qaja. Nuk kisha nga tja mbaja. Telefonin nuk e kisha aty. Hodha syte rreth e rrotull. Asgje me te cilen mund ta gjuaja qe te ikja. Pastaj ai u fut ne makine dhe ndezi makinen. Filloi ti binte telefoni. Me sakt ishte i imi dhe ai e kishte ne xhep. Nuk e di se si.
-ALO BABUSHI. NESE PO KERKON TE VOGLEN TENDE E KAM NJE IDE SE KU MUND TE JETE.

Nuk arrija ta degjoja se cfare po thoshte babi.
-NESE E DO BUKUROSHEN TENDE HAJDE DHE MERE NE BUCHEN NE OREN 15 NGJITUR ME RESTORANT BRUNNEGUGGER. MOS NA MER ME NE TELEFON PERPARA ASAJ ORE SEPSE DO JEMI SHUME TE ZENE. NXITO BABUSH SE KE VETEM 6 ORE KOHE. HHAHHAHAHA NE DO JEMI DUKE BERE SHUME QEF KESHTU QE MOS U NXITO ME TE VERTETE. MERE SHTRUAR KA KOHE.

Isha e pafuqishme. Nuk mund te luftoja per veten time me. Gjeja e fundit qe mbaja mend eshte nje goditje e forte mbas koke dhe pastaj u zgjova gjysem lakuriq ne nje dhome qe nuk e njihja.

Nuk mund te luftoja per veten time me.