Do you remember me??? // FILLIE [Zakończone]

"Nie dam rady"

"Sadie"
Nie mogłam uwierzyć własnym oczom. Dostałam zdjęcia, na których całuję się z tym chłopakiem u, którego była impreza i kilka zdjęć na, których leżę z nim w łóżku wtulona w niego. Do tego dostałam wiadomość, w której pisało: "Jeżeli nie chcesz, żeby twój murzynek to dostał przyjdź o 15 do parku". Nie wierzę, to nie możliwe, błagam, żeby to był tylko zły sen, ale to nie jest sen. Zaczęłam krzyczeć do siebie i na siebie i płakać z bezsilności, kocham Caleba i nie mogę go stracić przez głupią imprezę. Szybko się ogarnęłam, nie miałam zbyt wiele czasu. Chwilę przed 15 wyszłam z domu. Do parku dotarłam za 5. Podeszłam do chłopaka na ławce to był ten sam co na zdjęciach. Usiadłam i powiedziałam ze strachem i złością w głosie:
- Czego chcesz.
- Ooo kogo ja widzę, witam piękna.
- Czego chcesz-powtórzyłam już z bardziej stanowczym tonem.
- Myślę, że się dogadamy. Jak mi wiadomo Finn jak narazie jest w śpiączce, ale to w niczym nie przeszkadza. Jak tylko się z niej wybudzi masz go zabrać Brown.
- Nie rozumiem.
- Ale ty tępa jesteś, masz doprowadzić do tego, żeby ją zostawił.
- Ale po co!!!
- Grzeczniej kochaniutka, po to, bo jak wiesz nienawidzę jej, zostawiła mnie dla tego mopa, a ja powiedziałem, że tego pożałuje, więc dotrzymam słowa, a to jest idealny moment, żeby ją wykończyć psychicznie, chyba się nie mylę???
- Jesteś jakiś porąbany, czyś ty z psychiatryka uciekł!?!? Chyba śnisz, że to zrobię, idioto!!!
- Ja na twoim miejscu bym się słuchał, masz czas do wieczora na decyzje.                                                - A co jak tego nie zrobię???                                                                                                                                              - To zdjęcia trafią do twojego murzynka, a Millie sam się zajmę, ale ostrzegam już jej żywej nie zobaczysz                                                                                                                                                                Powiedział i odszedł. Jak on może. On ją zabije,co ja mam zrobić. Siedziałam na tej ławce jeszcze pół godziny myśląc co zrobić. Potem poszłam do domu i zaczęłam płakać. Naprawdę nie wiedziałam co mam zrobić. A nie zostało mi zbyt dużo czasu. Do wieczora myślałam nad tym co powiedział mi ten psychopata. Nie miałam innego wyboru, musiałam to zrobić. Przecież on powiedział mi, że już jej żywej nie zobaczę. Z tych przemyśleń wyrwał mnie dzwonek mojego telefonu. Znów jakiś nieznany numer. Odebrałam i powiedziałam cicho:

- Halo?                                                                                                                                                                                        - No to jak, zgadzasz się, dłużej nie będę czekać?                                                                                                   - Zgadzam.                                                                                                                                                                               - Przepraszam możesz powtórzyć?                                                                                                                               - Powiedziałam, że się zgadzam, kretynie.                                                                                                                - Jeszcze raz podniesiesz na mnie głos i pożałujesz maleńka.

Rozłączył się. Zaczęłam płakać, jeszcze nigdy nie czułam się tak bezsilna. Tak strasznie chciałam zadzwonić do Millie, ona była taka silna, zawsze wiedziała co zrobić, ale nie mogłam. Jak mam ją tak skrzywdzić, osobę, która zawsze jest przy mnie, w tych dobrych jak i złych chwilach, nigdy mnie nie olała. Potrafiła rzucić dla mnie wszystko, żeby tylko mi pomóc, nawet jak sama miała problemy. Mogłam do niej zadzwonić w środku nocy tylko po to, żeby opowiedzieć jej o tym, że przyśnił mi się koszmar. Zasługiwała na wszystko co najlepsze, a ja miałam jej zrobić coś takiego, na dodatek teraz kiedy była w takim stanie. Nie dam rady...