#For Zawgyi
ေနာက္ထပ္သံုးေလးရက္ေလာက္ေနၿပီး ထူးတို႔ႏွစ္ေယာက္ ရန္ကုန္ျပန္တဲ့ခရီး စခဲ့သည္ ။ ဒါေတာင္ အေမာင္ခ်မ္းက မျပန္ခ်င္ေသးပါဘူးလုပ္ေနလို႔ မနည္းေခ်ာ့ကာ ျပန္ဖို႔ေျပာခဲ့ရတာျဖစ္၏ ။ ျပန္ကာနီးအိမ္ေပါက္ဝအထိ ႏိုင္ႏိုင္ႏွင့္ဒင္းကေလးက အလြမ္းသယ္လို႔မဆံုး ျဖစ္ေနၾကေသးသည္ ။
အခုလည္း ကားထြက္လာသည့္တိုင္ေအာင္ စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာဘဲ ကားမွန္ျပတင္းဘက္ကိုသာ မ်က္ႏွာလွည့္ၿပီးထိုင္ေနတာေၾကာင့္ ၾကာေတာ့ ဒီကေလးကိုၾကည့္ၿပီး ထူးစိတ္ထဲ သကၤာမကင္းျဖစ္လာရကာ
" ခ်မ္း "
ပခံုးကို ဆြဲယူကာလွည့္လိုက္ေတာ့ ထင္သည့္အတိုင္း ဒီကေလးက ငိုေနတာ ။ ထူး သိမွာစိုးလို႔ ရႈိက္သံမထြက္ေအာင္ႀကိတ္ၿပီးငိုေနတာမ်ား နားထင္က အေၾကာေတြပါ နီရဲေနေလသည္ ။
ငိုေနတာမ်ားလားလို႔ ထင္ထားသည့္တိုင္ ဒီကေလးရဲ႕မ်က္ရည္ေတြကိုျမင္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခါ ရိုးရာမပ်က္ ပ်ာယာခတ္မိသူက ထူးကိုယ္တိုင္ပါပဲ ။
အသြယ္သြယ္စီးက်ေနတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို ခပ္ဖြဖြသုတ္ေပးမိရင္းက
" ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ ခ်မ္းရယ္ ၊ တိတ္ေတာ့ တိတ္ေတာ့ ၊ ကားစီးရင္းငိုတာက ၾကာရင္ ေခါင္းကိုက္လာလိမ့္မယ္ "
ထူးစကားေၾကာင့္ ေမာ့ၾကည့္လာေသာ မ်က္ဝန္းေတြ.... ။
ဒီမ်က္ဝန္းေတြရဲ႕အဓိပၸါယ္ကို ထူးသေဘာေပါက္ပါသည္ ။ သူငိုေနတာကို ထူးက ဆူလိမ့္မယ္လို႔ထင္ထားၿပီးတကယ္တမ္းမွာ မဆူဘဲ ေခ်ာ့ေခ်ာ့ေမာ့ေမာ့ေျပာလာေတာ့ ဒီကေလး အံ့ၾသသြားတာ ။
" ႏိုင္ႏိုင္က က်ြန္ေတာ္မရွိရင္ ပ်င္းေနေတာ့မွာ "
ေျပာလာတဲ့အသံေလးက ခပ္တိုးတိုး ။
ဪ...ဘာလို႔မ်ား အသည္းအသန္ငိုေနပါလိမ့္မွတ္တယ္ ။ သူ႔ႏိုင္ႏိုင္ကို စိတ္ပူၿပီး ဝမ္းနည္းေနတာကိုး ။ ပံုစံၾကည့္ေတာ့ ဂ်စ္ကန္ကန္လိုလို ႂကြပ္ဆတ္ဆတ္လိုလိုနဲ႔ တကယ့္တကယ္မွာေတာ့ အင္မတန္ကို စိတ္ေပ်ာ့ေသာေကာင္ငယ္ေလး ။
YOU ARE READING
အသက်ဆက် သွေး ( အသက္ဆက္ ေသြး )Completed
Romance#For Zawgyi ဤဇာတ္လမ္းသည္ စာေရးသူ၏ စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္မွ်သာ ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ တစ္စံုတရာ တိုက္ဆိုင္မႈရွိပါက နားလည္ေပးၾကပါရန္ႏွင့္ အေၾကာင္းအရာ လြဲေခ်ာ္မႈမ်ား ရွိခဲ့လွ်င္လည္း စာေရးသူ၏ အားနည္းခ်က္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စာဖတ္သူတို႔မွ ျဖည့္စြက္ေတြးေပးရင္း ခြင့္လႊတ္ေပး...
