PA FAJ

Kapitulli 22

Isha mbeshtetur ne divan nderkohe qe Fatjoni po sistemonte sendet e tij. E kisha thene dhe me para dhe vazhdoja ta thoja. Me Fatjonin ishte e kote te debatoje. Ai do e arrinte gjithmone ate qe donte.

Erdhi u afrua afer meje.
-Do vish me mua per darke sot?
-Jo nuk do vij asgjekundi me ty.
-Akoma me mban inat Kle?
-Do vazhdoj te te mbaj. Bere dicka qe nuk duhet ta kishe bere. Pa lejen time. Inati im me i madh.
-Mos duhet te te marin leje njerzit ty per cfare bejne me jeten e tyre?
-Jo Fatjon. Njerzit duhet te me marin leje mua per vendimet e tyre qe kane lidhje me mua.

Diskutimi na u pre nga nje telefonate.
-Kush eshte?,-u pergjigja me ze te dridhur.
Mendoja se mund te ishte perseri ai.
-Alo Klea bije me degjon?
-Nene Fato?
-Po bija ime une jam. Si je ti? U be kohe qe nuk ta degjoj zerin.
-Kam qene shume e zene me pune nenoke. Ti si je? Cfare thote Italia?
-Mire bije. Me ka mare malli shume per ty.

Edhe mua me kishte mare malli shume per nene Faton. Kishin kaluar vite qe nuk ishim takuar me. Flisnin shpeshhere ne telefon ose me skype por qe nuk ishte njesoj si ta kishe afer dhe ti merje ere.
-Edhe mua me ka mare malli shume. Degjo. Po sikur te vish disa dite ketu tek mua? Te cmallemi pak. Thuaji edhe Rozes dhe Klajdit qe do vish tek mua ca dite.Do te ta pres une bileten.

E pashe qe disa lote i rrodhen faqeve. Nene Fatoja ishte mami im i dyte. Isha rritur ne krahet e saj. Dhe tani qe ishim larg. Ishte e veshtire per te dyja ne.

Mbasi mbylla telefonaten ndesha shikimin e Fatjonit.

-Do te vi ketu ajo?
-Po ajo do te vi ketu, keshtu qe ti do ikesh.
-Nuk me besohet. Me ke folur aq shume mire per ate njeri saqe mezi pres ta takoj dhe ti puth duart.
-Po per cfare po flet Fatjon? Kur nene Fatoja te vi ketu ti do ikesh.
-Jo nuk do iki.
-Po do ikesh.
-Jo nuk kam per te ikur.
-Po do ikesh. Mundesisht ik qe tani.
-Nuk do iki te thash.
-Oh boll se me cave koken,-shpertheva.

Ai mu afrua. Me kapi faqet dhe me puthi ne buze.

-Po tani do qe te iki?
-Po,-u pergjigja me peshperime.

Me ngjeshi ne murin aty prane dhe me kaloi nje tufe floke pas veshit. Me puthi syte, ballin, hunden dhe pastaj arriti tek buzet. U afrova qe shijoja puthjen por ai u largua paksa. E kishte kuptuar se cfare efekti kishte tek une kur me puthte. Gje qe kishte ndodhur vetem nje here. Mishi mu be kokrra. Mu afrua ne vesh dhe me peshperiti lehte.
-A do qe te iki?
Mbylla syte teksa ndjeva trupin te me dridhej nga ajo peshperime. Kur i hapa ai ishte shume afer fytyres time. Po me provokonte se tepermi. Ishte hera e pare qe doja qe ai te me puthte. Ti ndjeja buzet e tij ngjitur me te miat duke vallzuar mbi njera tjetren. Lageshtine e puthjeve te tij tek me ngjethnin mishin.
-Nuk dua qe te ikesh,-peshperita.
Ai e shtrengoi trupin e vet mbas timit dhe me puthi fort.
Pastaj nje moment mu kujtua nje skene nga e kaluara ime. Nje nga ato skena qe nuk do me linin kurre te qete.
U shkreva ne lot dhe Fatjoni me leshoi. Me uli lehte ne divan dhe ma mbeshteti koken ne kraharorin e tij.

-Mos qaj te lutem. Me fal. Me fal shume. Nuk doja.
-Nuk eshte faji jot,- i thashe mes lotesh. Nuk eshte aspak faji jot. Nuk e di pse cdo prekje dhe puthje me kujton te shkuaren.
-Do kaloj gjithcka Klea ime. Do jem une ketu per ty. Cohu tani fshiji lotet dhe behu e bukur sepse do dalim per darke.
-Nuk jam ne humor.
-Je. Cohu tani dhe vish dicka te bukur.

U cova dhe pse me pertese dhe u drejtova drejt dollapit. Kapa fustanin e pare qe pashe dhe e vesha. Kapa floket bisht dhe bera pak makjazh.

Shkova ne dhomen e ndjenjes. Fatjoni me pa sikur do me vriste.
-Fustanin hiqe tani dhe floket leshoi.
-Jam mire keshtu.
-Jo nuk je. Shko bej si te them.
U nderrova dhe nje here. Ksaj radhe nuk kisha ndermend te degjoja Fatjonin. U drejtova per nga ai.
-Ky po,-tha i qeshur.

Dolem pak me vone dhe u drejtuam per tek makina e tij. Nuk e dija ku po me conte. Tridhjete minuta me vone ndaluam perpara nje restoranti qe e kisha pare shume here por nuk isha futur kurre brenda tij. Ishte shume i bukur. Mbante nje arome te mire dhe atmosfera ishte perfekte. Mesa dukej nje pronar restoranti kishte vertet shije per keto gjera. Kishte rezervuar nje tavoline afer verandes. Qe andej pamja ishte me te vertete e magjishme..

Darka shkoi mire dhe une e njoha pak me thelle Fatjonin. Ai ishte tip qe te bente te qeshje me cdo gje qe thoshte. Ishte i drejtperdrejte dhe karizmatik.

-Kam dicka per te thene,-foli. Por eshte ne doren tende si pergjigjesh. Nuk dua as te zgjatem sepse mendoj se ti nuk je tipi i femres romantike.
-Ja dicka qe ti e di gabim per mua,-i'u ktheva.
-Epo gabimi im,-pranoi. Po perseri do zgjedh te flas shkurt. E di qe eshte shume heret por te lutem behu e dashura ime.

Ajo qe sapo me kishte thene me erdhi si nje bombe. Fatjoni sapo me kishte kerkuar qe te besha e dashura e tij. Stepa nje moment. Ktheva goten e veres dhe fshiva buzet me pecete.
-Pergjigja ime eshte po,-thashe.
-JO? PO PSE NXITOHESH? TI MUND TA MENDOSH NESE DO? NUK TE PELQEU MENYRA SI E THASHE E? AQ E KEQE ISHTE? POR UNE MUND TA RREGULLOJ.
-Fatjon te thashe po.

U ngrit nga tavolina. Nuk po e besonte qe kisha pranuar. Por une vendosa ti jepja vetes dhe atij nje shans. U afrua dhe me ngriti ne kembe.

-The po?
-Ehe,-pohova.

Me puthi lehte ne buze.

-Je mrekullueshme,-tha teksa me rrotulloni.

E ndjeja qe nata sapo kishte filluar.