Brake'in Öyküsü

Pam Kime Aşık?

Brake'in Gözünden

Yağmur yağıyordu ve ben ıslanmıştım. Eve doğru yürüdüm. Evin kapısını açtım. Odamı gitmeyi planlıyordum ki annem yanıma geldi.

Blossom: Brake tatlım. Brooke odada istersen oraya geçin.
Ben: Brooke mu burada? Şey onu odama gönderir misin acaba?
Blossom: Tamam Ben ona söylerim.

Annem kızmamıştı. Demek ki daha okulu aştığımı öğrenmemişti ama bu akşam kesin öğrenirdi. Çünkü Canavar Dolly ne zaman okula geç gelsem ya da okula gelmesem anneme bildirim mesajı atıyordu. Offfff neden ben ya?!

Brooke: Çok düşüncelisin! Bizi bırakıp gitmen ne incelik¿
Ben: Tamam özür dilerim! Haydi odaya geçelim. Bu arada Brust nerede?

Odaya geçip kapıyı kilitledik.

Brooke: Pam ile buluşmaya gitti.
Ben: NE?!
Brooke: Bağırmasana annen duyacak!
Ben: Pardon. Ne? Hani Brust Pam'e aşık değildi. Sadece arkadaş gibi görüyordu.
Brooke: Zaten öyle o da bugün fark etti.
Ben: Yuh ama! Ben bir gün okula gelmiyeyim hemen manita bulun oldu mu şimdi! Eeee senin ki nerede?
Brooke: Şakayı bırak Brake! Sen nereye gittin onu söyle!
Ben: Bunu boşver!
Brooke: Brake!.... Tamam ama şuan eve gitmem gerektiği için! En kısa sürede bana ne olduğunu anlatacaksın.

Asker pozisyonuna geçtim.

Ben: Anlaşıldı Komutanım!

Beraber güldük. Sonra ben onu yolcu ettim ve odama geri döndüm. Brooke'a böyle demiş olsam da onlara haklı olduğumu kanıtlamadan bir şey söylemeye niyetim yoktu.

İyi Brake: Çok inatçısın! Bazen haksız olduğunu kabul et artık!
Kötü Brake: Ne biz mi haksızız şimdi?!
Brake: Hayır!
İyi Brake: Offfff sen beni hiç dinlemiyorsun ki!
Brake: Hayır dinliyorum! Sadece bu konularda pek yardımın dokunmuyor.

Kötü Brake, İyi Brake dil uzattı ve aralarında küçük bir tartışma çıktı. Onlar böyle kavga ederken ben ağlıyordum. Çünkü bunlara hayat boyu katlanamam. Offffff

Brust'un Gözünden

Ben: Ne dediğini anlamadım.
Pam: Üzgünüm Brust ben başkasını seviyorum. Senin beni sevdiğini bilsem asla senden yardım etmen için yanına gelmezdim. Çok üzgünüm. Bana aşık olduğunu bilmiyordum. Yoksa senin duygularınla oynamak istemiyorum. Lütfen affet beni!
Ben: Şimdi doğru anlamış mıyım? Sen benim yanıma sadece aşık olduğun kişi hakkında yardım etmen için geldin. İkide bir yüzünün kızarması felan hiçbir şeyi ifade etmiyor.
Pam: Ben bunu sormaya çok utanmıştım. Sonuçta o senin kuzenin.... Yani şey...
Ben: Kuzenim mi? Hangisi?
Pam: Kuzenin değil....
Ben: Pam! Cevap ver!
Pam: Brake... Ama lütfen ona söyleme!
Ben: Söylemem.
Pam: Gerçekten çok özür dilerim.
Ben: Sorun değil. Ben de zaten sen bana aşıksın diye düşünüp de yaptım. Ben de seni üzmek istemedim.
Pam: Emin misin?
Ben: Evet eminim! Ben de seni üzmek istemediğim için öyle yaptım.

Boynuma sarıldı ve yanağıma tatlı bir öpücük kondurdu. Sonra elini sallayarak koşturdu.

Pam: Buna sevindim. Hoşçakal Brust ve unutma bu bizim sırrımız.

Bir elim yanağıma dokunurken öbür elimle ona el sallıyordum. Birden ağlamaya başladım. Kalbimin olduğu yer büyük bir ağrıyla çevriliydi. Ama neden? Pam'e aşık değilsem neden bu kadar ağrıyordu? Aklıma Brooke'un dedikleri geldikçe sinirleniyordum. Çünkü ben Pam'e aşık olamazdım. Bu olamazdı! Ayağa kalktım ve bankın yanında duran ağaca vurmaya başladım. Sırılsıklamdım. Ne yapacağımı bilmeksizin ağacı yumrukluyordum. Elim acımıyordu. Ağrıyan tek şey kalbimdi. Neden ben? Kime ne yapmıştım ki ben? Birini kıracak ne söylemiştim? Bu kadar ağlamayı hak ediyor muydum? Ben böyle ağlarken bir an üstüme yağan yağmur durdu. Yukarı doğru baktım ve bir şemsiye gördüm. Sonra şemsiyeyi tutan kişiye doğru yöneldim.

DEVAM
EDECEK