Brake'in Öyküsü

Anılar 2

Dekster'ın Gözünden

Beni iterek içeri girdi. Ben de kapıyı kapattım.

Brick: DEKSTER!

Bana çok fena bağırmıştı. Fakat ne yaptığımı bile bilmiyordum. Odaya geçtim ve neden bağırdığını anladım. Brake bir yere bakıp kalmıştı. Brick onu sallıyordu ama ne yazık ki bir fayda etmiyordu. Bunun anlamı: anıları değişiyordu.

Ben: Brake!
Brick: Evet Brake! Bu kadar kötü olduğunu söylememiştin!
Ben: Zaten değildi! Çok az zamanımız kaldı. Haydi! Bana yardım et de şu labaratuvarı bulalım.

Brick öfkelenmişti. Fakat tek kelime etmeden dediğimi yapmıştı. Zaten yapması da gerekiyordu. Yoksa Brake'e ne olacağı meçhuldü.

Brake'in Gözünden

Anılar

Anlaşılan anılarım değişmeye devam ediyordu. Bu sefer yeşillik bir alandaydım. Burayı hatırlamıyordum ama! Galiba bilinç altımın derinliklerindeydim. Çok güzel bir yerdi. İlkbahar başlarındaydı sanırım. Çünkü kiraz çiçekleri yeni açmış ve ağaçlara güzel bir hava vermişti. Tepeye doğru çıktım. Sonra babam ve annemi gördüm ama ben yoktum.

Blossom: Brake haydi hızlı ol!
Küçük Ben: Tamam ayne!
Brick: Şimdi alıp gelirim.

Babam 4 yaşında bir çocukla annemin yanına oturdu. Bu çocuk bendim. Ne kadar da ufakmışım. İnsanın bu zamanları unutması çok kötü.

K. Ben: Aaaağaaaaa!

Küçük olan benin elini arı sokmuştu. Aslında bu acıyı unutmak güzel!

Blossom: Ne oldu sana?
K. Ben: Ayıyı şevcektim. Baya uf yaptı.
Brick: Ayı mı?
Blossom: Arı! Hem burada senden başka ayı yok merak etme! Bakayım neresi uf oldu?
K. Ben: Buya!

Bir şeyler sürdü ve arının soktuğu parmağı öptü.

Blossom: Daha iyi mi?
K. Ben: Hı hı.

Gülüyorlardı. Mutlu görünüyorlardı. Eğer ben her şeyi düzeltmezsem bu güzel anılarım kaybolabilirdi.

Anılar Bitti

Anılar

Bir anıdan çıkıp diyerine giriyordum. Bu seferkini de hatırlamıyordum. İlkokul anılarımdandı galiba. Çünkü bir okuldaydım ve tahtada alfabe yazıyordu. Ben oraya bakarken zil çalmaya başladı ve içeri çocuklar girmeye başladı. Bu anıyı yavaş yavaş hatırlamaya başlamıştım. Bu benim ikinci sınıftaki anılarımdan ve haklıydım da! Çünkü kapının üstünde "2. Sınıf" yazısı vardı. Oraya baktım ve sonra kapıya bakarak gelen çocukların adlarını hatırlamaya çalıştım. Birkaç çocuk sonunda küçük halim gelmişti. Üzgün görünüyordu. Direk sırasına oturdu ve bir of çekti. Sonra sıra arkadaşı geçti. Bu Brust idi.

Brust: Ne oldu Brake?
K. Ben: Yok bir şey!

Birden Brooke da geldi.

Brooke: Ne oldu? Neden üzgünsün Brake?
Brust: Gördün mü Boomer da anladı. Neyin var.
K. Ben: Gülmek yok ama! Söz verin.
Brooke ve Brust: Söz!
K. Ben: Ben şey yaptım.

Olamaz altıma ettiğim anım bu! Bunu hatırlamak istemiyorum.

Brust: Sorun yok. Haydi hocaya söyleyelim.
K. Ben: Ne yani gülmeyecek misiniz?
Brooke: Sonra güleceğiz. Şimdi kimse görmeden Blas teyze sana kıyafet getirsin.

Ha. Bunu unutmuşum. Eğer o gün onlar olmasa ne olurdu acaba?... Dur bir saniye neler oluyor? Butch ve Boomer neden kayboluyor ve bu yanımdaki kim?

???: Ne oldu Brake?
K. Ben: Yok bir şey!
???: Bana söyleyebilirsin!
K. Ben: Tamam ama gülmek yok! Söz mü?
???: Söz. Eeee ne oldu?
K. Ben: Ben şey yaptım.
???: Altına mı yaptın?
K. Ben: Hı hı.

Birden o çocuk gitti ve sınıfta bağırmaya başladı. Diğer çocuklarda ardından tabi.

???: BRAKE ALTINA YAPMIŞ! BRAKE ALTINA YAPMIŞ!

Bütün sınıf o anki halime gülüyordu. Küçük halim ise ağlıyordu. Neden bunlar oluyor ki?.... Tabi ya anılarım değişiyor!

Anılar Bitti

DEVAM
EDECEK