PA FAJ

Kapitulli 19

Me kishte zene gjumi dhe kur u zgjova Fatjoni nuk kishte ikur. Kur hapa syte ishte aty dhe kishte qene aty gjithe kohes, gje qe me dukej shume e sikletshme.

-Mos me thuaj qe ke qene gjate gjithe kohes aty nderkohe qe une flija?
-Po ketu isha. Po te shikoja ty se sa e bukur je kur fle.

Ula koken.Ai u afrua afer meje dhe me pyeti nese doja dicka per te ngrene. Me thene te drejte isha shume e uritur.

-Po shkoj te porosis pak supe te ngrohte me pule? Te pelqen?
-Jo nuk e ha pulen, une jam vegjetariane.
-Pra ti zgjohesh heret ne mengjes, e pelqen kafen shqeto dhe shume te nxehte, dhe je vegjetariane. Te pelqen vera e bardhe dhe te pelqejne romanet e DAN BROWN.
-Pa prit? Une nuk ta kam permendur ndonjehere kte punen e DAN BROWN-it.
-I kam pare librat e tij ne zyren tende.
-Cfare tjeter di per mua qe une nuk e di?
-Pretendoj se te pelqen alkooli ne pergjithesi. Ta konsumosh me raste. Per shembull darkave vone. Ne shtepine tende. Me shoqerine.

Qesha sepse ai kishte te drejte.

-Kurse ti nuk di asgje per mua.
-Une di. Di qe ti je tip i ngjitur dhe nuk te le rehat. Di qe gjithashtu nuk heq dore kollaj nga gjerat qe do.
-Si per shembull nga ty.
-Nuk po flisja per veten,budalla.

Ai qeshi dhe u ul afer meje.

-Kjo do te thote qe ti do me japesh nje shans?
-Je shume i cuditshem perfundimisht.
-Kjo do te thote po?
-Ja lejme kohes.

Pashe ngazellimin e tij ne fytyre. Nuk e fshehu dot.

***

Diten tjeter Fatjoni ishte me mua ne dhome. Doktori erdhi brenda dhe qeshi.
-Urime. Jeni shtatezane,-tha.
Kisha ngelur duke e pare dhe pastaj ne te njejten kohe pame njeri tjetrin ne sy me Fatjonin.
-Shtatezane? Doktor por une...
-Oh te me falni zonjushe Klea, ka ndodhur nje gabim. Ngaterrim analizash me nje Klea tjeter.
Sado qe ai ma kishte shpjeguar ngaterresen, akoma nuk po e merja veten.
Fatjoni me shkundi.
-Je mire? Eja te dalim.
U cova dhe u bera gati te dilja. Nuk mbushesha dot me ajer keshtu qe i kerkoja Fatjonit ta ngiste makine per mua.
-Me co ne pune,-i thashe.
Nuk foli asnje fjale.
Pas disa minutash pashe qe me kishte sjelle ne shtepi.
-Une te kerkova te me coje ne pune.
-Ndryshe nga ti une mund te te shikoj qe nuk je ne gjendje te punosh. Eja te te fus brenda.
-Nuk kam asgje. Duhet te shkoj ne pune.
-Jo dhe pike.
-Po dhe pike.
-Klea?
-Fatjon.
-Sa kokmushke qenke moj.
-Jam shume. Me co ne pune tani.

Ndezi makinen dhe me coi ne kompani. Erdhi me mua lart dhe pastaj u ul ne kolltukun e zyres time.

-Seriozisht nuk ke asgje me te mire per te bere pervec se te me ruash mua?,-e pyeta.
-Jo. Tashme do jem afer teje ne cdo moment. Dua te shmang aksidente si ai i djeshmi.
-Nuk ka nevoje te me ruash.
-Po ka.
-Jo nuk ka dhe mbylle Fatjon. Po fillon te me ngresh nervat.

Ai u afrua afer meje. Aq afer sa arrija ti ndjeja frymemarrjen.

-Zonjusha paska nerva?
-Ndalo aty cfare po ben? Mos mu afro Edmond,-bertita.

E pashe qe u largua nga une.

-Kush eshte Edmondi?-pyeti i habitur.
-Askush. Te lutem me ler vetem.

Nje hije merzie kaploi fytyren e tij. E pash teksa hapi deren dhe u largua pa bere ze. Pastaj u kthye perseri.

-Me trego kush eshte ai?
-Nuk ka cte duhet ty.
-I dashuri jot?
-Ai shkerdhate nuk eshte i dashuri im,-bertita sa kisha ne koke.

Rashe ne dysheme duke qare. Fjalet e tij me kishin vrare ashtu sic me vrisnin kujtimet per Edmondin.

Kur do filloja te kisha nje jete normale? Kur do filloja te mos zgjohesha me nga makthet e tmerrshme me te? Kur? Deri kur do vazhdonte kjo torture qe me kishte rrethuar gjithe qenien dhe me ndalonte te merja fryme?

Kisha nevoje per ajer. Mora canten dhe dola duke e lene Fatjonin brenda ne zyre. Porosita Aninen te me dergonte me email te gjitha dokumentet e rendesishme. Hipa ne makine. Pashe Fatjonin qe me doli perpara.

-Ndalo,-bertiti. Ku po shkon?
-Kam nevoje te rri vetem te lutem.
-Nuk do te le vetem kur e shikoj se ne cfare gjendjeje je. Me lejo te vij me ty.

E lashe te hipte.

Shkova ne nje park dhe u ula ne stolin e pare qe gjeta. Futa fytyren mes duarve dhe fillova te qaja me te madhe pa me interesuar se ai ishte aty. Se do i dukesha si ndonje vajze qaramane qe nuk di te jete e forte.

-Me thuaj cfare te shqeteson. Trishtohem dhe une kur te shoh keshtu.
-Sikur te mundja te ta thoja do e kisha thene. Por po te kerkoj thjesht mos te flasesh dhe te me lesh rehat.
-Si te duash. Kur te jesh gati per te folur dhe per te me treguar se cfare ta brengos shpirtin tend te bute, une do jem serisht i ulur ketu.

Fatjoni dukej njeri ne te cilin mund te besoja. Por une nuk mundesha. Kisha turp ti tregoja. Kisha turp nga vetja ime.Kisha turp nga e kaluara ime.