#For Zawgyi
ေနာက္ဆံုးေတာ့ မမစိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာကို မလိုလားသည့္စိတ္ႏွင့္ မမတို႔ခရီးသြားေနစဥ္အေတာအတြင္း အိမ္မွာပဲေနဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရသည္ ။
သို႕ေသာ္ျငား ခ်မ္းႏွင့္ေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္မိေအာင္ ကိုယ့္ဘက္က အထူးသတိထားေနမိ၏ ။ ဒီကေလးႏွင့္ ကိုယ့္ၾကားမွာ ျပႆနာရယ္လို႔ ေရေရရာရာမရွိခဲ့ဖူးေပမယ့္ ကိုယ့္အေပၚ သူ အျမင္မၾကည္ဘူးဆိုတာေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာႀကီးကို ခံစားသိရွိေနရသည္ေလ ။
ဒါေၾကာင့္ ခ်မ္းႏွင့္သူ႕ၾကား ဘာျပႆနာမွ မျဖစ္ရေအာင္ လူလူတို႔ မနက္အေစာပိုင္း ခရီးထြက္သြားကတည္းက သူ အခန္းထဲမွာပဲ ေအာင္းေနမိသည္ ။
" ေဒါက္...ေဒါက္ ေမာင္ရင္ေလး "
အခန္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ အိမ္ေတာ္ထိန္းဟုပဲ ေျပာရမလား ၊ မမတို႔တစ္အိမ္လံုးရဲ႕ စားေရးေသာက္ေရးနဲ႔ ဗာဟီရအလုပ္ေတြကို တာဝန္ယူလုပ္ကိုင္ေပးေနေသာ အေဒၚႀကီးက အခန္းဝမွာ ရပ္လ်က္
" ေမာင္ရင္ေလး ထမင္းစားဖို႔ အရီးက လာေခၚတာ ၊ ေန႔လည္စာစားခ်ိန္ခ်ိန္ေက်ာ္ေနၿပီမို႔လို႔ေလ ၊ ေအာက္ထပ္မွာဆင္းၿပီး မစားခ်င္ဘူးဆိုရင္ အခန္းထဲကို အရီးလာပို႔ေပးမယ္ "
" အာ ေနပါေစ အရီး ၊ ကၽြန္ေတာ္ အခုပဲ လိုက္စားပါ့မယ္ "
ထမင္းစားခန္းထဲေရာက္လို႔ ထမင္းစားတာ တစ္ဝက္က်ိဳးသည့္တိုင္ ဟိုေကာင္ေလးခ်မ္း၏ အရိပ္အေယာင္ေတာင္ မျမင္ရတာမို႔
" အရီး...ခ်မ္းေရာ ထမင္းစားၿပီးၿပီလား "
" ခပ္ေစာေစာပဲစားၿပီး ရႈိးစမိုးအျပည့္နဲ႔အျပင္ထြက္သြားၿပီ ေမာင္ရင္ေရ ၊ ဒီည ျပန္လာျဖစ္ခ်င္မွ ျပန္လာျဖစ္မွာမို႔ ညက် သူ႕ကိုေစာင့္မေနဖို႔ေတာင္ အရီးကို မွာသြားေသးတယ္ "
အင္း....ခ်မ္းဟာ ေတာ္ေတာ္ကိုဆိုးေနတာပဲ ။
ေအးေလ...မရွိတာလည္း တစ္မ်ိဳးေတာ့ေကာင္းပါတယ္ ။ ထူးအေနနဲ႔ ခ်မ္းကို တကူးတကႀကီး ေရွာင္ေနစရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့ ။
အေတြးနဲ႔အတူ စိတ္က ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖစ္သြားသည္ ။
YOU ARE READING
အသက်ဆက် သွေး ( အသက္ဆက္ ေသြး )Completed
Romance#For Zawgyi ဤဇာတ္လမ္းသည္ စာေရးသူ၏ စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္မွ်သာ ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ တစ္စံုတရာ တိုက္ဆိုင္မႈရွိပါက နားလည္ေပးၾကပါရန္ႏွင့္ အေၾကာင္းအရာ လြဲေခ်ာ္မႈမ်ား ရွိခဲ့လွ်င္လည္း စာေရးသူ၏ အားနည္းခ်က္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စာဖတ္သူတို႔မွ ျဖည့္စြက္ေတြးေပးရင္း ခြင့္လႊတ္ေပး...
