PA FAJ

Kapitulli 28

Gjithmone thone qe koha iken sa hap e mbyll syte. Dhe ishte mese e vertete. Tre vite kishin kaluar shume shpejt. Gjithcka ishte shume mire. Shume e qete. Puna shkonte per mrekulli.

Isha e kenaqur me gjithe cka kisha arritur ne jete.
-Cpo mendon ne kte ore te vone,-me tha Fatjoni qe ishte shtrire anash meje me laptop.
-Po mendoj se sa shpejt kaloi koha. Tre vite iken si me magji.
-Kshu kalon koha kur je me mua,-qeshi.
-Je shume modest. Me ngjethe mishin.

Ai u cua dhe me puthi lehte ne qafe.

-Ironite e tua me ngjethin mua.
-Cfare po kerkon ti tani? Pse po servilosesh?
-Dua te te ha pak.
-Ik se ka gjelle me bishtaja ne frigorifer.
-E ke vene re dhe ti qe jemi bere si nje cift i martuar prej vitesh?
-Kshu fillon dhe behet gjithcka Fatush. Kemi kater vite qe bashkejetojm, eshte normale.
-Jemi bere si moter dhe vella.
-Mos e thuaj me ate.
-Po do e them. Ne jetojme ne nje shtepi. Hame bashke. Fleme ne nje krevat bashke por nuk jemi si nje cift normal. Mendon se me mjafton te te puth? Dhe te luajme shtepiash si femijet e vegjel?
-Ah dmth ti po me sulmon tani? Po me ben mua fajtore?
-Po nuk jam une ai qe ka frike te hedhi hapa ketu?

Nuk e njihja me Fatjonin. Nuk e kuptoja pse dreqin po sillej ashtu. Ose me sakte e kuptoja por ai asnjehere nuk me ishte kthyer ne ate menyre kur binte llafi per intimitetin.

-Epo e di cfare mendoj une? Meqe nuk ke ku te shfryhesh shko paguaj ndonje te te bej qefin. Shkerdhate.

Gjerat degraduan shume.

-Me fal te lutem Kle. Nuk doja.
-Nuk doje? Nuk doje? Epo ja qe e the. Edhe kjo do te thote qe e ke menduar gjate gjithe kohes. Dhe thjesht nuk e thoje por e mbaje brenda. Te ma kishe thene qe ne fillim qe ta dija se ca njeriu je.
-Po kjo qe sapo thashe nuk e definon karakterin tim si njeri. Ti me njeh mua. Thjesht dola pak jashte vetes.Po te kerkoj te faluar.
-Ti nuk mund te me ngacmosh plaget e te shkuares sa here te te teket ty dhe pastaj tja hedhesh me nje me fal.
-E di por te lutem me kupto dhe ti mua. Me kupto qe te dua kaq shume dhe fakti qe nuk te prek dot ashtu si une dua me derrmon.
-Ti e lidh gjithcka me seksin.
-Po ti e di qe te kesh nje mardhenie te shendetshme duhet dhe seksi?
-Nuk e di dhe as qe dua tja di. Dua vetem te me lesh rehat dhe te ikesh qe ketej. Mos te te kem neper kembe.|
-Pse?
-Sepse me lendove Fatjon. Me lendove jashtmase. Nuk e kam te lehte.
-Une e di qe ti nuk e ke aspak te lehte sepse akoma ke makthe naten.
-EPO CFARE LESHIN KERKON ATEHERE? KUR JE I VETEDIJSHEM SE SA VUAJ UNE AKOMA PERSE NUK E MBAN TE MBYLLUR ATE DREQ GOJE. E NESE NUK MUNDESH TE JETOSH ME ME MUA DHE TE VAZHDOSH I LIDHUR ME MUA PA RAPORT ATEHERE ME MIRE TE MBAROJE KETU.

U perpoq te me perqafonte por e shtyva tutje. Nuk ishte hera e pare qe Fatjoni bente nje gje te tille dhe une thjesht e falja pa ja mare per baze. E dija qe ai kishte nevoja por thjesht une kisha frikerat e mia qe te gjithe i dinin.

-Nuk dua te te imponoj te besh dicka pa deshiren tende,-me tha qete.
-Edhe une nuk dua qe ti te me sulmosh sa here te ngrefet por ja qe askush nuk mer cfare do nga jeta.

Isha shume e kthjellet qe po i kthehesha shume ashper Fatjonit. Ai gjithmone kishte qene i durueshem dhe njeri i qete. Nuk doja te testoja limitet e tij. Thjesht ngjarjet po rridhnin ne ate menyre.

-Klea me fal. Po te kerkoj falje me gjithe shpirt. Te lutem.

U afrova dhe e perqafova. Pastaj i dhashe nje puthje ne hunde. Me shtrengoi afer vetes teksa ndjeja frymemarrjen e tij te renduar.

-Behu e imja. Se ke idene sa te deshiroj.
Vazhdoi te me puthte ne qafe. E duke zbritur me poshte. Me dritheronte cdo prekje e tij.
-Ndalo te lutem.
-Po sikur te mos ndaloj? Po sikur te bej kte?

Me rreshkiti njeren dore nen te mbathura. Po me pelqente. Ndoshta ngaqe nuk ishte dicka qe po behej me dhune. Ndoshta ngaqe duart qe po me preknin ishin te njeriut qe doja.

Por ne ato momente me kaluan kujtime te keqija. Serisht. Serisht prishej nje moment qe Fatjoni e deshironte aq shume. U largua nga une.

-Me fal,-me tha teksa largohej. Nuk doja.

-Nuk eshte faji jot. Thjesht vazhdon te me kujtohet fytyra e tij siper meje. Nderkohe qe i lutesha te ndalonte.

Fajtoni me mbeshtolli ne krahet e tij. Ne krahet e tij qe aq shume i doja. Qe aq shume gjeja qetesi. Por sa me shume koha kalonte. Aq me shume e kuptoja qe ne nje moment apo tjetrin ai do largohej. Sepse nje lidhje nuk mund te funksiononte ne ate menyre.